Update Heerema: “Ik verlies mijlen door dat eindeloze gesleutel”

Op het moment van schrijven staat op de plek van No Way Back 35 tot 42 knopen wind en het is ruw. De telefoonverbinding is vaak slecht, ‘maar soms ook weer verbazend goed’, schrijft Vendée Globe-deelnemer Pieter Heerema via de satellietverbinding e-mail. Het vorige gesprek via de satelliettelefoon was op de redactie gemakkelijk te verstaan, maar andersom kwam er nauwelijks wat door.

Pieter Heerema onderweg.

Hoe gaat het met je? Beter met je rug?

“Het gaat goed met mij, al mis ik na vier weken wel af en toe eens de gelegenheid even iets te delen met een ander, een grap te maken, of even iets te overleggen. Maar alles bij elkaar gaat het alleen zijn mij wel goed af.” In een van de eerste nachten ging Heerema door zijn rug bij het terugduwen van zijn opgeklapte roer, waarna hij zich nauwelijks kon bewegen. “Van de rug geen last meer, maar op dringend doktersadvies moet ik nog een tijd de rug echt ontzien. Dus nog steeds geen gesjouw en gesjor met zware spinnakers etc.”

Kun je jezelf een beetje staande houden met zo weinig slaap?

“Ik slaap best wel veel uren per 24 uur. Ik denk dat ik in totaal wel aan 5 uur per etmaal kom, nu in periodes van ongeveer anderhalf uur per keer. Dat geldt voor stabiele omstandigheden wat wind betreft. Is er een frontpassage of iets anders bijzonders, dan is er geen slaap in 24 uur. Die fronten hier zijn heel bijzonder. Het is het soort fronten dat je op de Noord-Atlantic in herfst en winter hebt: ongemeen fel en agressief.”

Een aantal uitvallers al in de afgelopen dagen. Zwaarden beschadigd, evacuatie na kielschade. Reden tot zorg bij jou? Of ben je eigenlijk niet met de anderen bezig?

“Zeker een reden tot zorg en alsmaar afwegen tussen snelheid en betrouwbaarheid. Ufo’s doe je natuurlijk niets aan. Normaal gesproken is het verlaten van de baai van Biskaje in november al zo zwaar, dat daar al een groot deel van de zwakheden naar boven komt. Nu is het zware werk pas hier in de zuidelijke Indische Oceaan begonnen. Het is de slechtste oceaan ter wereld. Om de een of andere reden is er, behalve het non-stop slechte weer, bijna altijd sprake van kruiszeeën met bijbehorende slechte golven. Bootslopend. hier op de in de oceaan moet je dus heel erg oppassen met vol gas varen.”

No Way Back, omstandigheden begin december.

Waar heb je ’t meest plezier in en wat gaat je ’t makkelijkst af?

“Niets is makkelijk. Dit typen is al een opgaaf. Ik hang als een vleermuis achter de computer, af en toe een vinger op het toetsenbord mikkend (voor de leesbaarheid hebben we de tikfouten er toch maar even uitgehaald red.). Je apenkooit door de boot, het is heel extreem allemaal. Echt naar mijn zin heb ik het als er 18 tot 22 knopen wind staat, met een mooie lange deining, de bootsnelheid boven de 16 knopen, een zonnetje erbij en… vooral geen technische problemen. De schade die Seb Josse heeft doen ophouden is precies dezelfde als die ik een paar weken terug had aan mijn foil. Met heel veel moeite heb ik dat kunnen repareren, en ik heb meteen ook de andere foil zekergesteld. Dat kostte mij wel een dag stilliggen en dus veel mijlen verlies. Als ik een dag door kan varen, maak ik meteen afstand goed op mijn naaste concurrenten, maar elke keer verlies ik weer door dat eindeloze gesleutel.”

Zie je op tegen het stuk oceaan dat komen gaat en hoe ga je dat aanpakken?

“Zoals ik al schreef; het blijft afwegen tussen snelheid en betrouwbaarheid. Ik ga proberen de snelheden in de hand te houden en waar mogelijk de allerslechtste omstandigheden te ontlopen. Dat blijft lastig: eergisteren had ik een paar technische issues, allemaal tegelijk tijdens een frontpassage (opklappend roer – nu de andere – slechts een winch operationeel in de pit, en zo nog wat dingen. Gribs voorspelden heel kort en heel lokaal maximaal 30 knopen, maar ik heb een paar uur moeten bijliggen in 45 knopen wind.”

Veel succes en zet hem op het komende stuk. Op naar de volgende; Kaap Leeuwin!

“Dank je. Het is een heerlijk gevoel om die kapen af te tikken. Niet dat je er veel van meekrijgt overigens. De Goede Hoop ben ik op zo’n 300 mijl afstand voorbij gevaren. En toen lag ik op het voordek een reparatie aan de tuigage te doen. Dus ik kwam er pas later achter!”

Pieter Heerema en de overige Vendée Globe-deelnemers zijn te volgen via de tracker.