“So far so good”, oordeelt Ivar als hij het nieuwe weerbericht binnenhaalt. De zuidoostelijke passaatwind blaast ons nog altijd met zo’n 25 knopen schuin van achteren vlot vooruit. Deze krachtige, constante wind lijkt voorlopig nog even te blijven staan en daardoor schieten we lekker op. La Réunion verlieten we drie dagen geleden en ligt al ruim 400 mijl achter ons. Volgens het laatste weerbericht kunnen we al over een paar dagen bij ons waypoint ten zuiden van Madagaskar zijn. Maar dan? Wat staat ons in het gevreesde zeegebied tussen Madagaskar en Zuid-Afrika allemaal te wachten?
We stuiven richting Zuid-Afrika
Berucht, beruchter, beruchtst
Al eerder hadden we pittige zeilomstandigheden, herinnert Floris zich. Zoals in Patagonië, waar we met forse wind langs de Argentijnse kust naar Staten Island voeren. Of tijdens de overtocht van Frans-Polynesië naar Nieuw-Zeeland, toen een woeste storm ons overviel. Maar de tocht van meer dan 1.200 mijl die we nu maken – van Réunion naar Zuid-Afrika – is van een totaal andere orde. Het venijn zit ’m in de staart van deze etappe, vanwege de beruchte Agulhas-stroom. Deze stroming stuwt gigantische hoeveelheden warm water vanuit de Indische Oceaan naar het zuiden, en wisselt soms van locatie en sterkte. Dicht bij de Zuid-Afrikaanse kust kan hij wel acht knopen halen. Bovendien wringen zich regelmatig depressies rondom Kaap de Goede Hoop, die vervolgens onze kant op buigen. Resultaat: stormwinden en grote golven die, als ze tegen de Agulhas-stroom inlopen, steiler worden en breken. Zulke monstergolven kunnen ruim tien meter hoog worden en zijn levensgevaarlijk. Veel grote schepen zijn in de afgelopen eeuwen bij dit soort weersomstandigheden door de oceaan verzwolgen. Het zeegebied waar we naar onderweg zijn, is dus berucht in het kwadraat.
De Agulhas-stroom wordt ook voorspeld in Windy
Weergoeroe Des
Ervaringen van andere zeilers stellen ons ook niet bepaald gerust. We hebben gelezen en gehoord dat niemand zonder minstens één front of depressie de Zuid-Afrikaanse kust heeft bereikt. Gelukkig staan we er niet alleen voor, want de gepensioneerde wereldzeiler Des Cason helpt ons de weersinformatie te interpreteren en onze tactiek te bepalen. Vanuit Zuid-Afrika begeleidt hij talloze zeiljachten bij hun overtocht door de lastige Indische Oceaan. Helemaal gratis, vanuit de goedheid van z’n hart. We sturen hem elke ochtend onze positie, koers en snelheid. Een paar uur later mailt hij de weersverwachting en adviseert ons welke route we het beste kunnen nemen. Erg nuttig, want wij hebben aan boord een zeer trage satellietverbinding, terwijl hij vanaf de wal een groter gebied overziet én meer informatiebronnen heeft.
Door de hoge bergen van Madagaskar versnelt de wind en Des schrijft dat we beter nog ruimer om de Zuidkaap van Madagaskar kunnen varen. “Naar verwachting loopt de wind in de accelaratiezone op tot boven de 40 knopen.” Dat lijkt ons toch wat te veel van het goede, ook al hebben we wind mee. “We komen dan dieper in het zeegebied waar depressies regelmatig voorkomen”, vindt Ivar. Maar ook daarvoor heeft Des een tactiek: “Als er een depressie aankomt, kunnen jullie naar het noorden afbuigen, de straat van Mozambique in. De fronten verliezen daar aan kracht. Ik kan dan precies aangeven waar de Agulhas-stroom zich bevindt, zodat jullie die kunnen omzeilen – zolang de weersomstandigheden te gevaarlijk zijn.” Dat stelt ons gerust. We volgen zijn advies en verleggen onze koers verder naar het zuiden.
Straat van Mozambique
Voor de zekerheid maken we onze zeilen nog wat kleiner en daar krijgen we bepaald geen spijt van. Op alleen een dubbel gereefd grootzeil gaan we als de brandweer, met ruim 30 knopen wind van achteren. “En dat terwijl we nu zo’n 150 mijl ten zuiden van Madagaskar zitten. Ik ben blij dat we naar Des geluisterd hebben”, concludeert Ivar. Nadat we Madagaskar zijn gepasseerd, opent de Straat van Mozambique zich voor ons. We zeilen westwaarts, terwijl een rustig noordenwindje plaatsmaakt voor een rustig zuidenwindje. Twee keer per dag checken we nerveus het weerbericht, maar tot onze grote opluchting blijven de depressies uit. Ook Des ziet geen obstakels om direct aan te koersen op Richards Bay. We kiezen bewust voor deze meest noordelijke Zuid-Afrikaanse haven, omdat de Agulhas-stroom zuidelijker steeds sterker wordt. Bovendien staat de plaatselijke jachtclub daar bekend als veilig en vriendelijk.
Verstoorde weerpatronen
Des merkt nog op dat het nu al bijna twee maanden depressievrij weer is in dit vaargebied – hoogst uitzonderlijk voor de tijd van het jaar. Ons was op de Indische Oceaan ook opgevallen dat het weer zich anders gedroeg dan normaal: niet de gebruikelijke passaatwinden, maar een lagedrukgebied. Deze ontwikkelde zich tot een tropische depressie en we konden hem maar nét ontwijken. Rond diezelfde tijd kampte Pakistan met rampzalige overstromingen. “In verschillende regio’s zijn de weerpatronen dus flink verstoord – slechts een van de vele verschijningsvormen van klimaatontwrichting”, analyseert Ivar. “Nou, ik ben in elk geval reuzeblij dat we de depressiedans in dit beruchte zeegebied ontsprongen zijn!”, lacht Floris.
Bultrug en bubbelwijn
De kust van Zuid-Afrika in zicht!
Soepel zeilen we richting kust. Het laatste stuk moeten we wat noordelijker aanhouden om de twee knopen sterke zuidgaande stroom te compenseren. Als we Richards Bay zien liggen, verschijnt vlak naast de boot plotseling een bultrugwalvis aan de oppervlakte. Hij blaast uit, alsof hij ons welkom heet in Zuid-Afrika.
Richards Bay is een belangrijke industriehaven voor de export van steenkool en erts, dus de vaarweg is diep en goed bebakend. De port control verleent ons vlotjes toestemming om in te varen. Onderweg naar de inklaarkade komen we langs een leeg bassin. Hier was ooit een marina, maar een paar jaar geleden is die volledig aan gort gewaaid. Terwijl we afmeren, komt Natasha naar ons toe om ons welkom te heten – tot onze grote verrassing en vreugde. Volledig vrijwillig helpt deze vlotte Zuid-Afrikaanze buitenlandse zeilers om in te klaren bij de autoriteiten. We mogen zelfs met haar meerijden naar de douane. Daarna brengt ze ons ook nog naar een winkelcentrum voor verse boodschappen en een simkaart. Wat een service!
Een warm welkom met Natasja en medezeiler Guy
Ze introduceert ons bij de enige overgebleven jachthaven, de Zululand Yacht Club. Daar krijgen we een prima plek toegewezen. Later die week is er een ontvangstfeest en heet de voorzitter van de jachtclub alle internationale zeilers van harte welkom. Hij overhandigt ons zelfs een fles bubbelwijn – dat hebben we nog nooit eerder meegemaakt! Terwijl de braai – de Zuid-Afrikaanse barbecue – heerlijke geuren verspreidt, proosten we met de lokale en internationale zeilers. De avond wordt steeds gezelliger en we voelen ons euforisch. Pas vijf maanden geleden vertrokken we uit Nieuw-Zeeland. Ons doel: in één seizoen ruim 10.000 mijl zeilen, en vóór het orkaanseizoen de Indische Oceaan oversteken naar Zuid-Afrika. Dat hebben we bereikt – en dan nu zo’n warm welkom. We kunnen ons geluk niet op!
We zijn in Zuid-Afrika!!!
Meer informatie? Kijk hier voor duurzame oplossingen en de zeilavonturen van Sailors for Sustainability.
Meer vertrekkersverhalen? Lees alles van Column Anna, Black Moon en bekijk de vlog van Yndeleau.
Tags: Weblog Sailors for sustainability Last modified: 26 april 2023
