“Gezellig hoor, zo koffie drinken” zeg ik terwijl ik achterover leun in een bank op een terras aan het water. “Ja hè”, zegt Irina genietend. We zijn inmiddels door het grootste deel van onze kluslijst heen en snakken er naar om meer te weten te komen over de Seychellen en vooral ook: om meer te gaan zien. Irina Udwadia is de Nederlandse honorair consul hier, ze weet ongelofelijk veel van de historie en de interessante plekken van de Seychellen. Tijd dus om uitgebreid koffie te drinken met de landkaart en notitieblok op tafel.
Consul Irina Udwadia
“Er is hier zoveel ontwikkeld in de afgelopen jaren” zegt ze. “Ik ben hier 31 jaar geleden komen wonen, maar in de jaren daarvoor kwam ik hier al vaak”. Het is een verhaal dat leest als een roman: de charmante stewardess ontmoet hier een even charmante apotheker op een feest. Na ongelofelijk veel heen-en-weer reizen valt de beslissing om hier hun toekomst op te bouwen. Twee prachtige kinderen, waarvan er eentje in Nederland woont, en een heerlijk leven op de Seychellen. “In de tachtiger en negentiger jaren lag de focus hier voornamelijk op het toerisme voor het hogere segment. Zeer luxe vakantieoorden, maar allemaal kleinschalig. Een hotel met 50 kamers is hier een erg groot hotel” glimlacht ze. “Maar sinds een paar jaar zijn er steeds meer kleinschalige accommodaties bij gekomen: lokale ondernemers die een paar kamers of bungalows aanbieden. Ook zijn er steeds meer ondernemers die overnachtingen op boten aanbieden en er zijn charterbedrijven die zeilboten verhuren” gaat ze verder. “De Seychellen hebben het imago dat het een erg luxe bestemming is, alleen voor mensen met een dikke portemonnee. Dat is de laatste jaren erg veranderd”. Ik las dat er jaarlijks zo’n 400.000 toeristen naar de Seychellen komen; kleine aantallen toeristen vergeleken met bijvoorbeeld de Malediven.
Graniet en koraal
De kaart komt op tafel en ze legt uit: “Kijk, er zijn 115 eilanden. Het belangrijkste om in de gaten te houden is dat er twee soorten eilanden zijn: de koraal-eilanden en de graniet-eilanden. De koraal-eilanden zijn oude vulkanen: dus ringen van riffen met hier en daar een eilandje erop. De graniet-eilanden, zoals Mahé waar we nu zijn, zijn erg bergachtig. Overal vind je enorme granieten wanden of grote rotsblokken. Een totaal ander beeld. Ondanks dat we over bijna 4 breedtegraden verspreid liggen, is de totale landmassa niet zo heel groot: opgeteld is het even veel als de gemeente Noordoostpolder. Het inwoneraantal is rond negentig duizend, net zo groot als dat van de gemeente Deventer. Allemaal erg handzaam”. Wietze knikt en vraagt: “zijn al die eilanden bewoond?” Ze schudt haar hoofd: “nee, het merendeel van de mensen woont op drie eilanden: Mahé, Praslin en La Digue. Op nog eens zo’n 10 eilanden vind je kleine groepen inwoners of luxe vakantieoorden. De rest is onbewoond. Een uitzondering daarop is het gigantische atol Aldabra. Het grootste atol ter wereld én een Unesco World Heritage Site. De natuurwaarden daar worden streng bewaakt omdat er nogal uitzonderlijke diersoorten wonen. Op dat eiland wonen dus wetenschappers die onderzoek doen”.
Arabieren en piraten
Het nationale museum
“Het is eigenlijk raar dat de Seychellen zo laat ontdekt zijn” zegt Wietze peinzend. We zien immers overal posters hangen dat het 250 jaar geleden is dat het eilandenrijk op de kaart gezet is. “Ja, dat klopt” zegt Irina. “Zeker als je nagaat dat we ongeveer op de route liggen van Madagaskar of Kaap de Goede Hoop naar India”. In het nationale museum hadden we gezien dat er wel vermeldingen waren op oude Arabische zeekaarten uit 850. De Portugezen zagen ze in de jaren tussen 1500 en 1506 en noemden ze ‘Sete Irmanas’ (zeven zusters), maar gingen niet aan land. Dat deden de Fransen pas in 1742. Ze verkenden de boel, maar deden verder niks. Dat kwam pas in 1756 toen de ‘stone of posession’ op het strand geplaatst werd. Een indrukwekkend brok steen met inscriptie dat in het museum te zien is. In 1770 begonnen ze hier met het stichten van plantages.
“Maar de piraten kwamen hier al veel eerder” glimlacht Irina. “Daar komt nog een prachtige legende uit voort. Je moet weten dat Mauritius en La Réunion kolonies waren van Frankrijk of van Engeland. Dat wisselde wel eens. De piraten zaten achter de volgeladen koopvaardijschepen aan. Ze gebruikten de Seychellen als hun uitvalsbasis. Olivier Le Vasseur, een van de bekendste piraten, werd in 1730 opgepakt. Net voordat hij opgehangen werd in La Réunion, gooide hij een papier naar het toegestroomde publiek. Daarop stond een soort raadsel dat zou moeten leiden naar de plek waar zijn rijkdommen verborgen zouden zijn op Seychellen. Tot op de dag van vandaag graven mensen hier op Mahé naar die schat” zegt ze.
Fransen en Engelsen
Een grote vloot van Spaanse tonijnvissers vaart rond de Seychellen
“Vanaf 1770 werden er plantages aangelegd: kaneel, vanille, patchouli voor parfum, katoen, kokos: er is zoveel verbouwd hier” gaat ze verder. Het was toen een kolonie van Frankrijk. Sommige gewassen waren heel succesvol, zoals de vanille. “Nog geen 15 jaar later namen de Britten het over en dat is eigenlijk zo gebleven tot 1976. We zijn eigenlijk een heel jong land” glimlacht ze. “Hebben jullie de grote vissersschepen hier gezien? Dat is de ene poot van de economie hier: visserij. De andere poot is toerisme. Door een heel strenge aanpak zijn we hier vrijwel corona-vrij, maar de klappen voor beide sectoren zijn enorm”. We knikken, enerzijds dankbaar dat we hier zo veilig zijn en anderzijds zien we ook de stille plekken waar het normaal moet krioelen van de mensen. De vissersvloot wordt net als alle andere koopvaardijschepen waar ook ter wereld getroffen door de moeilijkheden rond bemanningswissels. “Na de komst van de jachten en de privé-vliegtuigen in juni, gaat nu de deur langzaam open voor internationale toeristen” zegt ze.
Waar beginnen we?
“De kernproducten zijn: zon en natuur” legt Irina uit. “Natuurlijk zijn strandvakanties hier heel leuk. Zeker met alle verwennerij in de luxe vakantieoorden op afgelegen eilanden. Maar waar heel veel mensen ook voor komen is het duiken of snorkelen en natuurlijk de wandelingen. Je kunt je hier een versuffing wandelen en dan heb je nog niet alles gezien”. De Seychellen klinken erg exotisch, maar zijn eigenlijk prima te bereizen vanuit Nederland. Ons plannetje om even een kort bezoekje aan vrienden en familie te brengen werd door Covid19 wreed verstoord. Het tijdsverschil is inmiddels heel klein en de reistijd is alweer veel korter dan tijdens ons vorige bezoek aan Nederland vanuit het westen van Australië.
De klokketoren voor het jubileum van koningin Victoria
Ze buigt zich over de kaart en tikt met haar vingers op twee eilanden. “Begin maar eens met Praslin en La Digue. Vooral de dubbele kokosnoot is de moeite waard”. Verrast kijken we haar aan. Dubbele kokosnoot? Met een raadselachtige glimlach drinkt ze haar koffie op en kijkt op haar horloge. “Veel plezier” zegt ze nog.
Victoria, Seychellen, augustus 2020
Bekijk HIER de vorige columns
Tags: column Anna, Column Janneke Kuysters Last modified: 17 maart 2021
