Wie richting noord zeilt, kan niet om René Vleut heen. Anderhalf jaar geleden overleed hij, maar zijn Vaarwijzer en Oostzee-knowhow zijn nog springlevend. In het kielzog van René zeilen Lars en Kirsten dit jaar met hun Victoire 933 Stern door Scandinavië. Een reis met gemengde gevoelens. Je leest het verhaal in Zeilen editie 06/2023.
Het is de tweede dag op de Noordzee wanneer duidelijk wordt dat Zuid-Noorwegen dit jaar de vakantiebestemming wordt. Van achter de kaartentafel herlees ik de Vaarwijzer Scandinavië en de Oostzee. Het voorwoord bezorgt me gemengde gevoelens: auteur René Vleut was mijn vriend, mijn mentor. Ik leerde hem kennen als veertienjarig jongetje vol zeildromen. Hij nam me bij de hand en hielp me op weg. René heeft mij meer beïnvloed dan dat ik mij realiseerde en mijn drang naar het noorden heb ik aan hem te danken. Afgelopen januari overleed hij aan de gevolgen van longkanker.
Rommelaar langs kusten
René was een solozeiler. Het liefst volgde hij de ‘Lange Route’ naar Noorwegen: via Vlieland, Norderney, Helgoland en Hörnum naar Thyborøn om vervolgens
het Skagerrak over te steken. Waar René als zelfbenoemde ‘rommelaar langs kusten’ weinig had met lange oversteken, maken wij de oversteek in één keer en varen vanaf Den Oever naar Mandal: 370 mijl die we vanwege lichte winden hoofdzakelijk achter de spinnaker aan zeilen.
Het is een zonovergoten woensdagmiddag begin juli wanneer we de wijde ingang van Mandal binnenvaren. Al vanaf 25 mijl uit de kust zagen we de hoge, beboste bergen in het achterland en na het passeren van de vuurtoren van Ryvingen bevinden we ons in het land van rotsen. Met een knoop stroom tegen varen we door de S-bocht naar de ingang en maken vast aan de gjestesteiger 3. Alles is er nog: de kade, de huizen en het prieeltje boven op de heuvel. Alleen René is er niet meer.
Na schoon schip maken en een paar nachten bijslapen vertrekken we voor een ontdekkingstocht langs de Noorse zuidoostkust: een wonderschone tocht door Vleutland.
Rots geraakt
Ondanks onze anderhalve knoop is de klap is harder dan verwacht. De boeg veert het water in en we liggen gelijk stil. Terwijl ik hard achteruit geef, trilt de boot na tot in de mast. We hebben verdorie een rots geraakt! Ik ben ontzettend geschrokken en baal vreselijk.
Het schijnt dat je dit al varende in Scandinavië vroeg of laat gebeurt. Ik had alleen niet verwacht dat dit op dag één van onze zwerftocht zou overkomen, in de ingang van een nota bene door René beschreven baai. We hebben geen schade, maar het lukt mij niet meer om lol te hebben in de omgeving. Ik voel me als de autobestuurder die na een ongeluk weer de weg op moet en zie overal gevaar. ’s Avonds pen ik in de Vaarwijzer onder de beschrijving bij Selvågen: NIET DOEN!
Zeilen 06/2023
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Hoe gaat het met het stel na de botsing? Hoe verloopt de reis in de kop van Denemarken? Is Limfjord ook geschikt als vakantiebestemming? Wat moet je weten over Thyborøn aanlopen? Lars vaart solo terug, hoe gaat dat? En hoe vaart René eigenlijk de hele tocht met Lars mee? Je leest het allemaal in Zeilen 06/2023. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 22 juni verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto en foto: Lars Bosma
Tekst: Lars Bosma
Hi Roos, ik heb inmiddels twee keer bij Västervik gevaren met een gehuurd zeiljachtje (overigens prachtig zeilen daar!), en daar stond letterlijk elke rots netjes met een kruis in de plotter aangegeven. Eigenlijk vond ik het varen daar simpeler dan thuis, zelf zeil ik op de Waddenzee vanuit Lauwersoog en dan heb je voortdurend te maken met getij, waterdieptes, stromingen en dynamische bodem. Continu zorgen dat je kaarten bijgewerkt zijn. Terwijl die scherenkust amper getij kent en de bodem verandert niet.
Dus ik ben benieuwd: die rots die je geraakt hebt, stond die op je plotter?
Groetjes, Remmelt