Windstilte en frustratie

Na de snelheidsrecords van week 13 had de wind er aan het begin van de nieuwe week even genoeg van. De windstilte en frustratie die dat, maar ook het niet kunnen zeilen van een gewenste koers, met zich meebracht, zorgde voor een stroperige week in de Golden Globe Race.

Met zowel Kirsten Neuschäfer als Abhilash Tomy in het midden van een hogedrukgebied zagen zowel koploper Simon Curwen als achtervolgers Michael Guggenberger en Jeremy Bagshaw kans om respectievelijk uit en in te lopen op de nummers 2 en 3. Op de zesde plek begon ook Ian Herbert-Jones flink progressie te maken en kwam ook Elliott Smith met zijn gerepareerde boegspriet steeds beter in zijn ritme. Vanwege het sterk gereduceerde tuig dat hij kan voeren, loont het voor Smith om hogere koersen te varen. En dat is terug te zien in zijn relatief hoge positie ten opzichte van de rest van het veld: de Amerikaan voer aan het begin van de week namelijk ongeveer op dezelfde breedtegraad als Guy Waites in de Atlantische Oceaan.

Frustratie en schades

Het frustreerde Smith enorm dat hij zoveel snelheid verloor en niet verder naar het zuiden kon afzakken, maar naar mate de week vorderde leek hij zich daar toch beter bij neer te kunnen leggen. De schade aan de boegspriet was ook niet het enige dat aan boord van Second Wind stuk ging. Zo kampte ook Smith met schade aan zijn Hydrovane windvaanstuurinrichting tijdens een storm, braken er een aantal leuvers van zijn grootzeil en hield zijn sextant het voor gezien. Gelukkig had hij in Les Sables d’Olonne een reserve exemplaar van Guggenberger gekregen.

Naar mate de week vorderde begon Smith wel weer iets uit te lopen op Suhaili, die als virtuele bezemwagen fungeert, waardoor ook voor Smith de deadline in Hobart haalbaar blijft. Ook de tonijn die hij aan het eind van de week wist te vangen en voor de welkome afwisseling in zijn eetpatroon zorgde, zal bijgedragen hebben aan de verbeterde moraal van de Amerikaan.

Vluchten voor een windstilte

Om de windstilte te ontvluchten koos Neuschäfer halverwege de week voor een koers die dusdanig zuidelijk was dat ze het gevaar liep de zogenaamde exclusion zone in te varen. Voor elk uur dat je in die zone vaart, krijgt een deelnemer een tijdstraf van 3 uur, en omdat de voorsprong op Tomy nou ook weer niet zo heel groot is, was het even heel nauwkeurig navigeren voor de Zuid-Afrikaanse oceaanzeilster. Het was wel duidelijk dat ze niet kon wachten om verder zuidelijk te varen, want toen ze aan het eind van de week de exclusion zone eindelijk voorbij was, dook Minnehaha meteen naar het zuiden.

Grenzen opzoeken

Niet alleen Neuschäfer zocht de grenzen van het regelement op. Ook haar landgenoot Bagshaw en de Oostenrijker Guggenberger voeren gevaarlijk dicht bij de exclusion zone. Die laatste had trouwens eindelijk het ritme van het solozeilen weer te pakken. Alhoewel, solozeilen. Onder het ‘genot’ van een fikse wind had de Oostenrijker gezelschap van een hele groep walvissen, die naar eigen zeggen kwamen genieten van de muziek aan boord van Nuri. Wellicht dat de discobal nog voor een extra feestelijke sfeer zorgde, maar aangezien die in de kajuit hangt, was het voor de walvissen jammer genoeg niet mogelijk om daarvan te genieten.

Een doel aan de horizon

Verder naar het westen waren Arnaud Gaist en Guy Waites inmiddels even ver van hun doel op de wal verwijderd. Voor beide zeilers was het nog zo’n 300 mijl naar respectievelijk St Helena en Kaapstad. Gaist kon na zijn opgave eindelijk genieten van het oceaanzeilen en Waites kroop langzaam maar zeker naar het tweede media drop-off punt, waar hij zich eindelijk van de fikse hoeveelheid aangroei hoopt te kunnen ontdoen. Vanuit Kaapstad vertrok Pat Lawless met de Rustler van Ertan Beskardes richting het noorden; terug naar huis. Lawless verheugde zich enorm op de tocht naar Europa en begon zelfs al te speculeren over zijn deelname aan de Golden Globe Race van 2026. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Thuis met Kerst

In de loop van week 14 is Tapio Lehtinen op Jakarta aan wal gegaan en onderweg naar huis. Als het goed is, kan de Finse zeiler Kerst thuis bij zijn familie en vrienden vieren. Aan boord van Darya Gayatri had Lehtinen genoeg tijd om de gebeurtenissen van de afgelopen weken nog eens te overdenken. Tegenover Yachting Monthly laat hij weten een aantal leringen uit de situatie getrokken te hebben. Zo stelt Lehtinen dat hij, ondanks dat de oorzaak van het zinken van Asteria waarschijnlijk nooit duidelijk zal worden, in retrospectief toch een aantal dingen anders had gedaan. Onder andere het ontbreken van extra interne en externe verstevigingen van de romp en het laminaat, en de druk die de Hydrovane windvaanstuurinrichting op de kleine spiegel van Asteria uitoefende, zijn voor Lehtinen potentiële oorzaken van het zinken.

Lessen van Lehtinen

Daarnaast deelt de Finse zeiler nog een aantal waardevolle lessen die hij tijdens zijn redding heeft geleerd. Zo benadrukt hij onder andere het levensbelang van communicatiemiddelen als een EPIRB, PLB en satelliet tracker, en het dragen van een survivalpak. Maar benadrukt hij ook hoe onzichtbaar je zelfs in een knaloranje reddingsvlot bent voor andere boten. Mede-deelneemster Kirsten Neuschäfer had namelijk de grootste moeite om Lehtinens reddingsvlot in de golven in zicht te houden. Bij gebrek aan iets beters is Lehtinen staand in het wiebelige vlot met zijn survivalbag gaan zwaaien om maar zichtbaar te zijn. Omdat die situatie verre van ideaal was, vraagt Lehtinen zich tegenover Yachting Monthly af of een noodvlieger of een opvouwbare VHF antenne niet standaard in de nooduitrusting zou moeten zitten.

Omslagfoto: Chalky Whyte.Photographer

Alles over de Golden Globe Race en een wekelijks verslag lees je op onze speciale wedstrijdpagina. Liever elke dag de zeilers tracken? Check dan de livetracker van de organisatie.