244 producten gevonden
244 berichten gevonden
M’n ogen branden en ik voel een stevige hoofdpijn opkomen. Al uren zitten we te tobben met de navigatiecomputer en een laptop naast elkaar. Uiterst langzaam komen we vooruit: ankerplek voor ankerplek langs de Great Australian Bight moet uitgezocht worden. “Monnikenwerk!” roep ik gefrustreerd en zet nog maar een ketel water op voor de volgende…
“Het lijkt verdorie wel alsof ik in een haardroger sta te kijken” zegt Wietze als ik ’s nachts de wacht overneem. Ik schiet in de lach: naast hem ligt een heel stapeltje kleren; hij staat alleen nog in een dun shirtje en zijn onderbroek op wacht. Plus heel elegant een zwemvest erover. Ik pak het…
“Wat denk jij, George?” zegt Matthew, terwijl hij zijn verrekijker laat zakken. “Het lijkt of daar een opening zit, maar het is alsof er een muur voor staat” zegt George. Ze kijken naar de lucht en zien dat het niet lang meer gaat duren voordat er een storm over ze heen zal razen. De eeuwige…
De zomer is hier in Tasmanië in volle gang: stralend weer en volop mensen die van de grote schoolvakanties genieten. Op de wal puilen de tuinen uit van de bloeiende rozen en staan overal straatstalletjes met heerlijk zomerfruit. Tasmanië staat bekend om het lekkere eten dat overal geproduceerd wordt. Kazen, fruit, worsten, groente, brood: je…
Wietze rekt zich uit en legt zijn boek weg. “Zullen we gaan slapen?” Ik knik. Hij staat op en stapt naar buiten om nog even een rondje over het dek te lopen. Terwijl ik de glazen in de gootsteen zet, hoor ik zijn voetstappen richting ankerlier gaan. Dan stopt hij ineens. Ik spits mijn oren,…
Snerpend gaat de telefoon. Ik schrik met een schok wakker en gris hem van de plank naast me. Op mijn horloge zie ik dat het net vijf uur geweest is. “Kunnen jullie nú komen? Het gaat sneller dan verwacht” hoor ik Olivia zeggen. “Ja, we komen eraan!” roep ik. Wietze is al half aangekleed als…
“Gaat het?” roept Wietze. Ik schrik me lam, want ik had hem niet aan horen komen. Het is stikdonker en ik zit ingespannen op wacht. Wietze kan niet slapen en is uit de loodskooi gekomen om even poolshoogte te nemen. Eerlijk gezegd ben ik blij dat hij even komt kijken. “Het geluid is het ergste”…
Port Jackson, de haven van Sydney, is een wondere wereld in het hart van een metropool. Het is een gigantisch vaarwater met allerlei zijtakken, rivieren en baaien. Delen van de oever zijn beschermd natuurgebied en andere delen zijn bomvol gebouwd met huizen, flats of kantoren. De mix blijft boeien. En het leuke is: je mag…
Zou je als Nederlander geprogrammeerd zijn om altijd te veronderstellen dat het landschap vlak is? Ik moet iedere keer om mezelf lachen als ik verbaasd ben dat datgene dat we op de kaart gezien hebben, in de praktijk heuvelachtig, hoog of ronduit bergachtig blijkt te zijn. Ook nu weer. Sydney Heads doemt op in de…
“Ik snap er niks van” mopper ik tegen Wietze. “Ik ook niet” moppert hij mee. “Dan pak ik de verrekijker wel even. Er is iets raars met die jachthaven aan de hand” besluit ik. Volgens de kaart kijken we nu in de baai waar we van plan waren vannacht te gaan ankeren. Maar er lijkt…
“Alles goed aan boord?” klinkt de vriendelijke vraag uit de speaker van de marifoon. Ik hoor de boot die ongeveer een mijl voor ons vaart zeggen: “Ja, alles goed”. “Goede reis verder en we staan stand-by op kanaal 16” is het laatste dat ik hoor van de Marine Rescue post van Yamba. Ik stap de…
“Moet ze ook een boertje?” vraagt Wietze. Cinderella kijkt met glazige oogjes naar het lege melkflesje dat Wietze op de tafel zet. Lyn lacht. “Nee, kangoeroes hoeven geen boertje”. Wietze kroelt Cinderella dan maar even over haar zachte vacht. Ze soest langzaam weg in de zak op zijn schoot. Ik grijns. Wietze als surrogaat-moederkangoeroe. Wie…
M’n ogen branden en ik voel een stevige hoofdpijn opkomen. Al uren zitten we te tobben met de navigatiecomputer en een laptop naast elkaar. Uiterst langzaam komen we vooruit: ankerplek voor ankerplek langs de Great Australian Bight moet uitgezocht worden. “Monnikenwerk!” roep ik gefrustreerd en zet nog maar een ketel water op voor de volgende…
Lees verder
“Het lijkt verdorie wel alsof ik in een haardroger sta te kijken” zegt Wietze als ik ’s nachts de wacht overneem. Ik schiet in de lach: naast hem ligt een heel stapeltje kleren; hij staat alleen nog in een dun shirtje en zijn onderbroek op wacht. Plus heel elegant een zwemvest erover. Ik pak het…
Lees verder
“Wat denk jij, George?” zegt Matthew, terwijl hij zijn verrekijker laat zakken. “Het lijkt of daar een opening zit, maar het is alsof er een muur voor staat” zegt George. Ze kijken naar de lucht en zien dat het niet lang meer gaat duren voordat er een storm over ze heen zal razen. De eeuwige…
Lees verder
De zomer is hier in Tasmanië in volle gang: stralend weer en volop mensen die van de grote schoolvakanties genieten. Op de wal puilen de tuinen uit van de bloeiende rozen en staan overal straatstalletjes met heerlijk zomerfruit. Tasmanië staat bekend om het lekkere eten dat overal geproduceerd wordt. Kazen, fruit, worsten, groente, brood: je…
Lees verder
Wietze rekt zich uit en legt zijn boek weg. “Zullen we gaan slapen?” Ik knik. Hij staat op en stapt naar buiten om nog even een rondje over het dek te lopen. Terwijl ik de glazen in de gootsteen zet, hoor ik zijn voetstappen richting ankerlier gaan. Dan stopt hij ineens. Ik spits mijn oren,…
Lees verder
Snerpend gaat de telefoon. Ik schrik met een schok wakker en gris hem van de plank naast me. Op mijn horloge zie ik dat het net vijf uur geweest is. “Kunnen jullie nú komen? Het gaat sneller dan verwacht” hoor ik Olivia zeggen. “Ja, we komen eraan!” roep ik. Wietze is al half aangekleed als…
Lees verder
“Gaat het?” roept Wietze. Ik schrik me lam, want ik had hem niet aan horen komen. Het is stikdonker en ik zit ingespannen op wacht. Wietze kan niet slapen en is uit de loodskooi gekomen om even poolshoogte te nemen. Eerlijk gezegd ben ik blij dat hij even komt kijken. “Het geluid is het ergste”…
Lees verder
Port Jackson, de haven van Sydney, is een wondere wereld in het hart van een metropool. Het is een gigantisch vaarwater met allerlei zijtakken, rivieren en baaien. Delen van de oever zijn beschermd natuurgebied en andere delen zijn bomvol gebouwd met huizen, flats of kantoren. De mix blijft boeien. En het leuke is: je mag…
Lees verder
Zou je als Nederlander geprogrammeerd zijn om altijd te veronderstellen dat het landschap vlak is? Ik moet iedere keer om mezelf lachen als ik verbaasd ben dat datgene dat we op de kaart gezien hebben, in de praktijk heuvelachtig, hoog of ronduit bergachtig blijkt te zijn. Ook nu weer. Sydney Heads doemt op in de…
Lees verder
“Ik snap er niks van” mopper ik tegen Wietze. “Ik ook niet” moppert hij mee. “Dan pak ik de verrekijker wel even. Er is iets raars met die jachthaven aan de hand” besluit ik. Volgens de kaart kijken we nu in de baai waar we van plan waren vannacht te gaan ankeren. Maar er lijkt…
Lees verder
“Alles goed aan boord?” klinkt de vriendelijke vraag uit de speaker van de marifoon. Ik hoor de boot die ongeveer een mijl voor ons vaart zeggen: “Ja, alles goed”. “Goede reis verder en we staan stand-by op kanaal 16” is het laatste dat ik hoor van de Marine Rescue post van Yamba. Ik stap de…
Lees verder
“Moet ze ook een boertje?” vraagt Wietze. Cinderella kijkt met glazige oogjes naar het lege melkflesje dat Wietze op de tafel zet. Lyn lacht. “Nee, kangoeroes hoeven geen boertje”. Wietze kroelt Cinderella dan maar even over haar zachte vacht. Ze soest langzaam weg in de zak op zijn schoot. Ik grijns. Wietze als surrogaat-moederkangoeroe. Wie…
Lees verder
Wedstrijdzeilen Bestel de nieuwste Zeilen Word abonnee
Zeilen is hét platform voor zeilers, door zeilers. Elke maand een tijdschrift in printversie en digitaal. Dagelijks online met het laatste zeilnieuws.
