OUD

Eigen verantwoordelijkheid

10:11

“Op mijn werk staan er bordjes bij de trap dat je de leuning vast moet houden.” De vrouw van mijn vader werkt bij een groot Amerikaans bedrijf, waar eigen verantwoordelijkheid een andere betekenis heeft dan in Nederland. Die opmerking deed mij denken aan het verhaal dat ik ooit hoorde van een vertrekkersechtpaar. Ze kwamen met hun zeiljacht aan bij een Amerikaans onderzoekstation op Antarctica. Ter plaatse kregen ze een persoonlijk begeleider toegewezen – laten we hem Jack noemen – en ze bleven een paar dagen. (Het zal de wetenschappers aldaar niet in de spreekwoordelijke koude kleren gaan zitten, zo met z’n allen op een kluitje.) 
Toen het vertrek naderde, vroegen de zeilers Jack om weerkaarten. Hun SSB-apparatuur viel immers in het niet bij de satellietverbinding op de basis.

Geen probleem. Totdat Jack ze een halve dag later een halverwege afgekapte print toestopte. “Laat mijn baas het niet zien dat ik jullie dit geef.” 
Het echtpaar reageerde stomverbaasd. “Straks komt de voorspelling niet uit en dan doen jullie ons een proces aan de broek.”

Laat ik vooropstellen dat ik het níet geven van een weersverwachting aan zeilers in een dergelijk gebied misdadig vind. Ten tweede betreft het altijd een weersverwachting en niet een voorspelling. Toegegeven, ‘weersvoorspelling’ bekt lekkerder, maar tenzij een meteoroloog ook de titel astroloog voert of een kristallen bol thuis heeft staan, verwacht ik geen voorspelling.

 

Tot slot, maar misschien wel het belangrijkste punt, geloof ik in eigen verantwoordelijkheid.
De boot die we deze maand testten kwam uit de VS. Alles zat onder de waarschuwingsstickers. ‘Hier niet uw vingers tussen doen, want dan doet het pijn’, en wat dies meer zij. De eigenaar had nog een stapel stickers thuis liggen, die bij de boot werden geleverd. Opplakken ging hij 
die zeker niet.

Bent u de gelukkige bezitter van gezond verstand? Weet u wat voor risico’s u neemt door te gaan zeilen? Accepteert u die voordat u wegvaart? Uitstekend. Dan kan ik met een gerust hart van kantoor naar huis. Ik loop naar beneden en mijn oog valt op de leuning. Verdraaid. Daar prijkt, geheel volgens Amerikaans model, een vermanend handje op de leuning.

Marinus van Sijdenborgh
Redacteur

Tags: Last modified: 16 maart 2021
Sluiten