Annabelle en haar vader Herman zijn vertrokken om een rondje Carieb te zeilen met Garfield, een Compromis 36. Herman doet voor Zeilen iedere maand verslag van de reis.
“Wat raar dat het hier midden op de oceaan zo stroomt,” zeg ik tegen Annabelle, vlak voordat we Porto Santo willen binnenlopen. We hebben de motor bij gezet omdat golven en wind niet uit dezelfde richting komen en we de schommelende boot zo wat willen stabiliseren. Maar zelfs met de motor op 2000 toeren, wat normaal goed zou moeten zijn voor ruim 5 knopen snelheid, komen we niet boven de 3,5 knoop uit…
Vier dagen eerder zijn we vertrokken uit Nazare, een van de vele leuke plaatsjes langs de Portugese kust. We zijn intussen alweer 14 dagen met zijn tweetjes aan boord, nadat vrouw en zoon c.q. moeder en broer drie weken meegevaren zijn langs de Spaanse en Portugese kust. Voor hen is het normale leven weer begonnen, maar wij hebben nog bijna een jaar voor de boeg.
Het weer houdt zich niet aan de afspraak
De oversteek van Nazare naar Porto Santo is een hobbelige. Vanwege een wijziging in de weersverwachting vertrekken we een dag vroeger dan eigenlijk eerder gepland om slecht weer voor te zijn. Na de eerste windstille uurtjes door dikke mist, komt er aan het eind van de dag eindelijk goede wind opzetten en wordt het zicht prima. Predictwind had ons voor de derde dag maximaal 20 knopen wind beloofd, maar aan het eind van dag 1 hebben we deze al lang gehaald. In de dagen die daarop volgen, wordt de wind steeds meer, zodat we later bij een stevige windkracht 6 met uitschieters tot 7 Bft flink door elkaar geschud worden.
Alles wordt lastig. Slapen, eten, koken, zelfs een simpel bezoekje aan het toilet wordt al een hele onderneming. Gelukkig komt de wind uit het Noorden en hebben we deze dus steeds van achteren. Grote rollers lopen met veel geraas onder de boot door. Eén brutale golf landt op de laatste dag zelfs in het gangboord, maar de kuip blijft afgezien van een paar spettertjes kurkdroog. Het concept van onze middenkuip bevalt ons bij dit weer wel erg goed en geeft ons een heel veilig en beschermd gevoel.
Schroef weg
Daar onze geringe snelheid van 3,5 knoop met motor bij ons toch wel voor een raadsel plaatst, besluit ik de motor maar weer uit te zetten. Onze snelheid verandert echter niet. Mmm, is de keerkoppeling stuk of de morsekabel gebroken? Alles in de machinekamer lijkt oké. Wat dan? Is de schroef weg? Aangezien we over een uurtje de haven van Porto Santo binnen willen lopen, is dit wel een acuut probleem. We roepen via de VHF de havendienst op, maar het is zondagmiddag 5 uur. Als we snel zijn, kunnen ze misschien wel wat doen, maar het kost in ieder geval €300… Op zich is het rustig weer, besluiten we in geval van nood dan maar voor anker te gaan naast de haven.
Niks zonder Whatsapp
“Waarom proberen we het niet via de Vertrekkers Whatsappgroep?” stelt Annabelle voor. En inderdaad, er blijken wel 10 Nederlandse boten in de haven te liggen en voor we het door hebben, worden we met twee dinghies naar een mooi plekje in de haven gesleept. Wat een ongelooflijk warme ontvangst en wat een geruststelling! Korte tijd later zitten we allemaal in de kuip en genieten samen met onze redders van een heerlijk biertje. Annabelle springt nog even het water in en inderdaad, een saildrive zonder schroef. Die ligt nu dus ergens op de bodem van de Atlantische Oceaan.
In de dagen die hierop volgen, ontdekken we wat een fijn eiland Porto Santo is. Porto Santo is een pareltje op 30 mijl afstand van het hoofdeiland Madeira. Mooie zandstranden, gezellige haven en heerlijk weer, terwijl in Nederland de matige zomer verder kabbelt. We hebben gelukkig een reserveschroef aan boord, maar die moet er nog wel onder. Of dat gaat lukken?
Annabelle en Herman zeilen naar de Carieb. Volg hun avonturen op Zeilen.nl of bekijk hun website.
Een zelfde ervaring hebben wij ook gehad.
We hadden voor ons net een nieuwe boot gekocht, en alles leek in orde.
Dus opweg over het Markermeer naar Amsterdam geprutteld op het motortje. Door de oranje sluizen en over het IJ naar de Houthaven voor de staande mast route. Voordat we snachts de tocht gaan maken wilde ik nog even oefenen met vooruit en achteruit varen etc en om te ervaren hoe hij reageert op het roer.
Waarbij we opeens ook geen voortstuwing meer hadden. Dus drijven we over het IJ richting de Houthaven naar een woonboot. Eenmaal aangelegd, hebben we de oude eigenaar gebeld en is hij direct gekomen met gereedschap, maar helaas hij kon niets voor ons betekenen. En bij 7 graden spring ik niet zo gauw zonder bescherming in het water.
Dus twee dagen later surfpak gehaald te water en jawel schroef weg.
Vlug een nood constructie gemaakt van hout en daaraan een buitenboordmotor gehangen en zo naar het zuiden gevaren. Eenmaal in onze eigen haven hebben we hem uit het water laten halen. Wat bleek,een gedeelte van de schroef weg.
H betrof een klap schroef waarvan de buitenkern van de binnenkern af was gescheurd.
Hierbij het technische aspect met de juiste oplossing.
We hebben een één cilinder dieselmotor met saildrive en om de klappen van die motor op te vangen bestaat de schroef altijd uit twee delen een metalen deel wat op de as geschoven wordt en een deel waar de bladen aan vast zitten en deze twee delen zitten doormiddel van een rubberen vulcanicatie aan elkaar verbonden om de trillingen op te vangen.
Die was door ouderdom los geschuurd.
Dus we hebben nu een nieuwe vaste twee blads-schroef aangeschaft en deze extra goed geborgd door een rvs 316 moer met conische kegel (domp) welke we zelf hebben gedraaid en een zeskant hebben gefreesd waardoor we deze met een dopsleutel op de.juiste kracht konden monteren met een goede lijm verbinding op de schroefdraad en in de schroef-as zit een gaatje met M8 schroefdraad voor een borgbout. Ook deze hebben we geborgd met Loctite. Maar het meest essentiële en beste borging tegen los draaien is tussen de borgmoer en bout is een speciale borgringen te plaatsen van Nord-Lock (kijk hiervoor op YouTube voor een vergelijkingstest) dit heeft een ander spoed dan de schroefdraad van de bout waardoor dit tegen werkt.
Want zoals ik in het bovenstaand artikel op de foto zie is deze borgbout los getrild of heeft zich zelf los gedraaid en dit is de enige en beste borging.
Wij waren niet de enige in de haven van Porto Santo zonder schroef. Bij een andere boot was er een blad van de klapschroef verdwenen. Het blijft blijkbaar lastig die bewegende delen onder je boot.
Al die slimme dingen seal drive ,klapschroeven zijn leuk maar geven dikwijls problemen , het ouderwetse systeem stuwdruk lager lange drijfas liefst vet gesmeerd en een gewone twee of vier blads schroef zal je probleemloos de wereld rondbrengen ,weinig zorgen minder hoofdpijn