Internationale wedstrijden

Slats bij Kaap Hoorn: “Ik moet gewoon door”

10:09

(c) Klaas Wiersma

Hier even een update van mij. Hoe het gegaan is de afgelopen dagen. De Kaap is gerond, we zijn lekker op weg. Het was echt mega racen de afgelopen dagen, ik heb echt vol gas gevaren tot de kaap eigenlijk. Maar het is eigenlijk tot vlak voor ik bij de Kaap aankwam allemaal perfect gegaan. Uiteindelijk wilde ik bij de continental shelfs (waar het van 2000 meter naar 70 meter diep gaat) zijn voor ik die zware wind had maar dat is niet gelukt. Dus ik voer daar toen ik wel die zware wind had. Het was dus wel link maar ook wel super gaaf. Want ik voer gewoon supersnel. Ik denk dat de boot daar snelheden haalde van 15-20 knopen af en toe. Ik was echt aan het surfen.

Stagfok ontploft

(c) Christophe Favreau/PPL/GGR

Ik was eigenlijk zo lekker bezig en vol adrenaline, lekker bezig, ik stond buiten, dat ik vergeten was om minder zeil op te zetten dus ik had mijn stagfok ontploft. Die is helemaal uit elkaar gescheurd. Gelukkig heb ik heel veel lijm en spullen bij me. Maar ja het was zo gaaf dus ik dacht ik moet het even doorzetten zo. Dus toen had ik het helemaal gemaakt, ik had het zeil naar binnen gegooid en ik kwam buiten en toen dacht ik ‘zo er zijn ook een hoop meeuwen hierzo’.

(c) Klaas Wiersma

“This is a storm”

En toen ineens keek ik achter me. Zat er een vissersboot 200 meter achter me. Een hele grote. Die riep me in paniek op. Hij sprak heel slecht Engels. Uiteindelijk na heel veel praten en doen en uiteindelijk kwam het erop neer dat hij helemaal in paniek was voor mij en dat hij zei ‘Such a weather for a small boat, this is a storm’ Dus ik zei ‘Ik kan er ook niets aan doen, dit is een storm en ik moet gewoon door’. Uiteindelijk nog een tijdje mee gesproken en toen kwam er nog iemand anders bij die beter Engels sprak. Dus daar heb ik ook nog een tijdje mee gepraat. Hij was heel enthousiast, dus dat was echt gaaf. Dat was dus superleuk.

Inhalen

Slats in storm op de Zuidelijke Oceaan

Toen ik boven een klein eilandje was nam de wind eigenlijk af. Ik denk de 50-60 knopen wind was eigenlijk maar voor misschien 6 uur. En toen nam de wind af naar comfortabel 30-35 knopen en toen werd hij langzaam 25 knopen. En toen ik om de Kaap was werd het windstil gewoon. Het was donker helaas. Ik heb geen foto kunnen nemen, het was midden in de nacht en ik dacht ik ga gewoon door. Ik heb iemand in te halen hier. Dus dat ging allemaal goed en toen. De volgende ochtend kreeg ik bij de Kaap kreeg ik Noordenwind, beetje Noord- Noordwest. De volgende dag werd het 35 knopen maar ook allemaal weer snel. Dus het was aan de wind en ineens een heleboel wind, dus ik miste mijn stagfok wel. Die ben ik nu nog aan het maken, dat is wel drie dagen werk. Dus ik kon niet zo hoog varen. Ik had eigenlijk met drie reven in mijn grootzeil en een stormfok moeten varen aan de wind. Toen kwam veranderde de wind eigenlijk best wel weer snel naar het westen en het zuidwesten.

(c) Klaas Wiersma

Dolfijnen, pinguïns en zeeleeuwen

Binnen 6-8 uur voer ik eigenlijk wel weer een beetje ruime wind, heel lekker. Ondertussen onder het genot van een paar orka’s naast de boot en dolfijnen. Zwarte met witte dolfijnen, ik heb ze nog nooit gezien. Ze lijken eigenlijk een beetje op kleine baby orka’s. Ik had ook heel veel pinguïns rond de boot. Hele grote pinguïns heb ik gezien, een paar zeeleeuwen heb ik gezien en een paar witte dolfijnen. Dus het was echt even druk. En toen kwam ik gek genoeg weer een boot tegen. Daar heb ik een heel goed gesprek mee gehad. Heel lang mee zitten lullen. Eerst riep ik die man op voor mij positie, gezegd ik vaar de Golden Globe Race, ik heb geen GPS en ik zou graag mijn positie willen weten. Toen kreeg ik iemand die was best aardig en die gaf mijn positie.

“Super gaaf”

(c) Klaas Wiersma

10 minuten later werd ik door de kapitein opgeroepen ‘Ben jij Mark Slats? Ben jij Mark Slats?’ Ja dat ben ik. Toen hadden ze in de tussentijd op internet op de website van de Golden Globe Race zitten kijken echt super gaaf. We hebben toen echt twee uur lang zitten lullen over van alles en nog wat. Ik heb nog gevraagd of ze een e-mail aan Don wilde sturen met mijn code en ik heb nog gevraagd of hij een e-mailtje aan mijn moeder kon sturen. Echt heel gaaf. Dus het was he-le-maal gaaf. Die man kon allemaal niet geloven wat we aan het doen zijn. Hij voer echt op een groot schip van meer dan 300 meter lang ofzo en hij zei ‘Wij varen niet op een ruwere zee dan 8 meter. Toch wel gaaf als je dan bedenkt dat wij met bootjes van 10 meter wel die ruwe zee in gaan en zij doen alles om zee van 8 meter te vermijden. Dus dat was super gaaf.

(c) Klaas Wiersma

Noord

Toen zeilde ik naar het noorden. Eigenlijk had ik het idee dat ik mijl of 10 vanaf Staten Island zat maar ik kwam echt heel dichtbij uit, dat was heel vervelend. Ik kreeg echt onwijze stroming daar, echt onwijs ruwe zee. Maar dat duurde ook gelukkig maar weer twee uurtjes ofzo. Echt een beetje zoals het kanaal bij Frankrijk daarboven maar dan twee uur lang. Echt alleen maar stoten en klappen met heel weinig wind. Maar ik ging nog steeds goed vooruit, dus dat was wel goed. De windvaan bleef goed opsturen dus dat was wel lekker. En nu, nu vaar ik naar boven. Ik heb een keuze gemaakt maar ik vaar nu met oostenwind, daarna krijg ik noordenwind en daarna westenwind. Dus ik ga nog even kijken wat ik ga doen en dan zie ik het wel weer. Tuurlijk heb ik hem liever aan een kant van de boot maar ik zie het allemaal wel! Ik spreek jullie later! Hoi hoi!

Omslagfoto: Klaas Wiersma

Tags: , Last modified: 23 april 2021
Sluiten