Reisverhalen

Column Anna: Camperdag

10:03

Elke zeiler kent ze volgens mij wel: van die dagen waarop je de boot het strand op wilt varen en haar aan de eerste de beste wandelaar cadeau wilt doen. Zo’n dag waarop alles dat tegen kan zitten ook echt tegenzit. En waarop het dan ook nog eens rotweer is. Of zoiets. Dagen waarop het reizen met een camper een véél beter alternatief lijkt voor het gesukkel op een boot in slecht weer terwijl alles ook nog eens kapot gaat. Misschien zijn er zeilers die dit niet herkennen. Maar ik denk dat de meesten dit soort dagen wel eens hebben. Wij in elk geval wel.

In januari liepen we in Ushuaia bij stom toeval Jean Pierre en Hannie tegen het lijf. Nederlanders die al jaren met een camper op pad waren. Noord-Amerika, Zuid-Amerika: hun lange reis bereikte een keerpunt op het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Voor ons was het ook een keerpunt; we merkten al meteen dat er veel overeenkomsten zijn tussen het leven dat zij leiden en het onze. Na een leuk gesprek gingen we ieder ons weegs. Via Facebook hielden we contact.

Maanden later kruisen onze paden dan toch weer. Zij besluiten om een stukje om te rijden om ons op te zoeken. Hannie vraagt per mail om onze GPS-positie. Gôh, dat gebruiken zij dus ook. Een paar dagen later rijdt een joekel van een expeditievoertuig het haventerrein op. Alle bootjesmensen staan er meteen geïnteresseerd omheen en het is grappig om te zien dat iedereen meteen aan het vergelijken slaat. We brengen hele gezellige dagen met elkaar door. Lekker weer uitgebreid Nederlands praten. Reisverhalen uitwisselen. En vooral ook bij elkaar in de keuken kijken. Veel van de uitrusting is hetzelfde, maar we zien ook van die gekke verschillen. Op een boot heb je bijvoorbeeld geen stoelen bij je. Voor hen zijn die onontbeerlijk. Voor ons is het wegennet van een land iets waar we ons echt in moeten verdiepen als we het binnenland intrekken. Voor hen gesneden koek. Voor ons is Noonsite de digitale dorpspomp voor lokale informatie. Er blijken voor ‘overlanders’ ook dergelijke websites te bestaan. Het gaat maar door. ’s Avonds in bed mijmert Wietze hardop over de voordelen van een camper. Een beetje ongerust val ik even later in slaap.

Een paar dagen later rijdt er een tweede camper het haventerrein op. Het wat oudere echtpaar heeft jarenlang lange zeiltochten gemaakt, maar is nu volledig overgestapt op de camper. De reden? Ze kregen een hond en dat ging niet makkelijk op de boot. Spontaan ontstaat een ‘happy hour’: flessen wijn en zakken chips komen tevoorschijn en gezamenlijk vinden we met zo’n twaalf mensen een plekje op de Let’s go, een Nederlandse catamaran. En daar vallen de verschillen weg: iedereen deelt reisdromen en –doelen. Het is heerlijk om te horen hoe ‘zeelanders’ en ‘overlanders’ reisverhalen uitwisselen.

Als we teruglopen, valt natuurlijk toch het ‘te koop’-bordje op. Waarom? “Ja” zegt Hannie, “het is een heerlijke auto, we zijn er al vier en een half jaar mee onderweg. Maar ja, we willen graag naar Australië”. Ik zie Wietze grijnzen. Ja, dat voordeel hebben wij dan weer. We gooien los en varen erheen. Alleen nu nog even niet.

Valdivia, Chili, mei 2015

Tekst en foto’s: Wietze van der Laan en Janneke Kuysters

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten