Bestemmingen

Dwalen door de archipel van Stockholm

Achtertuin met 20.000 eilanden

11:11

Met zijn gezin brengt  Walewijn de Vaal een week door in de archipel van Stockholm. Ze zeilen tussen indrukwekkende rotsformaties door en leren al snel: dit is geen plek om de weg kwijt te raken. De eilanden hebben elk hun eigen karakter en bijzonderheden. Na een week weten ze ook: aanleggen op een rots blijkt lastiger dan het lijkt. Lees over hun avontuur in Zeilen editie 01/2023.


 

Dan zijn we er zo wel.” De Zweedse booteigenaar Anders kijkt tevreden de kuip van zijn Scampi 30 rond. Hij heeft ons zojuist rondgeleid op Felicia, de boot waarmee wij de komende week de archipel van Stockholm gaan verkennen. “En de dieptemeter?” vraag ik wijzend op een schermpje waar de inkt zich in een hoekje nestelt. Anders schudt zijn hoofd. “Die doet het niet. Maar die heb je ook helemaal niet nodig, hoor.” Woorden van vrienden poppen op in mijn hoofd. “Zeilen in Zweden? Dat wordt rotsen botsen. Je hoort er pas echt bij als je op een rots bent geknald.” Ik dacht toen: dat is dus precies wat wij niet gaan doen. Zeker niet met de boot van een ander, of van Anders in dit geval. Goede kaarten, een kaartplotter en voorzichtigheid weerhouden ons daarvan. En een dieptemeter. Dus.

Onze eerste Zweedse mijlen

Wat onwennig verlaten we even later Viggbyholm, de thuishaven van Felicia. Quirijn (11) hijst het grootzeil en knikt naar Hedda. “Rol het voorzeil maar uit, mam.” Met 10 knopen bakstagwind maken we onze eerste Zweedse mijlen. We varen vlak langs Stockholm en passeren houten huizen in vrolijk rood en wit met erkertjes, balkonnetjes en torentjes. En strakke villa’s van steen, roestvrijstaal en glas. Soms met een helikopter naast het zwembad. Een uurtje later ligt de stad achter ons en maakt bebouwing plaats voor bossen, afgewisseld met huizen op glooiende heuvels. Felicia trekt een boeggolfje door het open, weidse water. Ze kan niet wachten om ons haar achtertuin te laten zien.

© Walewijn de Vaal en Hedda Visser

Loerende rotsen

“Dit is toch wel echt leuk.” Hedda trekt de grootschoot aan en loeft op. We passeren Vaxholm, een dichtbebouwd eiland en de pleisterplaats voor Zweden die een vakantiehuis hebben, elders in de archipel. Het wemelt van de eilanden om ons heen. “We gingen afgelopen uur vier keer overstag en maakten twee gijpen. Wat een speeltuin dit. Waar moeten we nu heen?” vraagt Hedda zich af. Voor ons vernauwt het vaarwater zich tot een samenspel van rotsen. “We gaan zo naar bakboord, tussen die twee eilanden door,” wijs ik. Hedda schudt haar hoofd. “Daar kunnen we toch nooit door, veel te smal.”
Ik check nog eens de kaart. Het moet hier 20 meter diep zijn. Maar de rotsen kunnen uit het niets oprijzen tot net onder de waterspiegel, geduldig loerend naar de onfortuinlijke schipper die verdwaalt in dit doolhof, om enthousiast het onderwaterschip van zijn vakantieverblijf te transformeren tot schroot. Geen plek om de weg kwijt te raken. Wat ik momenteel kennelijk doe. Dan stuift plotseling een ferry het open water op tussen de rotsen die ik zojuist aanwees.

Zeilen 01/2023

Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Wat is een ernstige belediging voor de archipel? Wat maakt Sandhamn bijzonder? Wanneer heeft Walewijn liever geen pottenkijkers? Hoe gaat hun eerste ‘rotslanding’? Wat moet je weten over het huren van een boot in Zweden? Is het een makkelijk of  lastig vaargebied? En wat waar moet je rekening mee houden bij het vinden van een ligplaats? Je leest het allemaal in Zeilen 01/2023. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 25 januari verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.

Omslagfoto: Mikael Broms/iStock
Tekst: Walewijn de Vaal

Tags: Last modified: 9 januari 2023
Sluiten