Eind augustus vertrokken onze freelancer Peter Schermer (36) en zijn vrouw Sanne Straver (36) met hun twee dochtertjes op zeilreis. Nadat hij het ochtendritueel met de kinderen afrondt (“vandaag wilden ze alleen maar pindakaas”), heeft de enthousiaste bootontwerper tijd om met Zeilen te bellen vanaf zijn Victoire 933 Ostara.
Leuk je te spreken! Waar zijn jullie nu?
“We liggen voor anker in de buurt van La Coruña. Het gaat helemaal goed hier en het is heerlijk om op het water te leven. Naast af en toe schrijven voor Zeilen werk ik bijna fulltime voor een jachtontwerper. Omdat ik tijdens de coronatijd altijd thuis aan het tekenen was, dacht ik: dat kan net zo goed achter de kaartentafel. Zo ontstond het idee om op langere zeilreis te gaan. Het afgelopen halfjaar hebben we nog even het huis verbouwd zodat het in de verhuur kon, en toen vertrekken we eindelijk. Hopelijk blijven we ongeveer een jaar weg.”
Jullie hebben twee dochtertjes. Hoe vinden zij het?
“Sinds de vierde week van hun leven zijn ze mee geweest aan boord. Bente is nu 4 en Isa is 2 jaar oud, maar beiden kennen ze het leven op zee. De oudste is vorig jaar naar school geweest – aan haar merkten we de eerste weken dat ze haar vriendjes miste. Nu neemt dat af. En de jongste vindt het helemaal geweldig. Die heeft het gevoel dat we nu veel meer aandacht voor haar hebben dan thuis. Ze knuffelt ons dood en heeft naar ons idee de tijd van haar leven. Als we in een nieuwe haven aankomen vinden ze het alle twee fantastisch om meteen op ontdekkingstocht te gaan. En moeten we natuurlijk op zoek naar een speeltuin.”
“Maar ook aan boord hebben ze het goed. Sanne had de afgelopen tijd aandachtig gekeken naar welk speelgoed de meisjes het meeste gebruikten. Dus onze boot zit best wel vol met speelgoed.”
Hoe verliep het oversteken van de Golf van Biskaje?
“Eigenlijk met name voortvarend. We hadden een constante noordenwind ruim twintig knopen. Met drie zeilen (de genua, stagfok aan de lijzijde en het grootzeil) voeren we zo’n 6,8 tot 7,2 knopen op de windvaan. Na een tijdje begon het harder te waaien en ging ik reven, maar het stagfok liet ik staan omdat het het rollen over de golven dempt. Vervolgens nam de wind toe tot 26 knopen en heb ik het stagfok toch laten zakken. Helaas werden Sanne en Bente toen zeeziek, na honderdvijftig mijl.”
Dus jij was de enige die zeilde tijdens de oversteek?
“Ja, ik zeil de boot eigenlijk solo. Ik slaap steeds twintig minuten en zet dan de wekker om op de kaart en vanaf het dek rond te kijken. Het waren stikdonkere nachten daar op de Biskaje. Je kon niet eens de voorkant van de boot zien. In de ochtend neemt Sanne meestal twee uurtjes de wacht over zodat ik even kan slapen, en dan gaat het wel weer. Je hoeft eigenlijk niet zo veel te doen: de windvaan werkt heel mooi waardoor de boot zichzelf de hele tijd corrigeert.”
“Vlak voor Spanje werd het wel een bumpy zeetje. Er kwam vanuit de bergen een hoos wind en dan heb je die als een klap in je gezicht plots van voren. De zee wordt daar gestoord van want de golven gaan flink tegen elkaar opbotsen. Ook de ría invaren was wel even spannend. De noordenwind stond er recht op. Gelukkig namen de golven af naarmate het ondieper werd.”
Wat zijn jullie plannen?
“Daar zijn we nog niet helemaal over uit. We zijn natuurlijk wat laat in het seizoen en hebben besloten om niet naar het Carieb te gaan. De afgelopen afstand hebben we eigenlijk in vier etappes gevaren, dus nu gaan we rustiger aan doen en alle Spaanse rías bekijken. In november varen we weer wat harder naar het zuiden richting Cascais, waarvandaan we oversteken naar Porto Santo en Madeira. Vanuit Madeira varen we ongeveer driehonderd mijl naar de Canarische Eilanden, ons zuidelijkste punt.”
“En dan zijn er drie opties. Of we varen via Madeira naar de Azoren. Op de Azoren zouden we maart en april doorbrengen, zodat we in mei hopelijk de 1100 mijl naar Ierland kunnen varen, en dan Schotland, de Shetland Eilanden en Noord-Noorwegen. Ik ben dol op zeilen in Scandinavië; in de zomer gaan we daar jaarlijks varen. Maar het nadeel van deze route is dat je met minder mooi weer zoveel tijd binnen doorbrengt. Ons schip (van nog geen 31 voet) is dan wel klein.”
En wat zouden de andere route-opties zijn?
“Vanaf de Azoren naar Engeland, en op die manier weer terug naar het vaste land. En wat we ook nog overwegen is om vanaf de Canarische Eiland naar Zuid-Portugal te varen en dan naar de Balearen. Je kunt bij Mallorca, Minorca en Ibiza prachtig ankeren. Dus we zijn er nog niet over uit, maar vinden het nu al een prachtig avontuur.”
Beeld: (c) Peter Schermer
Tags: kinderen, Vertrekkers Last modified: 4 oktober 2022
