Annabelle en haar vader Herman zijn vertrokken om een rondje Carieb te zeilen met Garfield, een Compromis 36. Herman doet voor Zeilen iedere maand verslag van de reis.
“It doesn’t fit” zegt onze duiker Nelson teleurgesteld. In ons vorige blog verloren we onze schroef midden op de Atlantische Oceaan en werden we door vriendelijke Nederlandse medezeilers de haven van Porto Santo binnengesleept. Gelukkig hebben we een reserveschroef aan boord en kan Nelson, de duiker van de plaatselijke duikschool, deze er snel weer onderzetten. Dan blijkt echter dat er een afstandshouder mist en de schroef een centimeter op de as heen en weer kan bewegen. Dat wordt hem dus niet…
De extra tijd op Porto Santo gebruiken we om een duikcursus te doen en na veel theorielessen en een week hard oefenen met als afsluiting een indrukwekkende wrakduik, zijn we gecertificeerde ‘open water divers’! Dat is mooi meegenomen met het oog op alle prachtige duikbestemmingen die nog voor ons liggen. Onvoorstelbaar hoe mooi het is, om tussen de vissen te kunnen zwemmen die geen angst voor duikers kennen en het echte gevoel van gewichteloosheid te ervaren.
In heel Portugal is de ontbrekende afstandshouder niet beschikbaar, maar onze dealer in Sneek heeft er zelfs twee liggen. Maar ja, hoe krijg je die zo snel mogelijk van Sneek naar Porto Santo? Toevallig krijgen onze nederlandse buren komend weekend familiebezoek en laten we het onderdeel dus naar hen toesturen. Als zij aankomen op Madeira blijkt echter hun koffer met ons onderdeel erin weg te zijn….. Het duurt nog bijna een week voordat de koffer terecht is en we eindelijk het ontbrekende onderdeel hebben en Nelson in een tweede poging de schroef correct kan plaatsen. Aan het wachten (ja, dat wat we zo goed kunnen…) komt een einde en we kunnen eindelijk weer verder!
Afscheid nemen bestaat niet
Na ruim drie weken Porto Santo nemen we afscheid van een grote groep medezeilers die ons snel aan het hart gegroeid is. We merken nu waarom ze altijd zeggen, dat het moeilijkste van lange-afstand-zeilen niet het zeilen, maar het afscheid nemen is… Voor een deel is dat gelukkig van korte duur, want op La Graciosa en later op Gran Canaria komen we een deel van onze nieuwe vrienden alweer tegen.
Na ons vertrek vanaf Porto Santo brengen we twee dagen op het piepkleine eilandje La Graciosa door en aansluitend een week op het vulkanische eiland Lanzarote. Hier huren we een auto en zijn zwaar onder de indruk van de heel zichtbare gevolgen van de vulkaanuitbarstingen in de 18e en 19e eeuw. Als je niet beter weet, zou je denken dat we op de maan zijn geland!
Bezoek voor Annabelle
Daags voor het geplande vertrek van Lanzarote naar Fuerteventura, hoort Annabelle dat een vriendin van haar op Gran Canaria is. Annika heeft net als Annabelle een deel van het rondje Atlantic met Laura Dekker op de Guppy meegezeild en een ontmoeting mag niet uitblijven. Fuerteventura wordt dus geschrapt en we varen in een rustige nacht rechtstreeks van Lanzarote naar Las Palmas.
Het wordt warm, heel warm…
Na een hartelijk weerzien in de haven van Las Palmas, neemt Annika de uitnodiging aan om twee dagen later mee te zeilen naar de zuidkant van Gran Canaria. Hoe dichter we bij Maspalomas komen, des te warmer het wordt. De wind brengt geen afkoeling meer, maar voelt meer aan als een te warme föhn. Dit weerfenomeen heeft Calima en duurt normaal maar drie dagen. Bijna 10 dagen blijft de dagtemperatuur rond de 35 graden hangen (het is al begin oktober!) en is het ‘s nachts in de boot niet kouder dan 30 graden. Maar ja, wie naar de Carieb wil, mag daar over niet klagen.
Tags: Sailing Garfield, Vertrekkers Last modified: 11 oktober 2023
