Vertrekkersblog Yndeleau: 10 vertrekkersinzichten

Hoe zet je een goede bulletalie, hoe verdeel je de nachtwachten, hoe vermaak je jezelf tijdens de wacht, wat kun je het beste koken terwijl de boot flink tekeer gaat? Dat zijn dingen die ik (Suzanne Legtenberg) allemaal (verder) heb geleerd gedurende onze eerste 2,5 maand op reis. Dit ga ik allemaal niet met jullie delen, want veel van jullie hebben meer zeilervaring dan ik (alhoewel mijn mijl-count wel aardig oploopt inmiddels!). Bovendien: die ervaring bevat niet mijn belangrijkste inzichten. Die gaan verder dan het zeilen. Over wat het vertrekken met je doet. Welke eye-openers ik ervaarde. Ik deel graag mijn 10 belangrijkste vertrekkers-inzichten met je, vanaf een fantastische ankerplek in Zuid-Portugal. Welke herken jij?

1. There will be pain.
   Zowel fysiek als geestelijk, maar vooral de fysieke pijn viel ons wel op. Je stoot je tenen vaak, en hoe vermoeider je bent, des te vaker je jezelf pijn doet. Twee voorvallen die ons nogal bijblijven: we besloten de opstaande ogen op het dek oranje te verven, zodat we ons daar minder snel aan zouden stoten. De verf was nog niet eens helemaal droog… en je raadt het al… Jurre stoot z’n teen gigantisch hard aan een mooi oranje oog! Z’n teen verkleurde vervolgens via blauw, paars, naar eenzelfde soort oranje. Auw… en ik kreeg er ook van langs. Tijdens onze passage naar Faro ontdekten we een diesellekkage midden in de nacht. We haalden de hele bakskist (grote ruimte naast de kuip) leeg, ik zat in de kist terwijl ik alles eruit haalde. Door de schommelingen van het schip klapte de loodzware stalen deksel dicht, terwijl mijn hand nog op de rand lag. Auw! Van die blessure ben ik nu nog aan het herstellen, ik kan net weer een beetje typen met 10 vingers 😉 Je beseft je hoeveel fysieke acties je onderneemt, en hoe kwetsbaar je bent. Handen en voeten, tenen en vingers: je hebt ze allemaal hard nodig, en als ze even niet meewerken, dan ben je gelijk ‘onthand’.
2. Je hebt elkaar nodig.
   Vooraf aan onze reis had ik gehoord over het ‘zeilende dorp’. Er zouden bepaalde groepen vertrekkers ontstaan die elkaar telkens weer tegenkomen en/of opzoeken. Ik wist niet zo goed wat ik daarvan vond. Je gaat toch op reis met z’n tweeën om samen lekker weg te zijn. Maar ik snap het nu veel beter. Het is ten eerste onwijs gezellig om naast je partner, ook af en toe anderen te spreken, te leren kennen en ervaringen te delen. Want dat is iets wat je met medevertrekkers nog beter kunt doen dan met het thuisfront: zeilervaringen delen. Daarnaast heb je elkaar nodig, vooral tijdens mindere momenten. Je creëert met z’n allen een soort vangnet, zowel fysiek als mentaal. Zo hebben we al een reddingsactie gedaan met bijbootjes omdat een boot een lijn in de schroef had, en op de groepsapp worden heftige ervaringen met vluchtelingenbootjes gedeeld, of juist angsten besproken voor bepaalde oversteken. En natuurlijk delen we gereedschap, schroefjes, boutjes en naaimachines. Het zeilende dorp is dus lang zo gek nog niet 🙂
3. ‘Treat first what kills first’.
   Deze mooie quote leerden we tijdens onze Eerste Hulp Aan Boord training, een EHBO-training voor vertrekkers. Ja, dat is in medisch opzicht belangrijk, maar eigenlijk is het nog veel toepasbaarder op de boot zelf. Urgente klussen eerst! De klussenlijst is nog erg lang. Jurre verwoordde het mooi: “we hebben alles in de boot gepleurd en zijn weggevaren”. Er waren nog een boel dingen niet af, maar we wilden onze deadline halen en dat is gelukt! Na vertrek hebben we nog veel geklust (en we klussen nog steeds), en het was verleidelijk om vooral de leuke klussen te doen. Maar gaande weg verplichtten we onszelf steeds meer om eerst de meest urgente klussen te doen. Tegelijkertijd een aantekening hierbij: alleen maar urgente klussen doen, is niet leuk. Dus; we doen ook juist heel bewust leuke klusjes als ‘beloning’ tussendoor. Zo heeft Jurre al grote delen van de led-verlichting geinstalleerd, en heb ik onze bank uitgebreid met een lounge-gedeelte. Door bewust zo’n leuke klus te doen, houd je de lol erin.
4. ‘Seize the moment’.
   Weer een Engelse uitdrukking, vooral omdat dit lekker tweeledig op te vatten is. Zowel ‘sea’s the moment’ (de zee is hét moment), en ‘grijp het moment’. Dat geldt voor heel veel dingen tijdens onze reis! Kun je ergens tanken? Doe het dan gelijk, want wie weet wanneer je weer een goede tankmogelijkheid tegenkomt (dit geldt voor zowel water als brandstof). Is het mooi weer? Doe dan nu een was, want wie weet wanneer er weer zon komt, en dat kan zo een week duren. Is het hoog water en rustig weer? Ga er dan gelijk op uit met de bijboot, want met hogere golven is het een stuk onprettiger varen met de dinghy. Loop je voorbij een supermarkt? Sla altijd wat basics in, want voor je het weet, is het een nationale feestdag de volgende keer dat je boodschappen wilt doen en zit alles dicht! Ja, dat is ons al meerdere keren gebeurd, vraag me niet hoe het kan. Is er goede wifi?! Hallelujah, download en upload je suf! In Nederland zijn we in sommige opzichten zo verwend: alles kan altijd. Shoppen, wassen, reizen, werken, internetten: alles kan altijd en overal. Hoe verder weg we zullen komen, des te meer we dit motto in acht zullen moeten nemen.
5. Je kunt ‘leuk’ niet opsparen.
   Ja, auw, dit was wel een pijnlijk inzicht. Of eigenlijk niet… daar ben ik nog niet helemaal over uit. Maar het was wel een eye-opener. In de 1,5 a 2 jaar voorafgaand aan onze reis hebben we keihard gebuffeld om alles voor elkaar te krijgen. Er zaten een boel dagen bij die niet heel leuk waren, en waarbij we net teveel energie gaven waardoor je helemaal kapot bent. Maar, dachten we, straks is het het allemaal waard, straks wordt het leuk. En ja, dat klopt ook, we plukken nu de vruchten van ons harde werk, maar tegelijkertijd denk ik, terugkijkend: je kunt beter zorgen dat elke dag leuk en fijn is. Want dagen die je hebt afgerond als ‘dit was een taaie dag, maar straks wordt het leuk’, zijn eigenlijk verloren dagen. Het is een illusie dat het dan ‘later’ extra leuk wordt omdat je je nu zo hard hebt ingespannen. Je kunt ‘leuk’ dus niet opsparen. Natuurlijk is de voldoening extra groot als je je flink voor iets inspant. Maar buffel niet te hard. Ik denk dat dat het belangrijkste is. Je zou ook kunnen zeggen ‘het moet wel leuk blijven’. Een beetje filosofisch en warrig misschien, dit inzicht. Misschien heb je er wat aan, misschien ook niet. In dat geval; door naar de volgende 🙂
6. Je neemt jezelf altijd mee.
   Een bekend gezegde, maar we ervaren nu pas wat dat concreet betekent. Als je eenmaal vertrokken bent, ben je nog steeds dezelfde persoon, wel in een andere omgeving en setting. Je zult nog steeds opeens moe, verdrietig of chagrijnig zijn, en dan ontdek je dat dat niet zozeer aan je situatie ligt, maar grotendeels aan je eigen instelling of gedachtepatroon. En dan besef je: als ik dit niet wil, dan moet ik de confrontatie met mezelf aangaan. Waarom denk ik soms zo negatief? Waarom ben ik nog steeds gehaast, terwijl we nu ‘in de rust’ moeten zitten? Waarom zijn we altijd van die ‘bezige bijtjes’, zoals mijn zus het verwoordde? Een boel om over na te denken!
7. Je blijft jezelf overwinnen.
   Er is ‘helaas’ (of gelukkig) niet één moment waarvan je denkt; ‘en nu heb ik mezelf overwonnen!’. Nee, er blijven telkens nieuwe momenten en dingen waarvoor je jezelf moet overwinnen. Een spannende oversteek, een reparatie die veel van je vergt, nieuwe kennis die je op moet doen, keuzes maken onder zwaar weer… Ach, en dat is eigenlijk natuurlijk ook niets nieuws in ‘het leven’. Maar het is wel anders dan ik had verwacht. Ik dacht; als we eenmaal weg zijn, dan…wordt het makkelijk. Dan is het louter genieten. Tja, dat is ook zo, maar er blijven wel uitdagingen op ons pad komen. Ach, anders zouden we ons nog wel gaan vervelen, wie weet!
8. Iedereen draagt een bril.
   En dan bedoel ik niet perse een zonnebril, alhoewel die wel ongeveer permanent op ons hoofd staat. Een korte mythe om dit inzicht te illustreren. Ik weet niet meer uit welke godsdienst of omgeving dit verhaal komt, maar het blijft me bij. Er waren eens twee mensen die voor de/een God moesten verschijnen, omdat ze op een missie moesten gaan om een stad te verkennen en verslag uitbrengen van de mensen daar, zodat God zijn oordeel over die stad kon vellen. Beide mensen vertrokken, en binnen een week kwamen ze beide terug. De een zei: “Het was een prachtige ervaring, de mensen waren aardig, de cultuur was fantastisch en ik heb vrienden voor het leven gemaakt!” De ander hoorde het verhaal aan, en begon daarna: “Wat had jij een geluk! Mijn stad was verschrikkelijk, het was vies en armoedig, het stonk er, de mensen waren onaardig en gemeen. Het voelde alsof iedereen mijn vijand was.” De God sprak: “Dit was een oefening voor jullie zelf, want jullie zijn beide naar dezelfde stad gegaan. Je bril kleurt je ervaring.” En dat is tijdens onze reis niet anders. Soms lezen we hele slechte reviews, op bijvoorbeeld de geweldige app Navily (voor ankerplekken), terwijl het in werkelijkheid echt niet zo slecht is. Omgekeerd gebeurt het ook: soms zijn wij moe en is het weer slecht; dan vinden we een bepaalde plek minder tof. Maar we weten: er is altijd wel iets moois te ontdekken!
9. Het is harder werken dan je denkt.
   Dit is een inzicht voor zowel onszelf als voor de thuisblijvers: nee, het is geen non-stop vakantie. En nee, we zijn nog niet klaar met klussen. En nee, op sommige dagen ben je echt alleen maar aan het buffelen. En nee, op een boot ben je niet gevrijwaard van huishoudelijke taken. Sterker nog, het zijn er ongeveer alleen maar meer, en ze duren 2x zo lang als thuis. Want we hebben geen vaatwasser, water is schaars, warm water kost gas, gas moeten we aanslepen in gasflessen, afval is een vak apart, want we kunnen het vaak niet kwijt, stroom wordt schaars op bewolkte dagen… zo kan ik nog wel even doorgaan. En natuurlijk het credo ‘alles gaat kapot’. Ja, dat is ook echt zo. Gelukkig kunnen we daaraan toevoegen ‘je kunt bijna alles repareren’. Waar we vroeger veel dingen vervingen als het stuk was, zijn we nu meer gericht op repareren. Jurre is zelfs begonnen met het solderen van nieuwe transistors op printplaten! We nemen geregeld even echt ‘vrij’ om goed te genieten, want anders zouden we nog vergeten dat we op reis zijn 😉
10. Diepe dalen, hoge pieken.
    En niet alleen op golven-niveau, alhoewel we ook indrukwekkend hoge golven meegemaakt hebben! Dit inzicht gaat er vooral om dat onze ervaringen vaak ‘heel erg’ zijn. Heel erg mooi, of juist behoorlijk taai. Het lijkt wel alsof er een soort multiplier zit op ervaringen terwijl je aan het vertrekken bent. Het leven aan boord is intens, je zit er altijd midden in, en je kunt er niet aan ontsnappen. Slecht weer? Deal with it. Een prachtige groep dolfijnen die langs komt 5 minuten later? Plots zit je weer op een ultimate high, die alleen maar hoger is omdat je vlak daarvoor nog zo’n lastige situatie had. Een rollercoaster van emoties, die elkaar snel opvolgen. ‘Zonder dalen, geen pieken’, nou wees gerust; je krijgt ze beiden volop!

Sommige van deze inzichten komen misschien wat negatief over. Vraag je je al af of we niet gewoon omdraaien en naar huis varen? Nee hoor, geen sprake van! We zijn deze reis juist gaan maken om dit soort inzichten te ontdekken en te leren. Het reizen is fantastisch, zoveel nieuwe indrukken, en we komen steeds meer in de ontspanning. We zijn onwijs dankbaar dat we deze reis kunnen maken. Een dikke dankjewel voor iedereen die in ons gelooft en ons support! Vooralsnog: home is where Yndeleau is!

Ook leuk om te bekijken: Vertrekkersvlog: Yndeleau