Team Brunel kijkt terug op winstetappe

Laurent Pagès staart verlekkerd naar een tafel gevuld met vele schalen vers eten. Hij kan niet kiezen. De Franse zeiler krabt over zijn gladgeschoren kin. Heel even reikt hij naar een schaal met stukken gebakken kip. Toch niet. Weer voelt hij aan zijn kin. Hij aarzelt. Laurent scant kort de overige schalen, waarna hij de verleiding van de bruingebakken portie kip niet meer kan weerstaan. “Hier was ik aan toe”, zegt de sympathieke Fransman met een grote grijns op zijn gezicht. “Een bourgondiër als ik wordt niet echt blij als hij meer dan twintig dagen lang gevriesdroogde maaltijden moet eten.”

Terugblik van een trotse schipper

Met de borden op schoot verzamelt het team zich in een kring rond Bouwe Bekking. Tijdens deze zogenoemde sailors meeting wordt de afgelopen etappe geëvalueerd. Terwijl de mannen languit liggend in de Fatboy zitzakken gretig hun maaltijd opeten, begint Bouwe zijn betoog. “Ik ben zo trots op het feit, dat jullie nooit de moed opgegeven hebben. Toen we gisteren onze eerste plek kwijtraakten aan Dongfeng Race Team, was het heel makkelijk geweest om de koppen te laten hangen en misschien zelfs het podium te verspillen. Jullie bleven gefocust en pakten ze terug, met een etappewinst als gevolg.”

“We hebben veel geleerd en we varen nu een stuk sneller dan tijdens de eerste etappe. Een ander belangrijk punt is dat er geen stress aan boord was. Dat was zo mooi om te zien. Het is van cruciaal belang dat we dit vast houden. Probeer te leren van elkaar. Geef elkaar rugdekking voor de gevallen dat er per ongeluk wel zaken misgaan. Gedurende de afgelopen leg heb ik zelf ook wel eens een call gegeven voor een verkeerde zeilwissel.”

Meer goed dan fout

“Ik denk dat we allemaal wel iets verkeerd gedaan hebben. Maar dat is niet erg. We deden immers meer dingen goed, dan fout. Hier leer je van. Nooit werden we boos op elkaar of onderstonden er spanningen. Fouten maken overkomt iedereen. De kinnen bleven altijd omhoog staan en er werd continu gevochten voor de felbegeerde toppositie. Ook werd er tijdens deze etappe veel actiever getrimd dan tijdens de eerste leg. Het wisselen van het wachtroulatiesysteem heeft daaraan bijgedragen.”

Bouwe pauzeert en roert rustig door het schuim van zijn vers gezette cappuccino. “Er kunnen altijd dingen beter”, vervolgt hij. “Ik weet dat er onderling verschillende meningen als het op het trimmen van de zeilen aankomt. Tevens moeten we ons niet teveel focussen op de koers van een tegenstander. Probeer zeker niet dezelfde koers te gaan varen, want je weet nooit welke wind zij hebben. En ’s nachts kan je ook niet zien welk zeil ze voeren. Laten we gewoon altijd ons eigen plan uitvoeren en vergeet soms de competitie. Er is maar één doel en dat is zo snel mogelijk naar de finish zeilen.”

Geen feestje

Ruim een uur later pakt Louis Balcaen het laatste stuk kip uit de schaal. De jonge Belgische zeiler is tijdens deze etappe nauwelijks afgevallen. “Ik heb veel beter op mijn eetpatroon gelet.” Ook Rokas Milevičius heeft bijna geen lichaamsgewicht verloren. “Ik voel mij fitter dan toen ik in Kaapstad aankwam”, zegt de gespierde Litouwer. “Toch kan ik nu vier maaltijden per dag wel waarderen.”

Ondertussen kijkt Onboard Reporter Stefan Coppers teleurgesteld naar de tafel met lege schalen. “Jongens, hebben jullie nou niks voor mij overgelaten?” Louis en Rokas kunnen een glimlach niet onderdrukken en lachen hartelijk. “Weet je wat ik ook mis,” zegt Stefan. “Een gezellig overwinningsfeest.” Louis en Rokas knikken instemmend, maar nog voordat de jonkies hun idee in de groep kunnen gooien, steekt schipper Bouwe Bekking er onbedoeld een stokje voor. “Heren, morgen om negen uur ’s ochtends in de sportschool”, zegt hij terwijl hij de jonge zeilers enigszins streng aankijkt. De teleurstelling druipt van hun gezichten. Bouwe stapt op zijn fiets. Hij kijkt achterom en zegt met een grote grijns op zijn bruine gezicht: “Stipt!”