Reisverhalen

Column Anna: Boss

13:08

 “Luister”, zegt Paul als hij langzaam de kajuittrap oploopt. Bovenaan gaat hij zitten en kijkt naar ons, een meter lager in de kajuit. Buiten ronkt de motor van de gigantische hijskraan die de mast uit onze boot gaat tillen. “Wie is er verantwoordelijk?” vraagt de sympathieke Brit rustig. In een flits zie ik wat er aan de hand is en ik kan een grijns niet onderdrukken. “Jij”, zeggen we allebei. “OK, dan gaat het dus nu op mijn manier.” “Yes boss”, roepen we hem na als hij de kuip instapt. Met een glimlach kijken we elkaar aan, ons maar al te goed bewust van de denkfout die we vanochtend gemaakt hebben.

In de afgelopen 10 jaar hebben we onze Anna Caroline vrijwel helemaal uit elkaar gehaald en opnieuw opgebouwd. Veel zelf gedaan, voor de grote klussen schakelden we specialisten in als dat kon. Maar altijd hielden we zelf de regie, omdat we wisten dat we onderweg in situaties terecht konden komen waar we het zélf op zouden moeten lossen. En dus wilden we weten hoe het in elkaar zit. Het wisselen van de keerkoppeling afgelopen winter was daar een mooi voorbeeld van. Iemand noemde ons ooit eens ‘een tweemansleger’. Doe daar nog een gezamenlijke 50 jaar ervaring als leidinggevende bij. Het resultaat is een lastige klant voor iemand als Paul.

Eenmaal buiten staat hij al klaar bij de mast in zijn bootsmanstoeltje. Gezamenlijk hijsen we hem op. Het ziet er griezelig uit, de gigantische haak van de hijskraan hangt voor mijn gevoel wel erg dicht bij zijn hoofd. Als de strop erom zit, gaat het snel. Een paar minuten later laat de mast met een zucht de mastvoet los en rijzen de eerste twee meter uit het dek omhoog. Achttien meter mast hangt lekker fris in de wind, voordat een zachte landing onze werkplek voor de komende week markeert. Als wij alles een beetje netjes hebben liggen, is de kraandrijver al bijna klaar met inklappen van het gevaarte. Ronkend schuiven de poten in en snort het monster het terrein af. Tot volgend week!

Paul en Malcolm gaan samen met Wietze ‘los’ op de mast: verstaging controleren, rolsysteem eraf en op allerlei manieren uitzoeken wat nu toch het geklapper in de mast veroorzaakt kan hebben. Ook dat euvel is snel gevonden. Als ik een paar uur later de laatste ronde koek en zopie doe, ligt de werklijst voor de komend week klaar. We maken de laatste afspraken. Voordat Paul in zijn auto stapt mompel ik “bye boss”. Of hij het hoort weet ik niet. Aan zijn glimlach te oordelen zijn we nog vriendjes, gelukkig.

Portimão, Portugal, maart 2014

 

Tekst en foto’s: Wietze van der Laan en Janneke Kuysters

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten