Reisverhalen

Column Anna: De macht van water

12:27

SAMSUNG CSC“Het is toch ongelofelijk hoe ze dat deden in die tijd”, zegt Wietze nadenkend. We zitten in de warme middagzon op ons favoriete plekje op de zondoorstoofde kademuur en kijken naar de overkant van de rivier. Met mijn ogen tot spleetjes geknepen probeer ik me voor te stellen hoe die kade er honderden jaren geleden uitgezien moet hebben; een drukte van belang met grote dwarsgetuigde schepen, kleine bootjes eromheen en op de kant allerlei mensen die opgetogen de lading aan het lossen waren. Goud, zilver en andere kostbaarheden uit de Nieuwe Wereld.

Sevilla ligt aan de rivier Guadalquivir. Een slingerend vaarwater dat in de tijd van Columbus de levensader van deze stad was. Veilig voor piraten en daarmee aantrekkelijker dan het aan zee gelegen Cádiz. Van hier uit vertrok Columbus voor zijn ontdekkingsreizen. Hij bracht verhalen mee terug over het nieuwe land. Maar vooral ook spullen die hier in Europa heel goed in de smaak vielen. Het bracht deze stad en, in bredere zin, heel Spanje een periode van ongekende welvaart. Het resultaat ervan is vandaag de dag nog steeds te zien: schitterende gebouwen, paleizen en kathedralen. En een praalgraf voor Columbus dat zó groot is dat het bijna eng is. Zijn kist wordt door vier koningen gedragen, voor elk Spaans koninkrijk één. Ook in de tijd vóór Columbus was dit al een geliefde plek, waardoor er nog veel meer moois te bewonderen is.

Wij kijken naar die geschiedenis en vergapen ons aan de gebouwen. Het is een feest om hier in Sevilla rond te lopen! Maar als bootjesmensen kijken we vooral ook naar de ongelofelijk knappe prestatie die ze in die tijd leverden. De rivier is machtig; de voortdurende stroom water naar zee maakt het heel lastig om de 55 mijl van de kust naar de stad te overbruggen. Wij worstelden er al motorzeilend met drie knopen snelheid naar toe. Laat staan hoe dat moet zijn geweest voor een motorloos, dwarsgetuigd én zwaarbeladen schip! Het is bijna niet voor te stellen.

Maar de rivier heeft nog een andere macht: ze brengt zand mee. Rond 1700 was het gedaan met de pret in Sevilla. De haven verzandde en Cádiz won het pleit alsnog. De beroemde kades worden nu gebruikt door toeristen. En voor een piepklein jachthaventje. Daar mogen wij deze winter liggen.

“Kom”, zegt Wietze, terwijl hij opstaat en het stof van zijn broek slaat. “Laten wij nog maar eens kijken hoe wij naar de Nieuwe Wereld gaan”. Hij heeft gelijk: het begint tijd te worden om ons reisplan te gaan vertalen van een wensenlijstje naar een haalbare route. Columbus achterna!

Tekst en foto’s: Wietze van der Laan en Janneke Kuysters

Wietze van der Laan (50) en Janneke Kuysters (49) zijn herintredende vertrekkers. Na een rondje Atlantic in ’99  zijn ze nu vertrokken voor een langere reis rond de wereld. In deze blogs nemen ze ons mee naar bijzondere momenten die ze onderweg meemaken. Ze varen op een Bruce Roberts 44 met de bijzondere naam: Anna Caroline van Staeten Landt. ”Zeg maar Anna Caroline”.

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten