Reisverhalen

column Anna: Reddersjam

15:14

 “Nóg een keer?”, vraagt Wietze verbaasd. Ik knik bevestigend en grijns. Vervolgens pak ik de pikhaak en een emmer en klim van boord. Op de wal naast de boot staat een hele rij sinaasappelbomen, zwaarhangend van het fruit. De onderste takken zijn al lang leeg, dus met de pikhaak haal ik een emmertje sinaasappels van de bovenste takken. Eenmaal aan boord ben ik weer een middagje zoet met persen, schillen schoonkrabben en snijden, weken, koken en proeven. Met een rood hoofd kijk ik tevreden naar het resultaat; een rijtje met potjes jam staat te glimmen in de zon.

Sevilla staat bekend om een typisch soort sinaasappels. Ze zijn heel erg bitter. Om die reden zijn ze erg geliefd bij mensen die van marmelade houden. De Engelsen hier in de haven genieten van het sinaasappelseizoen en maken een enorme hoeveelheid jam. Het enthousiasme slaat over en samen met onze Deense buren gaan we met het Britse recept aan de slag. Over en weer wordt intensief geproefd en uiteraard vindt iedereen zijn eigen variant het lekkerst.

Al tijdens het maken van de marmelade hadden we besloten om er een fondsenwervingsactie van te maken. Over het goede doel hoefden we niet lang na te denken: de KNRM. Als zeiler hoop je dat je nooit op een reddingsorganisatie terug hoeft te vallen, maar het is een gerust gevoel dat ze er zijn. We besloten dus, toen we uit Nederland vertrokken, donateur te blijven van de KNRM. Vanuit de gedachte dat als iedere zeiler dat nu in zijn eigen land doet, al die organisaties wereldwijd op onze steun kunnen blijven rekenen.

Via Facebook bieden we de eerste lichting met potjes marmelade voor het goede doel aan. Binnen een paar uur zijn we ‘los’. Een tweede emmer sinaasappels moet eraan geloven. Inmiddels is natuurlijk geen glazen potje meer veilig. Elke mogelijkheid om méér te maken, grijpen we met beide handen aan. Op het terrein van de haven vinden we ook een citroenboom en ook hiervan blijken we prima jam te kunnen maken. Ook die loopt goed in ons ‘winkeltje’.

Inmiddels zijn de bomen leeg en wachten ze op de bloesem van het voorjaar. Wij nemen de potjes mee naar Nederland als we over een paar weken voor de laatste keer teruggaan. Met een tevreden gevoel tellen we de opbrengst voor de KNRM op.

Tekst en foto’s: Wietze van der Laan en Janneke Kuysters

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten