Cycloon Gabrielle raast over Nieuw-Zeeland

Veel wereldzeilers kiezen ervoor om het cycloon seizoen naar Nieuw-Zeeland te gaan. Een veilige haven, want cyclonen buigen over het algemeen af richting eilandengroepen als Fiji en Vanuatu. Dit jaar lijkt de warme zeewater temperatuur rond Nieuw-Zeeland een aantrekkingskracht te hebben op ander weer en op dit moment raast cycloon Gabrielle over Nieuw Zeeland.

“Jaap, ik wil jullie graag op een andere plek in de marina hebben” zegt Karl, de havenmeester van de marina in Whangarei. We liggen aan het einde van de steiger en de steigerpalen worden dit jaar vervangen. Deze zijn dus niet meer zo als het moet zijn en onze stalen dertig tonner lijkt een te groot risico te zijn voor de steiger en andere zeiljachten. Dus verhuizen we naar een beschuttere plek direct naast de werf. Ik ben stiekem best blij met ons nieuwe plekje, want sinds bekend is dat de cycloon over Nieuw-Zeeland komt is dit het gesprekonderwerp op de steiger. Dit maakt me onrustig en zenuwachtig. Stormen zijn niet onbekend, maar een cycloon klinkt toch iets heftiger dan een storm.

We bereiden de boot voor op wat komen gaat. Zetten extra lijnen naar de kant en de huiken worden vastgezet met lijnen om kapot klapperen te voorkomen. Wat van dek af kan gaat naar binnen en de rest wordt ook vast gesjord, zodat de wind er minder vat op kan krijgen. De dinghy aan dek is geen optie, deze gaat te water met een grote pomp erin om het vele regenwater er weer uit te pompen. We zijn er klaar voor!

Cycloon Gabrielle

De storm bouwt zich rustig op met vooral heel veel regen en zo’n 40 tot 50 knoop aan wind. Allemaal nog goed behapbaar. Het risico lijkt vooral de waterstand te zijn. Niet alleen het vele regenwater loopt de rivier in, maar ook de situatie buiten maakt dat het zeewater de waterstand extra verhoogt. In het donker en midden in de nacht staan we in onze regenpakken in de kuip te wachten op hoog water. We kijken naar de uitdijende rivier en het water dat over de kade de werf oploopt. De boten die op de kant staan komen steeds een stukje verder in het water te staan en onze steiger komt steeds hoger ten opzichte van de kade.

“Kijk” zegt Jaap, “De steigerbrug zit vast onder de kade.” We zien dat de steiger steeds ronder komt te staan door het hoge water en ik vraag Jaap, die continu de steiger controleert op mankementen, of deze kan breken. Dit kan, maar een groter risico lijkt te zijn dat we met steiger en al de kade opschuiven en deze met zakkend tij niet meer mee terug zakt. In de regen en wind zetten we extra lijnen naar de steiger aan de andere kant en draaien deze strak op de lier om te proberen de boot enigszins van de kant te houden. Met nog een paar centimeter te gaan stabiliseert het water zich en blijven we netjes op onze plek liggen. De zenuwen maken plaats voor een soort van euforie wanneer het water zakt. We trotseren de storm en dit is toch maar mooi net goed gegaan.

De stilte van de storm

Hoor eens? We zitten in de stilte van het oog en er is even helemaal niets. Geen geluid van de razende wind door de verstaging en lijnen die in het ritme van de wind tegen de mast slaan. Alleen de regen die zachtjes op de koekkoeken tikt. Deze stilte is bijna betoverend en maakt dat ik mij ook weer wat kan ontspannen. Voor heel even lijkt de storm voorbij. Wetende dat dit de stilte voor het tweede deel zal zijn gaan we even van de boot voor een kort uitstapje naar de Whangarei falls. De natuur laat haar kracht ten volle zien.

De weg uit de storm

De wind draait door en we beginnen aan onze weg uit deze storm. En hoewel de wind nu over het land komt is het stukken sterker dan voorheen, zo’n 120 kilometer per uur. Het water heeft van alles in haar stroming meegenomen en de hele nacht horen we boomstammen tegen de boot aan bonken, zien we een aantal steigers die hun aansluiting met de palen dreigen te verliezen en klappert alles wat maar kan klapperen.

Het zorgt opnieuw voor een slechte nachtrust en de volgende ochtend zien we de ravage op het land. Bomen die als luciferhoutjes zijn geknakt, overstromingen en landverschuivingen. Cycloon Gabrielle heeft een grote ravage aangericht in het noorden van Nieuw-Zeeland. Onze Eastern Stream heeft de storm prima doorstaan en blijkt wederom tegen een stootje te kunnen. Nieuw-Zeeland moet voor de tweede keer deze zomer opkrabbelen uit een natuurramp en ik ben vooral opgelucht dat we er zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen.

Tekst en foto’s: Minke Lohrengel