Column Anna: Nieuw bloed

Met vlinders in mijn buik lopen we even later het Zeilen-redactielokaal binnen. Dit zijn toch de profi’s waar we nu bij aanschuiven. Het is lunchtijd en de kroketjes worden op prijs gesteld. Niet in de laatste plaats door onszelf. Het gesprek golft op en neer en we wentelen ons in het warme bad van belangstelling voor onze avonturen. Bijna twee jaar geleden waren we voor het laatst op de redactie. We zien nieuwe gezichten en ook vertrouwde bekenden. Ik grinnik een beetje als ik de leeftijden schat. “Zijn wij tien of vijftien jaar ouder dan de oudste die hier zit?” vraag ik me af. Aan het hoofd van de tafel zit Ben, de nieuwe hoofdredacteur. Nou ja, nieuw. Hij is er natuurlijk al ruim een jaar. Maar voor ons nieuw in deze rol.

Na de lunch lopen we met Ben naar een vergaderkamer. Het is voor ons ook al weer een tijd geleden dat we op een kantoor waren en ik neem gretig alles in me op. Wat is er veranderd? Zie ik nieuwe dingen? Nadat ik eerder deze week in een supermarkt heel onbeleefd iemand aan heb staan staren die contactloos betaalde, heb ik geleerd om mijn verrassing om nieuwe ICT-dingen voor me te houden. Maar ik ben er wel nieuwsgierig naar. Maar nee, we gaan naar een gewone koffieautomaat en pakken een papiertje van de printer. Geen verrassingen vandaag.

Het gesprek met Ben vliegt voorbij. We wisselen van alles uit over ‘de stand in zeilersland’. Onze lijst met ideeën voor artikelen komt op tafel. Wat dat betreft blijven we natuurlijk als kinderen in een snoepwinkel: er is zoveel leuks om te melden in columns en artikelen. Gezamenlijk hakken we wat knopen door. Maar dan wordt hij ernstig. “Jongens, er komt nieuw bloed”. Vragend kijken we hem aan. “Ja, we hebben iemand die ook columns gaat schrijven. Een jonge zeiler die binnenkort begint. Dus de frequentie van jullie columns gaat naar beneden”. Wietze kijkt me aan. Even flitst een beeld door me heen van twee belegen ‘old salts’ die met een rollator over de steiger banjeren. Daar moet ik dan weer om lachen, want zo ver zijn we nog lang niet. Natuurlijk begrijp ik Ben en meteen ratelt mijn brein over de lijst met columns voor de komende tijd. Beetje passen en meten en dan komt het allemaal goed. “Wanneer wil je daarmee beginnen?” vraag ik dus heel praktisch. “Bij het begin van het nieuwe jaar” reageert hij even praktisch.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Zeilen redactie, Amsterdam, december 2016.