Scandinavië blijft trekken – de wereld van rust, rotsen en ruimte vertaalt zich direct in een vakantiegevoel. De Duitse Bocht laten Walewijn de Vaal en Hedda Visser dit jaar links liggen: ze ontdekken West-Zweden, op een gehuurde kiel. Lees hun verhaal in Zeilen editie 01/2024!
“Hóéveel zei je?” Ik sta met een landvast op het voordek van onze gehuurde Beneteau First 28. Mijn vriendin Hedda roept iets over toenemende wind, maar ik versta het maar half. “Nou, 35 knopen en meer. Overmorgen. Uit het westen. Lagerwal dus.” Schoot ik net een lijn op, nu schiet ik haast in de stress. We zeilen een weekje in Bohuslän, de scherenkust in het zuidwesten van Zweden, met ruim 8000 eilanden tussen Göteborg en Noorwegen. Ons zeilplan voor deze week, scharrelen langs de buitenzijde van deze archipel, kan per direct overboord. Windkracht 8, een onbekende boot en een onbekend vaargebied vol rotsen: dat is vragen om problemen.
Mentaal referentiekader
Eergisteren ontvingen we in een jachthaven bij Göteborg de bootsleutels van eigenaar Johan. Na het inschepen blader ik door een dik pakket navigatiekaarten. De bestemming vandaag is Marstrand. Maar is dat wel haalbaar?
De route beslaat drie navigatiekaarten met – ik tel even – vijftig eilandjes, acht dorpen, honderden rotsen, tientallen bakens, een smalle doorvaart en twee binnenmeren. “Dat lukt niet vandaag,” mompel ik. “Te ver?” Hedda kijkt mee. Ik knik en zet de uitgestippelde route in de kaartplotter. Twaalf mijl, concludeert de Garmin. “Hoe kan dat nou?” We zoeken samen mijn fout en dan zie ik de kaartschaal. Aha! Mijn mentaal referentiekader staat op stand Hydrografische-kaart-1810-IJsselmeer. En waar het hele Markermeer op één kaart past, daar hebben Zweedse kaartmakers er vijfentwintig nodig voor eenzelfde oppervlakte. Er ligt hier in een straal van 10 mijl meer avontuur dan in heel Nederland.
Rotsen
Met bijgesteld referentiekader zeilen we uit. Onwennig sturen we om blauwe kringeltjes op de kaart. Rotsen onder water, dat ziet er angstaanjagend uit. “Vaar er toch maar omheen, Quirijn.” Met tegenzin duwt mijn zoon (12) het helmhout van zich af. “Daar ergens moet het Albrektssundkanal liggen.” “Het wat?” vraagt hij. “Het… anyway, een opening tussen die rotsen.” “Dus jij zegt dat ik op die rotsen moet afsturen? Oké, als jij op de eerste dag al wilt vergaan, vind ik het prima hoor.” Quirijn haalt zijn schouders op en stuurt stoïcijns naar de rotsen. Gelukkig opent voor ons een 20 meter smalle doorgang tussen Klåverön en Koön: een natuurlijk kanaaltje dat tussen rotsen slingert, langs rode en gele houten vakantiewoningen die vrolijk contrasteren met het landschap.
Lees ook: Met een gehuurd zeiljacht door West-Zweden
Zeilen 01/2024
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilentot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © Amplifyphoto
Tekst: Walewijn de Vaal
