In gesprek met Rosalin Kuiper

Rosalin Kuiper over de gevaarlijkste boot die ze ooit heeft gezeild

Met 30 knopen de wereld rond in een doos van koolstofvezel

21:59

Op 15 januari start The Ocean Race. Aan boord van de IMOCA van Duitse zeilheld Boris Hermann vaart het Nederlandse aanstormend talent Rosalin Kuiper mee. Terwijl ze een paar zeldzame dagen in Nederland verblijft weten we haar te strikken voor een interview in een café in Zoetermeer.

Ben je hier in Nederland op vakantie?

“Nou, eigenlijk ben ik gewoon aan het werk! Toen ik vorige week aankwam heb ik natuurlijk wel eerst een rondje gemaakt langs familie en vrienden, en mijn vriend wat aandacht gegeven.”

Je kan dus dit leven leiden én een relatie onderhouden?

“Jazeker, maar je moet wel je best doen hoor! We zien elkaar maar een paar keer per maand. Hij is natuurlijk benieuwd wat ik allemaal uitspook in Lorient (de basis van veel IMOCA’s, red.) en wil dan ook heel graag leren zeilen. Maar als ik in Nederland ben ga ik liever wandelen in het bos, even niet met zeilen en de zee bezig zijn.”

En nu dus aan het werk?

“We hebben verschillende departementen binnen Team Malizia. Mijn taak is nu de veiligheid aan boord en ervoor zorgen dat we alle reserveonderdelen voor tijdens de race verzamelen. Ik ben dus druk aan het bellen en mailen met leveranciers over van alles, van zekeringen tot lijnen.”

En tussendoor trainen. Hoe ging de Défi Azimut?

“De Azimut is een 48-uurs offshore wedstrijd binnen het IMOCA-circuit. Van de vijf boten zijn we derde geworden, dus dat is niet heel spectaculair. Maar het was voor ons wel spannend, want het was de eerste keer dat we een wedstrijd voeren tegen teams die ook The Ocean Race gaan varen. Ik vond het prettig om weer eens te racen, daar ben ik meer bekend mee. Tot nu toe waren we vooral de boot aan het testen en leren kennen.”

Zijn er veel dingen die jullie willen aanpassen voor The Ocean Race?

“We hebben nog een kluslijst die ons twee jaar bezig zou kunnen houden! Maar het is heel krap qua tijd, daarom moeten we prioriteiten stellen. In november gaat Boris solo de Route Du Rhum naar Guadeloupe varen, en als de boot dan terug is hebben we nog maar een paar weken tot The Ocean Race. Daarom werken we met het hele team bijna 24 uur per dag door; we trainen vaak ’s nachts zodat er overdag aan de boot gewerkt kan worden.”

Doet de boot verder waar ze voor is gebouwd?

“Eigenlijk kan ik dat pas over een jaar vertellen. Er zijn nog zoveel omstandigheden die we níet hebben meegemaakt, de boot moet nog even de kans krijgen zichzelf te bewijzen. Wat we al wel hebben gezien is dat de ontzettend volle boeg heel goed werkt! Sommige IMOCA’s hebben echt nog de neiging om zich tijdens het surfen in de volgende golf te boren. Onze boot planeert heel mooi over de golven. Verder hadden we eigenlijk niet verwacht dat de boot zo goed zou presteren in licht weer.”

Tijdens een training ©Yann Riou

Waarom is dat?

“Omdat de boot wat zwaarder is dan de meeste IMOCA’s. Dat komt doordat ze steviger is gebouwd, met meer schotten en meer laminaat. Dat moet zich gaan uitbetalen in de Zuidelijke Oceaan; als het goed is kunnen wij de boot verder pushen dan onze concurrenten.”

De Zuidelijke Oceaan.. Ben je wel eens bang?

“Dit is  de gevaarlijkste boot die ik ooit heb gevaren. Je zit in een koolstof doos die met 30 knopen over de golven vliegt.  Als je dan een golf raakt vlieg je door de boot. We moeten nog extra grepen monteren in de cockpit en we zijn bezig met het ontwikkelen van gordels die je aan kan doen als je slaapt om blessures te voorkomen.

Verder ben ik eigenlijk alleen bang om over boord te vallen. We gaan zo hard dat het heel lastig wordt om iemand terug te vinden als dat gebeurt. Tegen de tijd dat we de voorzeilen hebben geborgen en op het grootzeil terug gezeild zijn ben je een half uur verder. We dragen dan wel PLBs en MOBs, als het in de Zuidelijke Oceaan gebeurt doet de kou je snel de das om.”

En je zit straks weken met een stel gasten opgescheept, is dat nooit ongemakkelijk?

“Nee, helemaal niet. Niemand in het team is dominant en er is heel veel wederzijds respect. Ongemakkelijk vind ik het nooit, ik eet zonder gène mijn vriesdroogmaaltje op terwijl ik op een emmer zit te plassen en het met Boris over de trim heb. De jongens vinden dat misschien een beetje ongemakkelijk, ik vind het wel grappig.

Omslagfoto: (c) Jimmy Horel

Tags: , , , Last modified: 24 november 2022
Sluiten