Niels en Rosan zijn in 2023 vertrokken voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD zeilboot. De twintigers zijn, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal.
Cruiseboottoeristenstad. Een leuk woord voor galgje en het eerste woord wat bij ons opkomt als we in Rosseau rondlopen. Het is de meest zuidelijke stad van Dominica en ook de plaats waar we net ingeklaard zijn. Officieel op Dominica! Wat maakt dat we het een cruiseboottoeristenstad vinden? Misschien komt het door het gigantische cruiseschip wat er voor de deur ligt, misschien zijn het de ontelbare kraampjes met toeristenprullaria of misschien is het omdat we overal wiet aangeboden krijgen. Het is niet een sfeer waar we echt blij van worden.
Ook toeristen?
Maar we zijn toch zelf ook toerist? Op een boot? Wij cruisen toch ook een beetje rond hier? Het is een beetje een bijzondere eigenschap van cruisers, maar ze zien zichzelf niet echt als toeristen. Er is wat voor te zeggen. Wij worden hier niet heen gevaren, we brengen onszelf. En we komen niet met een boot waar we in totaal twee weken op doorbrengen. We zijn hier met de boot waarop we echt wonen. Je zou kunnen zeggen dat we tijdelijk verhuizen naar elke bestemming die we bezoeken. Eventjes zijn we onderdeel van de bevolking. We doen boodschappen in dezelfde supermarkt, halen ons groente en fruit bij dezelfde kraampjes en gooien ons afval in dezelfde vuilcontainers.
Bedreigingen
Allemaal leuk en aardig, maar als puntje bij paaltje komt zijn we natuurlijk gewoon toeristen. Na een paar weken gaan we weer verder en laten we het land achter in ongeveer dezelfde ellende als toen we er aankwamen. Het is een negatieve ervaring in Portsmouth, in het noorden van Dominica, die maakt dat deze gedachte tijdelijk door ons hoofd spookt. We hebben gisteren een man wat geld gegeven, hij gaf aan het hard nodig te hebben. Maar toen we vandaag langs hem liepen, begon hij ons met de dood te bedreigen. “White boy, white girl, I’m gonna kill you.” Hij vond dat we hem te weinig gegeven hadden. We waren even van ons à propos, wat is dit nou? Hadden we meer moeten geven? Is het ons kwalijk te nemen dat we niet aan iedereen die het minder heeft dat wij zomaar geld geven? We liepen door en werden gelukkig niet achtervolgd.
De aardige man op de markt, onze leuke gids voor de Indian River, de gezellige mannen waar we onze ankerboei van huren. Zelfs de onverschillige man waarvan we de auto gehuurd hebben om het eiland te verkennen. Allemaal hebben ze geld aan ons verdiend. Elke cent die we uitgeven gaat de lokale economie in. We kunnen niet iedereen helpen, maar geven met liefde ons geld uit bij mensen die daar echt blij mee zijn. Een negatieve ervaring overschaduwt soms even de vele positieve, maar dat duurt vaak gelukkig maar kort. Zo ook hier op Dominica, want wat is het hier mooi!
We liggen dus aan een ankerboei vast. Die is daar neergelegd door PAYS, een organisatie van lokale gidsen. Eigenlijk zijn de gidsen elkaars concurrenten. Maar ze hebben ze hun handen ineen geslagen en toverden een onveilige ankerplek om in een voorbeeld voor de rest van de Caraïben. Je kunt hier met een goed gevoel je boot achterlaten om de rest van het eiland te verkennen.
The Nature Island
Dat gaan we samen met twee Duitse zeilers doen die we ontmoet hebben bij een barbecue, georganiseerd door PAYS. Om negen uur vertrekken we en vervolgens vallen we een dag lang van de ene verbazing in de andere. Van de ruige Atlantische kust rijden we naar sprookjesachtige watervallen en bezoeken we het gedeelte van het eiland waar de oorspronkelijke bewoners, de Kalinago, nog wonen. De bestemmingen zijn mooi, maar het echte avontuur is eigenlijk gewoon het rondrijden over het eiland. De hoeveelheid groen is overweldigend, op geen enkel eiland dat we tot nu toe bezocht hebben is de natuur zo onaangetast en uitgestrekt als hier. Nergens waar we überhaupt ooit zijn geweest hebben we zoveel verschillende tinten groen gezien als hier. Dominica heeft als bijnaam ‘The Nature Island’ en we snappen waarom dat is.
Ondanks dat het hier zo mooi is dat we ons er nog wel een maand zouden kunnen vermaken, zijn we nou eenmaal reizigers en die worden onrustig als ze te te lang op één plek blijven. En dus hijsen we de zeilen weer een zetten we koers richting Guadeloupe! Ons eerste doel zijn de Îlets de Saintes, een eilandengroepje iets zuidelijk van het hoofdeiland van Guadeloupe. Daar zullen we waarschijnlijk een weekje zijn en dan gaan we door naar Le Gosier, wat in de buurt ligt van ons tweede doel. En dat tweede doel is niet de meest gebruikelijke bestemming voor een zeiler: een tuincentrum! Ja, je leest het goed, en tuincentrum. Hoe dat zit? Dat zie je in onze vlog!
Tekst en foto’s: Niels en Rosan
Lees ook: Twee twintigers met tussenpensioen: onze boot drijft niet meer
Last modified: 17 juni 2024
