Vader en dochter naar de Carieb: overtochtje naar tijdelijke thuishaven vol tegenslagen

Annabelle en haar vader Herman zijn van plan komende zomer een rondje Carieb te zeilen met Garfield, een Compromis 36. Tijdens de Toerzeilers Vertrekkersdag hebben ze zich al kort voorgesteld. De komende maanden doet Herman voor Zeilen verslag van de voorbereidingen op de reis, en daarna natuurlijk ook van de reis zelf.

In het paasweekend de boot even van Woudsend naar Bremen varen: klinkt niet als een grootse en meeslepende oversteek, toch? Zonder genoeg diesel, geopende pompstations en mét grenscontroles en wind en stroom tegen, verandert het onverwachts toch in een avontuurlijk tochtje. Van onze thuishaven Woudsend vertrokken we nog vol goede moed om Garfield naar onze woonplaats Bremen te brengen, om haar dichterbij te hebben voor de laatste voorbereidingen van onze reis naar de Cariben.

Controle van de Koninklijke Marechaussee

Na een stop in Makkum voor de laatste controle aan de nieuwe tuigage, gooien we de trossen al vroeg los om door de sluis bij Kornwerderzand te varen en dan met een duwtje van de stroom in de rug via Harlingen naar het zeegat tussen Terschelling en Vlieland. In de sluis krijgen we voor het eerst van ons leven controle door de Koninklijke Marechaussee. Natuurlijk zijn we allebei ons paspoort vergeten, maar met behulp van onze rijbewijzen en een goed verhaal laten ze ons gelukkig toch door. Ze vonden het wel een beetje bijzonder: een Nederlandse vader die met zijn Duitse dochter buitenom naar Bremen willen. Maar goed, er staat ‘Bremen’ achterop de boot, dus het zal wel kloppen…

Met anderhalve knoop over de Noordzee

Een uurtje of drie nadat we door het zeegat heen zijn, draait de wind van aan de wind naar pure tegenwind en neemt ook steeds verder toe. We hakken en stampen tegen twee meter hoge golven in en besluiten in de nacht om materiaal en bemanning te sparen en bij Borkum binnen te lopen om daar beter weer af te wachten. Na 23 uur motoren met deels slechts 1,5 knoop snelheid, lopen we net na zonsopgang de haven van Borkum binnen. We zijn allebei redelijk gesloopt, dus we halen eerst maar even wat uurtjes slaap in.

Wachten op diesel

Tijdens de onverwachte stop in Borkum wijst onze dieseltank nog maar halfvol aan. Op zoek naar diesel dus, want de wind blijft oostelijk en we zullen dus ook de rest moeten motoren. Gelukkig is er in de haven een dieselpomp, waar je met je bankpas kunt betalen. Tenminste – als er geen briefje hangt dat betaling momenteel alleen contant mogelijk is, en wel tijdens kantooruren. Het is vrijdag dus we lopen naar het kantoortje, waar helaas niemand is. Dan beseffen we dat het niet alleen vrijdag is, maar zelfs Goede Vrijdag, wat in Duitsland een officiële vrije dag is. Geen diesel dus hier!

Gelukkig toont Google een normaal tankstation vlak bij het dorp van het eiland. Voor de zekerheid eerst maar even bellen of deze wel open is. Er neemt niemand op… Dat wordt dus wachten tot morgen. Daarmee valt ons plan om de volgende ochtend vroeg te vertrekken in duigen, want met maar een halve tank durven we de tweede helft niet aan. Gelet op het tij, kunnen we dan pas zaterdagmiddag rond twee uur weg- als we tegen die tijd wel diesel hebben.

Eindelijk weer onderweg

Zaterdagochtend om tien uur gaan we met de bus naar het dorp en stappen vlak bij het pompstation uit. Hier bereiken we de volgende hindernis, want hoe is het mogelijk: de pomp accepteert alleen cash en geen bankpas. Digitalisering is nog niet echt tot Borkum doorgedrongen. We keren onze beurzen binnenstebuiten en hebben net genoeg cash om onze twee jerrycans met elk twintig liter vol te laten gooien. Eindelijk kunnen we verder! De zon schijnt, er is weinig wind en we varen langs het nog lege strand van Borkum. Het is namelijk weliswaar mooi weer, maar meer dan een graad of acht is het niet.

We vervolgen onze tocht nog steeds onder motor en komen na een rustige nacht bij zonsopgang aan bij de invaart van de Weser richting Bremerhaven. De stroom hebben we hier tegen en op een gegeven moment geeft de plotter nog maar één knoop over de grond aan. Ons geduld wordt ernstig op de proef gesteld, maar gelukkig wordt de tegenstroom langzaam maar zeker minder en draait hij rond het middaguur naar stroom mee. Met ruim zeven knopen snelheid leggen we de laatste mijlen naar Bremen af.

Laatste voorbereidingen

Eindelijk kunnen we dan na 225 mijl motoren en één mager uurtje zeilen tegen 16.00 uur vastmaken in onze nieuwe tijdelijke thuishaven in Bremen, waar onze Garfield op fietsafstand van ons huis ligt. Nu kunnen we aan de laatste voorbereidingsfase voor ons vertrek gaan beginnen. Er wacht nog een lange lijst van gelukkig alleen nog maar kleinere projectjes. Daarnaast moeten we van onze boot ons tijdelijke huis gaan maken en hebben we nog veel boodschappen te doen en bagage te pakken. De countdown loopt. Over precies een maand gaan we vertrekken voor ons rondje Carieb!

In de zomer van 2023 zijn Annabelle en Herman van plan naar de Carieb te vertrekken. Volg hun voorbereidingen maandelijks op Zeilen.nl of bekijk hun website.