Reisverhalen

Column Anna: Bijgeloof en zwevend water

08:00

Column Anna
Anna Caroline
Column Anna

Zee van Tijd

“Ja, daar is-ie!” wijst Wietze. Ik maak snel een foto van de muurschildering van de Zee van Tijd. Even verderop vinden we de Callista, vlak naast nog drie muurschilderingen van Nederlandse boten. Het is een heerlijk zoekplaatje: we kunnen urenlang langs de kademuren van Horta slenteren en zoeken naar de namen van bekende jachten. Vrienden vinden het geweldig om een foto te krijgen van hun geschilderde ‘handtekening’ als we hem uiteindelijk gevonden hebben. We krijgen vaak de reactie: “Hmm, misschien moeten we binnenkort eens naar de Azoren zeilen om hem op te frissen”. Sommige muurschilderingen zijn compleet verbleekt en door anderen overgeschilderd. De onze, die we 21 jaar geleden maakten, is nergens meer te vinden.

Geluk

Column Anna

Blauwe Pinquin

Het is een oud Portugees bijgeloof: als je de naam van het schip achterlaat op de kademuur heb je een goede reis. Deze geschilderde talismannen vind je op de kades van veel Portugese havens, maar hier in Horta is het een kunstvorm op zich geworden. Al tientallen jaren laten jachten hier een muurschildering achter. De kademuren torsen vele kilo’s verf in de vorm van allerlei creaties. Het is begonnen op de kademuren, maar nu staan er ook mooie plaatjes op de stenen aan de zeekant van de zeewering, op de kade zelf en op de muren aan de landkant van de havens. Het havenkantoor moest er aan geloven en allerlei andere betonnen muurtjes; zelfs die bij de tanksteiger en de vuilnisbakken zijn bont beschilderd. Zowel zeilers als Azorianen vinden het heerlijk om rond te slenteren en naar alle boodschappen te kijken.

Opnieuw

Column Anna

Volbeschilderde kademuur met Pico op de achtergrond

Natuurlijk gaan wij ook ons geluk voor de laatste lange oversteek afdwingen en kopen wat kleine potjes verf bij de lokale bootspullen winkel die handig op de markt inspeelt. Wietze maakt een ontwerp en vervolgens gaan we op zoek naar een mooi plekje. Dat valt nog niet mee: werkelijk álles is vol geschilderd. Uiteindelijk vinden we wat ruimte op een plek van een verbleekte en onleesbaar geworden muurschildering. Schoonmaken, eerste laag aanbrengen en dan wachten tot het droog is.

Die droogtijd kunnen we heel goed benutten door weer op pad te gaan op de vele wandelroutes die Faial rijk is. Het is fantastisch om steeds weer een nieuw gezicht van het eiland te ontdekken. Soms struinen we langs de rand van een enorme krater tussen wilde mint en bosaardbeitjes, dan weer lopen we door een maandlandschap van een vulkaanuitbarsting van nog geen 70 jaar geleden. Onze zeebenen veranderen langzaam weer in landbenen, sterk genoeg om de steile paden te beklimmen.

Zwevend water

Column Anna

Het water stroomt over aquaducten en door tunnels

Vandaag doen we een wandeling langs ‘levadas’: oude smalle aquaducten die dwars door bossen en velden aangelegd werden naar grote reservoirs. Het water was voor de boerderijen en huizen van een aantal dorpen. Een deel ervan wordt nog steeds gebruikt. Het mooie is dat ze in een soort geul in het landschap liggen, waardoor je er heerlijk langs kunt wandelen. Af en toe staart een koe je nieuwsgierig aan of hoor je kikkers kwaken, maar verder is het doodstil en prachtig.

Als we door een soort bemost sprookjesbos lopen, zien we in de verte een bruggetje. De watergoot wordt een aquaduct met een betonnen deksel erop. Daar loop je dus overheen. “Zwevend water in het sprookjesbos” fantaseer ik terwijl ik over het bruggetje loop. “Mafkees” concludeert Wietze met een grijns. Na zeven kilometer is het gedaan met de pret; met een zucht van tevredenheid stappen we weer in de auto.

De test

Column Anna

Nightfly

Onze muurschildering vordert gestaag: met alle droogtijden en ontwerpwijzigingen gaat het langzaam, nog los van de gezellige praatjes die elke voorbijganger wil maken als we er mee bezig zijn. Maar op een zonnige maandagmorgen is het dan zover: we doen tevreden een stap terug en maken een mooie foto. Ik trek twee blikjes fris uit m’n rugzak en we zitten na te genieten van ons creatieve werk. “Wanneer gaan jullie?” vraagt Theo, een bevriende zeiler. “Ehh..” begint Wietze. “Het is best ingewikkeld” maak ik het af. “Er is toch een goed weergat over een paar dagen?” vraagt Theo. We barsten in lachen uit. “Oh ja, het weer is inderdaad ook belangrijk. We hebben zó met onze neus op papierwerk rond Brexit en corona gezeten. Je zou bijna vergeten dat we er ook nog heen moeten zeilen”. Hoofdschuddend kijkt hij ons aan. “Waarom willen jullie naar Engeland, dat is toch enorm ingewikkeld?” Wietze zegt: “we willen erg graag wat vrienden opzoeken daar. Daarnaast kijken we er naar uit om wat favorieten plekken langs de Engelse zuidkust weer te bezoeken”. Ik wijs op onze muurschildering: “kijk, we hebben onze bootnaam op de muur achtergelaten. Dat zou geluk moeten brengen. Dus dat gaan we dan maar testen”.

Horta, Faial, Azoren. Juli 2021

Bekijk HIER de vorige columns

Meer vertrekkersverhalen? Lees alles van Sailors for Sustainability, Black Moon en bekijk de vlog van Yndeleau.

Tags: , Last modified: 14 juli 2021
Sluiten