"This is the call I was hoping never to have to make...we've been dismasted...20 minutes ago." Met deze woorden meldde Ellen MacArthur het worst-case scenario. Zondagavond 23 februari om 22.22 GMT brak de carbon mast op twee plaatsen. Niemand van de bemanning raakte gewond. Luister naar Ellen...
De Kingfisher II zeilde in 25 tot 30 knopen wind, met golven van anderhalve meter hoogte. De cat voerde een vol grootzeil en een spinnaker. De positie was 50°50’S-72°08’E, pakweg 100 mijl zuid van de Kerguelen Eilanden. De 39 meter lange mast kwam plotseling naar beneden, zonder enkele waarschuwing. Hij viel eerst voorover en vervolgens over bakboord, naar lij.
Er waren drie man aan dek, maar niemand werd geraakt door de vallende mast. Op dit moment is er nog geen enkele aanwijzing waarom de mast is gebroken.
De bemanning wist het onderste deel van circa 10 meter lengte te reden. De rest werd inclusief zeil en verstaging losgeknipt om verdere schade aan de boot te vermijden. Niettemin priemde de mast toch door de bakboordromp, maar dat gat is gelukkig klein en er komt geen water door.
Om 2.30 uur had de crew een noodtuig staan, met de giek als mast. Goed voor een bootsnelheid van 7 tot 10 knoop. Onder dit tuig proberen MacArthur en haar mannen het Australische Perth te bereiken, een slordige 2000 mijl verderop naar het oosten. De Kerguelen, tenslotte ‘slechts’ op 100 mijl afstand, hebben onvoldoende faciliteiten om de mega-catamaran terug naar Europa te verschepen.
MacArthur had tijdens deze recordpoging menig tegenslag. Begin februari zat de boot gevangen in een hogedrukgebiedop de Atlantische Oceaan. Vorig week liep de Kingfisher II schade op aan een van de steekzwaarden, nadat een onbekend voorwerp was geraakt. Toch verliep de recordjacht nog goed, want de Kingfisher II wist de laatste dagen een voorsprong te nemen op het recordschema van de Orange, van 20 uur en 46 minuten.
Klik hier om Ellens commentaar vanaf boord te horen.
