Ad en Yolanda maken zich klaar voor de tocht naar Frans-Polynesië

Op een 12-meter lange Winner uit 2013 zeilen vertrekkers Ad en Yolanda (beiden 65) uit de Zaanstreek de wereld rond. Menig pechmoment hebben ze met Windsong overleefd, maar bovenal heeft hun reis onvergetelijke ervaringen opgeleverd en zijn ze nog lang niet klaar voor de terugtocht.

Waar zijn jullie nu?

In Panama. Gisteren zijn we door het kanaal gevaren en nu zijn we aan de kant van de Stille Oceaan. Door het kanaal varen was leuk en bijzonder. Je kijkt er toch een beetje tegenaan van tevoren; het blijft een grote stap. Maar eigenlijk was het niet zo lastig. 

Als Nederlandse zeiler ben je wel gewend aan sluizen. In het Panamakanaal moet je naast de stuurman vier mensen aan boord hebben die de lijnen bedienen. Zeiltechnisch zijn de sluizen dus makkelijker, want in Nederland deden we het altijd met z’n tweeën. 

Hoe hadden jullie je voorbereid op het Panamakanaal?

We gingen op zoek naar mensen die als line-handler mee konden varen. Je kan ook professionelen inhuren, maar wij vonden een Amerikaan en twee Zwitsers die mee wilden. Verder komt er ook nog een adviseur mee, als een soort loods. Hij geeft aanwijzingen over wat je moet doen. Die adviseur moet je goed voorzien van eten en drinken, anders kun je een claim krijgen. De line-handlers slapen ook aan boord. Eigenlijk was het koken voor zo’n groep nog het meeste werk. 

En wat gaan jullie nu doen?

We varen naar Frans-Polynesië. Dat doen we in één stuk door: de Galapagos Eilanden slaan we over. Je moet keuzes maken en je kunt niet alles zien. Voor de Galapagos heb je een schoon onderwaterschip nodig en het is duur. Dus de tocht naar Frans-Polynesie zal drie à vier weken duren! Dat is de eerste keer dat we zo lang achter elkaar doorvaren, want van Kaap Verdië naar Suriname deden we in twaalf dagen.

Hoe voelt dat?

Spannend! Toen we vertrokken in mei 2019 wisten we nog niet of we een wereldreis aankonden. De reis zou ons dat leren en tot nu toe zit het goed. Die lange tochten vonden we erg gaaf dus het stuk naar Frans-Polynesië gaan we met frisse moed tegemoet.

Nu is het plan om nog een paar jaar te zeilen, naar onder andere Nieuw-Zeeland, Australië en Zuid-Afrika. En ooit varen we natuurlijk weer richting Nederland.

Zijn jullie tussendoor nog terug in Nederland geweest?

In Suriname brak Yolanda haar pols. Toen gingen we terug naar Nederland voor een check omdat het niet goed voelde. We zouden er een paar weken blijven maar het werden tien maanden. Corona heeft voor aardig wat hindepalen gezorgd onderweg, en dit was wel de grootste. Vooral dat onzekere was lastig: wanneer kunnen we weer terug naar de boot? Je bent afhankelijk van andere partijen.

Wat was het spannendste van de reis tot nu toe?

Tijdens de oversteek van de Canarische Eilanden naar Kaapverdië hadden we vervelend weer. Yolanda was vijf dagen zeeziek en we zaten veel binnen. Toen hoorden we water klotsen in de bilge. Dan gaat de adrenaline wel lopen… Planken opentrekken, kijken waar het water vandaan kwam en pompen. Het viel mee: al vrij snel hadden we het water weggepompt. Maar we hebben niet gevonden waar het water vandaan is gekomen. Waarschijnlijk toch door een open luik of raam, alleen wisten we dat toen niet. Midden op de oceaan zijn en denken dat je schip zinkt, is geen pretje. 

Ook waren er een paar schroeven van het roerkwadrant gebroken tijdens de Atlantische oversteek. We zagen tijdens een controle wat beweging. Drie van de vijf schroeven bleken gebroken. Dat was best eng, maar Ad dacht dat het roer niet zomaar naar beneden zou vallen. In Martinique hesen we de boot op de kant en kon het gerepareerd worden.

Hoe gaan jullie om met de corona-hindernissen?

We varen dóór. In de Cariben waren we geschrokken van mensen die niet verder kwamen. Die uit angst gewoon bleven liggen in een ankerbaai. Er waren ook veel vertrekkers die besloten om eerder naar huis te gaan door Covid.

Onze ervaring is dat het lastig was om te komen waar we nu zijn, maar dat het uiteindelijk wel lukt. Je moet gewoon in beweging blijven. Als je niet doorgaat, dan stopt het. En zelf blijven nadenken. Niet enkel varen op wat anderen adviseren.