40e Singlehanded: een knettersteile leercurve

Dit jaar doen 80 solozeilers mee met de oudste singlehanded prestatietocht in Nederland. Op 15 oktober ging de 40e editie van start. De tocht gaat over het Wad, de Noordzee en het IJsselmeer en bestaat uit zeilopdrachten die in vier etmalen (96 uur, inclusief rusttijden) in willekeurige volgorde moeten worden uitgevoerd. Degene die alle opdrachten met de meeste punten volbrengt is de winnaar. Er zijn punten te verdienen met onder andere het beste journaal, het logboek en de ronding van de waypoints. Strafpunten zijn er ook, bijvoorbeeld in het geval van oneigenlijk motorgebruik, vervuiling van het water en het niet voeren van de solovlag. Om te beginnen moeten de verplichte waypoints door de zeilers worden gefotografeerd en verstuurd naar de wedstrijdleiding.

Singlehanded varen doe je niet alleen

Een van de deelnemers is Eli van den Broek die voor de eerste keer met de Singlehanded meedoet. Ook al heeft Eli op vele wateren gevaren, de Wadden en het IJsselmeer zijn voor hem relatief nieuw, net als het wedstrijdvaren. Met zijn Fearless, een Beneteau First Class 8,  is hij sinds zaterdag onderweg. “Een knettersteile leercurve”, aldus Eli, die nu even tijd heeft om te bellen. “Zojuist nog ging de wind met 35 knopen, over het voordek terwijl ik hoog aan de wind voer”. Er leek daarbij meer water uit de lucht te komen dan er onder zijn kiel zat. “Je zult het niet geloven, maar ik voelde net de bodem toen ik het Paard van Marken rondde. Gelukkig heb ik een ophaalbare kiel”.

Op de vraag wat deze tocht zo leerzaam maakt is Eli heel duidelijk. “Je gaat tot het gaatje. Na het verplichte rak op de lijn Enkhuizen-Lelystad  haalde ik mijn stempel in Medemblik en ik merkte al dat ik de hele tijd gelijk op liep met Sander Vogelenzang (in een J/24). Solo is niet per definitie alleen. Onze boten blijken aan elkaar gewaagd dus al snel werd onze solotocht een match race. Dit vraagt meer van je dan je stempels halen. We varen eigenlijk constant overtuigd, je moet in een rak met bochten tussentijds wisselen van zeilen of reven en dan weer met ruime wind alles uitreven. Omdat je met die match race snelheid wilt houden, ga je tot de limiet en dat vraagt onmogelijk veel van je. Je komt jezelf tegen en dat maakt het enorm leerzaam.”

Stempels, mijlen en bier

Eli en Sander vervolgen na een verplichte ankerstop van twee uur, en de Kreupel rond, hun route naar Hindeloopen waar ze net op tijd voor sluit van het restaurant een biertje en hun stempel halen. Na een nacht rust gaan ze door naar de Kornwerderzand sluis en over het Wad met hoog water waar ze de Meep plaat ronden en hun stempel halen op Terschelling – inclusief een kopje koffie. Dan via het Schuitegat naar Vlieland en met een korte overnachting weer richting Harlingen, via de Boontjes, hoog aan de wind en met tegenstroom. Omdat de wind die avond inzakt halen ze Volendam niet en wijken ze uit naar Enkhuizen. Dan volgt nog een rondje Pampus en de terugtocht naar Lelystad.

Verscheidene boten zijn afgehaakt. Eén boot raakte een boei, de ander viel droog op het Wad. Maar ook code geel eiste bij sommige deelnemers zijn tol doordat dit bovenop een al groeiende vermoeidheid kwam.

Eli stuurde net zijn positie door. Hij is vlakbij Lelystad. Het zit er bijna op. Morgen meer over de Singlehanded en de match race tussen Eli en Sander.