In 2010 begon Laura Dekker haar soloreis rond de wereld, als jongste ooit. Een decennium later stortte de zeilster zich in een nieuw avontuur. Ze stichtte de Laura Dekker World Sailing Foundation op, kocht een groter schip (ook Guppy genaamd) en ontwierp zeilreizen voor jongeren, samen met haar vriend Sander Vogelenzang en hun zoontje Tim. Begin mei kwamen ze terug van een eerste, zes maanden durende Atlantic Roundtrip met een groep van zeven jongeren. Hoe was die ervaring?
Waarom ben je begonnen met de Laura Dekker World Sailing Foundation?
“In de jaren na mijn eigen reis begon ik steeds meer te beseffen hoeveel ik onderweg geleerd heb. Tijdens het reizen zelf merkte ik daar niet zoveel van, maar toen ik presentaties begon te geven dacht ik; eigenlijk heb ik best veel levenservaring opgedaan. Het leek me wel wat om andere tieners die ervaring ook mee te geven, omdat je daardoor sterker in het leven komt te staan. Het idee is beginnen groeien, maar ik heb er eerst nog lang over nagedacht. Hoe krijg ik een schip bij elkaar dat groot genoeg is voor dit project? Na hard werken, geld verdienen en sponsoren zoeken is het ons vorig jaar uiteindelijk gelukt om een geschikt schip te vinden, een Scorpio 72. Het originele plan om zelf een nog groter schip te bouwen hebben we even opzij geschoven, omdat dat ontzettend veel geld kost. Daarom zijn we eerst met een kleiner schip begonnen.”
Hoe zeilt de ‘grote’ Guppy?
“Het is echt een superfijn schip. Ze zeilt natuurlijk heel anders dan alles waar ik voorheen mee zeilde; voornamelijk racer-cruisers waarmee je lekker sportief op één oor door de golven heen bokst. De Scorpio is een oude tante. Ze is een echt schip, dat rustig en stabiel op de golven ligt. We zeilen er zelf ook wel voorzichtig mee; het doel is om alles heel te houden en iedereen veilig weer terug te brengen.”
Laura Dekker in Horta
Hoe was het om in tijden van corona een rondje Atlantic te zeilen?
“Dat was een hele uitdaging. We hadden veel meer papierwerk dan anders en voor elk land moesten we goed op voorhand uitzoeken wat de regels waren. Onderweg hebben we de planning een aantal keer moeten veranderen, omdat de regels waren aangepast. Bijna overal moesten we een coronatest doen en in quarantaine, wat soms wel twee weken duurde. Dat is na een lange zeereis, wanneer iedereen aan land wil, best lastig. Dan moet je creatief zijn en andere dingen verzinnen. Gelukkig was het overal warm genoeg om te zwemmen en konden we lekker rondzeilen met de minicat die we aan boord hebben. Uiteindelijk kun je aan alles wel een positieve draai geven. Desondanks hebben we heel veel landen en eilanden bezocht en hele mooie dingen gezien. Het was dus absoluut de moeite waard.”
Hoe is het om met een groep tieners rond te zeilen?
“Tieners of niet; je zeilt met mensen die het niet gewend zijn om op een boot te zijn. Je moet dus erg op de veiligheid letten, bijvoorbeeld door het waterverbruik in de gaten te houden en iedereen erop te attenderen dat bepaalde lijnen niet mogen worden losgemaakt. Sommige jongeren pasten zich erg snel aan, bij anderen duurde dat wat langer, maar je zag een groot verschil tussen hoe ze aan boord kwamen en hoe ze er weer afstapten.”
“Ik denk wel dat ze onderweg best veel geleerd hebben. Allereerst over de landen en de culturen. De wereld is een gevarieerde plek en het loont om niet altijd vast te houden aan de dingen die je van thuis kent. Ze doen onderweg veel zelf, zoals koken, wassen en zeilen, en dat geeft zelfvertrouwen. Als je samen op een boot zit waar je niet vanaf kunt stappen als er een conflict is, leer je elkaar ook sneller respecteren en waarderen. Dat is erg belangrijk bij ons aan boord.”
“Zelf leer ik ook elke keer wat bij van hen, want iedereen is anders. Wat bij de ene tiener goed werkt, lukt bij de andere helemaal niet. Dat is een leerproces. Ook leer ik veel over hun cultuur en hoe zij zijn opgegroeid. Dat is superleuk.”
Wat zijn de plannen verder?
“In augustus maken we een tiendaagse reis naar de Nederlandse en Duitse waddeneilanden, met kinderen tussen de acht en de twaalf jaar. In november gaat de tweede Atlantic Roundtrip van start. Tussendoor zijn we bezig met onderhoudsklussen aan de boot. Voorlopig zitten we dus weer in onze vuile kleren, om alles helemaal in orde te brengen voor het volgende vertrek.”
Wil je meezeilen met Laura Dekker, of wil je de Laura Dekker World Sailing Foundation steunen? Kijk dan op de website voor meer informatie.
Alle foto’s (c) Laura Dekker World Sailing Foundation
Tags: guppy, Laura Dekker, Laura dekker World Sailing Foundation Last modified: 9 juni 2021
Geweldig wat ze in die tijd voor elkaar heeft gekregen ,ik zie ze nog gaan en de consternatie die er over was zo een jong meisje alleen de wereld rond zeilen dat kan toch niet ze moet naar school .Nu zie je wat voor ervaring ze opgedaan heeft en wat ze voor andere kinderen kan betekenen.in een woord geweldig . Ik ben nu 77 en met 15 jaar gaan varen dat was een geweldige tijd maar ben stiekem jaloers op Laura en als het toen had gekund had ik hetzelfde gedaan ,praktijk is de beste leermeester
Als NL geen regels heeft zou het wedt Afrika heten.
Als iedereen dit zou gaan doen, door alles op eigen manier en via rechtspraak te bewerkstelligen zou het een puinhoop in NL zijn.
Mooi wat xe heeft gedaan maar helaas geen voorbeeld voor anderen!