Column Anna: We zijn los

“Ja, gooi maar los voor”, roept Wietze vanaf het achterdek. Ik zit op mijn hurken bij de bolder en pak de lijn in mijn handen. Dit hebben we duizenden keren gedaan, maar toch is alles nu anders. Heel anders. Mijn hart bonst. Je leest wel eens dat mensen op een beslissend moment in hun leven alles als een film aan zich voorbij zien trekken. Voor het eerst maak ik dat nu ook mee.

Dromen

De film is schokkerig en bestaat uit plaatjes van vele jaren geleden. Dromen van verre reizen, boeken lezen en ’s avonds bij een goed glas plannetjes uitbroeden. Een ‘testjaar’ waarin we een rondje Atlantic deden. En daarna buffelen, sparen en nog meer plannen maken. Stapels boeken verslinden. Boot kopen en die jarenlang opknappen. De droom werd steeds concreter, maar toch waren er altijd redenen om niet te gaan.

Lijstjes en loslaten

De film spoelt door naar de laatste maanden. Ineens kwam alles in ons leven op een punt dat we konden zeggen: “we doen het”. De beelden zijn vloeiender en hebben twee thema’s: lijstjes en loslaten. Want besluiten dat je jarenlang op reis gaat is stap één, maar het werkelijk doen is iets heel anders. Je leven alleen al in administratieve zin losrukken uit Nederland is een hele opgave. Duizend en één dingen die zo logisch lijken en dat niet blijken te zijn.

Vrienden en familie vonden ons reisplan altijd een leuk verhaal voor bij de koffie. We konden ze eindeloos vermaken met dromen van verre eilanden en onontdekte schatten. Toen ineens de uitnodiging voor ons afscheidsfeest op de mat lag, werd het andere koek. We onderschatten de impact op iedereen die ons lief is.

Op pad

Eindelijk kwam alles samen: de lijstjes werden korter. De emoties werden minder en we leefden gezamenlijk naar dit punt toe. En nu is het daar. De lijn voelt stijf aan in mijn hand; door alle drukte hebben we bijna geen meter gezeild dit jaar.

“Ja, voor is los!”, wil ik naar achteren roepen. Ik kijk om en zie Wietze met de achterlijn in zijn handen staan. Hij grijnst en gooit hem met een zwierige haal over de paalkop. De brok gaat uit mijn keel en ik roep “Ja!” en ook mijn lijn slipt van de bolder. We zijn op pad.

Tekst Janneke Kuysters, foto Wietze van der Laan

Herintredende vertrekkers

Wietze van der Laan (50) en Janneke Kuysters (49) zijn herintredende vertrekkers. Na een rondje Atlantic in ’99  zijn ze nu vertrokken voor een langere reis rond de wereld. Ze varen op een Bruce Roberts 44 met de bijzondere naam: Anna Caroline van Staeten Landt. “Zeg maar Anna”.