Reisverhalen

Column Anna: Bucketlistland

08:00

Column Anna
Vliegen boven Kaapstad met de haven in de achtergrond

“Dag lieverd. Veel plezier!” zeg ik dapper. Wietze kijkt me stralend aan, zwaait nog even en rent hard van de berg af. De grote parachute boven hem vangt wind en ik zie hem vastgesjord aan piloot Stephan sierlijk wegvliegen. M’n zorgen om zijn veilige terugkeer lach ik weg als ik de bierreclame op het valscherm zie: ‘Corona. This is living’. Oeps. Op de thermiek gaan ze hoger en hoger. Veel tijd om te kijken gun ik mezelf niet; ik wil erbij zijn als ze gaan landen, ver naar beneden aan de kust van Kaapstad.

Nog geen half uur later raakt hij niet uitgepraat over de vlucht. “Dat wilde ik nou al zo lang doen en ik ben blij dat ik het hier gedaan heb. Het was nog leuker dan ik dacht. En dat uitzicht!” ratelt hij door. Ik ga echt voor geen goud aan zo’n lapje stof in de lucht hangen, maar omdat Wietze een actiecamera op z’n hoofd had, kan ik het later allemaal in geuren en kleuren meemaken.

Column Anna

De lagune van Knysna gezien vanaf de uitdagende ingang

Sebastiaan Messerschmidt

Column Anna

Anna Caroline ligt veilig in een jachthaven

We gaan in looppas naar de boot om ons om te kleden, want we hebben een afspraak met Sebastiaan Messerschmidt, de consul-generaal van Nederland in Kaapstad. Terwijl we in de taxi zitten, belt het verhuurbedrijf op: “Ja hoor, het is gelukt: we hebben overmorgen een 4×4 campertje voor jullie beschikbaar”. Grijnzend kijk ik Wietze aan: “Dit is nu mijn bucketlistdingetje: ik wil wel eens flink terreinrijden”. Hij heeft nog steeds de twinkels in zijn ogen en lacht: “Rond Kaap de Goede Hoop zeilen was de grootste op de bucketlist”.

 

Column Anna

Sebastian Messerschmidt

Als we met Sebastiaan aan een terrastafel zitten, praten we al gauw honderduit over alle leuke dingen die je in Zuid- Afrika kunt doen. We vertellen over de afgelopen maanden waarin we langs de kust van Zuid-Afrika zeilden en zulke mooie dingen gezien hebben. “Ja, het is heen heerlijk land” zegt hij enthousiast. “Ik heb er dan ook niet lang over nagedacht toen ik deze baan kon krijgen. Cultureel en economisch liggen er enorme uitdagingen. Maar dat alles tegen een decor van ongelofelijk indrukwekkende natuur en heel veel ruimte”. Wietze vertelt over z’n paragliding-avontuur en over ons aanstaande ruige kampeertochtje. “Bucketlistland” merk ik op. Sebastiaan grijnst. “Ja, dat is voor mij ook wel zo; ik heb in het laatste jaar dingen gedaan die ik ook nog niet eerder gedaan had. Toen de lockdown hier begon moesten er tienduizenden mensen terug naar Europa. De KLM was de enige die nog vloog, dus met het de kleine teams van de verschillende consulaten hier in Kaapstad hebben we met vereende krachten heel veel Europeanen via Schiphol naar hun thuisland kunnen krijgen. We werden ineens een soort touroperator en hebben in ijltempo heel veel geleerd”. We vallen uit onze stoel van zijn verhalen. De Westkaapse regering stelde op een gegeven moment zelfs een voetbalstadion ter beschikking om alle mensen en hun bagage geregistreerd te krijgen en op tijd in bussen naar de luchthaven te vervoeren. “Het duurde 22 weken: elke zaterdag weer een volle vlucht” legt hij uit. “In de praktijk betekende Europa echt iets voor ons hier: de samenwerking met de andere consulaten liep gesmeerd”. En hij voegt toe: “er was ook een Nederlandse zeilboot hier in die tijd; ze kwamen vanuit Brazilië. De autoriteiten eisten in eerste instantie dat ze allemaal gedurende langere tijd aan boord bleven. Later hebben we toch kunnen regelen dat ze naar huis konden vliegen”.

Nauwe band

Nederland heeft een nauwe band met Zuid-Afrika. Als we Sebastiaan vragen hoeveel Nederlanders alleen al in de provincie Westkaap wonen, doet hij een schatting: “Tussen 15 en 25 duizend. Veel daarvan zijn ‘zwaluwen’: mensen die hier een huis hebben en de prettige zomers doorbrengen. Als het hier winter wordt, vertrekken ze naar zomers Nederland”. We hadden al een grote hal gezien van Damen Shipyards, maar Sebastiaan legt uit dat er nog veel meer Nederlandse bedrijven zijn in de Westkaap: “Radio Holland bijvoorbeeld en ook veel bedrijven in de zakelijke dienstverlening hebben hier vestigingen. Ook op het gebied van landbouw zijn er ook samenwerkingsverbanden”. Hij legt uit dat het consulaat niet alleen bedrijven ondersteunt, economische missies organiseert en meedoet aan internationale programma’s: “we leveren natuurlijk ook ondersteuning aan Nederlanders die hulp nodig hebben. Kaapstad en omgeving is erg populair bij Nederlandse toeristen; hetgeen betekent dat er regelmatig een beroep op ons wordt gedaan”. “Veiligheid?” gooit Wietze maar eens een sleutelwoord op tafel. “Ja,” zegt Sebastiaan stellig. “Je moet goed de laatste reisadviezen bijhouden, want er verandert natuurlijk regelmatig wat. Langere stukken alleen reizen raden we af. Het is hier niet per sé onveilig, maar je moet goed opletten waar je heen gaat en hoe je je daar gedraagt”.

De Hel

Al gauw zitten we over de landkaart van de Westkaap gebogen en bespreken we onze plannen voor de ‘roadtrip’ die we met een camper gaan maken. “Ja, dat wordt onze eigen covid-bubbel” leg ik uit. “We willen meer zien dan alleen Kaapstad, maar wel op een veilige manier”. Hij knikt en zegt: “Het is zo’n prachtig land, zoveel afwisseling en dingen die je kunt doen. Jullie term bucketlistland klinkt wel goed”. We nemen hartelijk afscheid.

Column Anna

We trekken met een camper de Karoo in

Twee dagen later pakken we onze tassen in en gooien die even later in de kastjes van het campertje en gaan op pad. De gesloten grenzen en lokale lockdowns laten hun sporen na: we rijden door verlaten natuurparken, kamperen als enige op ongelofelijk mooie plekken. We gaan ook een kijkje nemen bij Knysna, een prachtige zeillagune met een hele enge ingang. Op onze weg langs de zuidkust van Zuid-Afrika durfden we het niet aan om daar binnen te zeilen. Nu veilig op de rotsen staand bij de Knysna Heads, zijn we blij dat we toen besloten hebben om door te varen naar Mosselbaai.

Na een paar dagen langs de zuidkust getoerd te hebben, gaan we het binnenland in om een bijzondere plek te bezoeken: de Swartbergpas en De Hel. Superstoer rijden op hobbelige wegen; voor ons allebei een hele nieuwe ervaring. De Hel is een kleine vallei die in een kloof ligt aan het einde van een 37 kilometerslange ruige weg. We doen er vier uur over om er te komen. In dat valleitje woonden van 1830 tot de zestiger jaren van de afgelopen eeuw zo’n 26 gezinnen op kleine boerderijen. Verzengend heet in de zomer, ijskoud in de winter. Nu woont er nog één gezin: de familie Mosterd. We brengen genoeglijke uren met ze door en luisteren met open mond naar hun verhalen. De volgende ochtend klimmen we op vier wielen de hele weg weer terug naar de bewoonde wereld.

Volgende

Tien dagen lang blijven we genieten van al het moois dat we tegenkomen: grillige bergen en nog meer bergpassen, gigantische boomgaarden met olijven en fruit, enorme wijngaarden en historische dorpjes. Maar de tijd tikt onverbiddelijk door. De herfst komt eraan en we moeten naar het noorden gaan als we onszelf niet willen schaken in slecht weer in Kaapstad. We sturen een whatsapp berichtje met een mooie foto naar Sebastiaan. Hij reageert: “Schitterend! En wat is het volgende punt op de bucketlist?” Grijnzend typ ik terug: “Zeilen naar de zandduinen van Namibië.”

Kaapstad, Zuid-Afrika, maart 2012

Bekijk HIER de vorige columns

Wil je meer verhalen over en van wereldzeilers? Word dan abonnee van ons maandelijkse magazine!

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten