Les Sables d’Olonne is nog ver

Week 17 in de Golden Globe Race was een week van uitersten. Terwijl de nummers een en twee moeite hadden om in de veranderlijke zwakke wind weg te komen uit Storm Bay en Abhilash Tomy door diezelfde wind vertraagd werd bij zijn aankomst in Hobart, viel de rest van de vloot van windstiltes in stormen en alles ertussenin. Ook de koplopers werden halverwege de week getrakteerd op een flinke storm, waarna een naderend hogedrukgebied wederom voor bijzondere strategieën zorgde. Maar laten we bij het begin beginnen.

Het spande er aan het eind van vorige week om of ook Abhilash Tomy het media drop-off punt in Hobart op Eerste Kerstdag zou halen of niet. Tomy kon in de tweede helft van vorige week profiteren van een aantrekkende wind, en ook voor het begin van week 17 werd er veel wind voorspeld. Maar Tasmanië zou Tasmanië niet zijn als de laatste loodjes naar Hobart niet compleet onvoorspelbaar zouden zijn. Net als de nummers een en twee in de race – Simon Curwen en Kirsten Neuschäfer – vertraagde de onstabiele wind Tomy enorm. Uiteindelijk bereikte hij net na Kerst het media drop-off punt in Storm Bay.

Bijna-aanvaring voor Tomy door slaaptekort

De nummer drie in de race kampte bij aankomst duidelijk met een tekort aan slaap. Vlak voor zijn aankomst in Hobart was hij – middenin de windstilte – in slaap gevallen en zag hij toen hij wakker schrok dat hij recht op een rotskust afstevende. Bayanat was nog zo’n 500 meter van de kliffen verwijderd, dus gelukkig kon Tomy nog net op tijd ingrijpen. Met een voorspelde noordenwind die aan zou trekken tot zo’n 35 knopen besloot hij dan ook in Hobart voor anker te gaan om de storm af te wachten en een paar uur broodnodige slaap in te halen.

Die beslissing bleek een verstandige te zijn, want na zo’n 24 uur draaide de wind naar het westen en kon hij Storm Bay een stuk makkelijker uit zeilen. Hij moest daarbij wel rekening houden met de deelnemers van de Sydney Hobart Yacht Race die met hun eindsprint naar de finish bezig waren.

Storm op de Tasmanzee

Curwen en Neuschäfer, die beide alweer onderweg waren, kregen wel de volle lading op de Tasmanzee. Na alle moeite die ze hadden om in lichte omstandigheden Storm Bay uit te komen was dat een behoorlijke omschakeling. Curwen had eerder al laten weten te hopen op omstandigheden die meer passen bij zeilen in de Zuidelijke Oceaan en werd hiermee, zodra hij Tasmanië voorbij was, op zijn wenken bediend. Neuschäfer hield zich in de harde wind en woelige zee goed staande, maar moest wel schade aan de rail van haar trysail (stormzeil) incasseren.

Curwen kon net iets eerder van de draaiende wind profiteren dan Neuschäfer. De koploper brak zijn persoonlijke 24-uurs record, dat inmiddels op 178 mijl in 24 uur staat en kon daardoor zijn voorsprong verder uitbouwen. Neuschäfer leek zich daar echter niet gek door te laten maken. Net als al vaker in de Golden Globe Race koos ze er – in tegenstelling tot Curwen – niet voor om de meest directe route te zeilen, maar meer af te zakken naar het zuiden. Dat is weliswaar langer, maar ze hoopte daarmee een naderend hogedrukgebied te omzeilen en wind in de zeilen te houden.

Niets zo voorspelbaar als het weer

Tomy daarentegen zat in precies die windstilte gevangen, waardoor hij terrein verloor op de nummers een en twee. Deze bubbel van hoge druk leek zich langzaam naar het oosten te gaan verplaatsen en zou dus een gevaar kunnen gaan vormen voor Curwen. Ondertussen op de vierde plek was Michael Guggenberger zijn eigen race aan het zeilen. Op Tweede Kerstdag legde hij verreweg het meeste aantal mijlen van de hele vloot af, en liep hij 100 mijl in op de koplopers. Hoewel de Oostenrijker nog een flink gat te overbruggen had, zou hij later wel degelijk gevaarlijk voor de kopgroep kunnen gaan worden. Zijn Nuri heeft de afgelopen weken namelijk vergelijkbare snelheden en dagafstanden als Clara van Curwen gehaald.

In de loop van de week veranderde het hogedrukgebied echter van koers richting het zuidoosten, waardoor niet Curwen maar Neuschäfer in een windstilte terecht kwam. Curwen bleef mede door zijn lichte genua vaart houden en kon op oudejaarsdag de Tasmanzee achter zich laten. Hij bouwde zijn voorsprong op de nummer twee uit met nog eens 60 mijl. Tomy, op de derde plaats weer wind in de zeilen kreeg en zijn aanval op de tweede positie heeft ingezet. In de loop van de komende week zou hij deze wel eens van Neuschäfer over kunnen gaan nemen.

Windstilte stopt Guggenberger

Deze onverwachte versnelling betekende meteen dat er een einde kwam aan de inhaalslag van Guggenberger. Helemaal toen het hogedrukgebied dat zich onder Australië aan het vormen was naar het zuiden begon te bewegen. Met een meer zuidoostelijke koers had de Oostenrijker dit kunnen omzeilen, maar dat zou wel betekenen dat hij weer van Hobart af koerste. Hij koos uiteindelijk voor een meer directe route naar het media drop-off punt en met een dagafstand van 115 mijl bleek dat nog niet zo’n verkeerde keuze te zijn.

Naar mate hij echter dichterbij de kust kwam, kampte hij echter met hetzelfde probleem als zijn drie voorgangers: een gebrek aan wind. Hoewel het verwachte moment van aankomst in Hobart in eerste instantie op nieuwjaarsdag zou zijn, werd al snel duidelijk dat hem dat met snelheden tussen de 2 en 3,5 knopen niet zou gaan lukken. Volgende week dan maar!

De middenmoot loopt in

De andere twee zeilers in de Golden Globe Race konden aan het begin van de week profiteren van een flinke wind in de rug. Zowel Jeremy Bagshaw als Ian Herbert-Jones konden hierdoor flink wat mijlen maken en zo een marge voor het halen van de deadline in Hobart opbouwen. Net als Guggenberger konden ze tijdelijk inlopen op de drie koplopers. Ook Elliott Smith was eindelijk uit het hogedrukgebied en kon weer wat snelheid maken. De enige die (nog) niet van de aantrekkende wind kon profiteren was Guy Waites. En dat terwijl hij de mijlen zo hard nog heeft om de deadline te halen. Ook als je in de Chichester Class zeilt, wordt je gediskwalificeerd als je een deadline mist (of nog eens aan wal gaat).

Een dag later kreeg Waites ook meer wind in de zeilen en legde hij 131 mijl in de volgende 24 uur af. Tegelijkertijd verbeterde zijn landgenoot Herbert-Jones zijn persoonlijke 7-daagse record. Daarmee kwam hij wel gevaarlijk dicht bij de exclusion zone. Het binnen varen van die zone wordt bestraft met een tijdstraf, die zijn opgebouwde marge wel eens behoorlijk kan laten slinken. Gelukkig had de Brit dat zelf ook in de gaten en koerste hij halverwege de week weer meer naar het noorden.

Week van uitersten voor hekkensluiters

Terwijl Waites achter Herbert-Jones opnieuw kon versnellen, en in de volgende 24 uur 146 broodnodige mijlen aflegde, zat Smith wederom vast in een hogedrukgebied. Waites liep daardoor weliswaar hard in op de Amerikaan, maar stevende daarmee recht op het hogedrukgebied af. Het is wel te begrijpen dat Waites de meest directe koers koos en daarmee ook in een windstilte terecht kwam, maar de dagafstand van de Brit liep hiermee terug naar een schamele 50 mijl.

De laatste dagen van het jaar waren voor de twee hekkensluiters dagen van uitersten. Beiden gingen van een windstilte naar een gebied met meer wind, waarbij Smith praktisch vanuit het niets in een storm terecht kwam. Nu had Smiths boot Second Wind met het huidige tuig tenminste 20 knopen nodig om nog een beetje vooruit te komen, maar zal een storm (inclusief weerswaarschuwing van de organisatie) wellicht iets te veel van het goede zijn geweest. Hopelijk blijft alles komende week heel.

Vooraan in de vloot zal in elk geval een spannende strijd om de tweede plek uitgevochten worden. Het leidende drietal is inmiddels over de helft van de route, maar Les Sables d’Olonne is nog ver en zoals we de afgelopen weken al hebben gezien, kan er nog veel gebeuren.

Omslagfoto: Don & Jane / GGR

Alles over de Golden Globe Race en een wekelijks verslag lees je op onze speciale wedstrijdpagina. Liever elke dag de zeilers tracken? Check dan de livetracker van de organisatie.