Actueel

Twirre blog IV: Moeten we met de onrust in de lucht wel gaan oefenen?

Voor het eerst samen alleen zeilen na onze eerste les

10:10

“Zet alles vast op de boot! NU!!!,” schreeuwt mijn vriend aan de telefoon die onderweg is diesel halen. Er is een windhoos die  Twirre en mij nadert in de haven bij de Mooie Nel. Als een kip zonder kop ren ik over het dek. De fok ligt opgevouwen op het dek, overal lijnen, touwen, dingen waarvan ik de naam nog niet ken. Waar begin ik?

“Nee, het is al opgelost,” zegt hij nonchalant aanlopend met een volle jerrycan diesel en een brede glimlach. “Vals alarm”. Ik vis mijn hart op uit het water nadat die uit mijn borstkas was geëxplodeerd.

De angst schiet erin

De lucht is onrustig. En ik ook. We gaan voor het eerst samen alleen zeilen na onze eerste les. Vandaag wordt maar maximaal 2 Bft. verwacht. Ideaal als je nog moet oefenen en ruimte wil voor het maken van fouten. Vers in het geheugen de eerste les met de windvlagen, de wilde Markermeer toen we Twirre ophaalden en net de korte paniek van de windhoos maken mij enorm onzeker. Ik twijfel. Moeten we nu wel met de onrust in de lucht gaan oefenen?

“Ik ga even rondlopen en kijken of er iemand bereid is met ons mee te gaan,” zeg ik tegen mijn vriend met mijn staart tussen de benen. Mijn vriend knikt maar ik zie aan zijn gezicht dat hij het niet nodig vindt. Ik kom een aardige man tegen en die zegt: “Ga anders alleen even op de fok proberen.” Met nieuwe moed loop ik terug naar Twirre en Gertjan. En opeens schiet de angst erin.

Ik word boos op mijzelf en zeg “Nee, we gaan!”. En gelukkig maar, want wij zeilen samen alleen op het meer, geen enkel ander bootje in zicht en het is fantastisch. De wind verandert constant van richting, maar dat schijnt een bekend geintje van de Mooie Nel te zijn maar hierdoor krijgen wij alle kans goed te oefenen en het trimmen beter onder de knie te krijgen. Alle angst waait met een zuchtje wind weg. Twirre, onze oude Jaguar 27, is een geweldige zeilboot. Ze is lief voor ons. Ze is super basic en daardoor is alles makkelijk onder de knie te krijgen. We hadden echt geen betere aankoop kunnen doen.

Het vertrouwen

Twee weken later brengen wij Twirre weer naar de Mooie Nel en mag ze een weekje daar liggen zodat wij nog meer dagen hebben samen te zeilen. Alles gaat steeds beter en soepeler en nog belangrijker: ik begin haar te vertrouwen.

De dagen dat we niet kunnen zeilen vullen wij met het oneindig veel kijken van allerlei zeilfilmpjes. We volgen hun avonturen, hun pieken, hun dalen. En via Instagram leren we steeds meer zeilers kennen. We leren al snel dat zeilen niet alleen om het zeilen gaat, maar dat het ook een levensstijl en filosofie is. En we voelen ons als een vis in het water tussen al deze leuke mensen met hun bijzondere verhalen.

We dromen graag over wereldreizen maar onze wens is eigenlijk Nederland en wie weet ook de Middellands Zee te ontdekken. Misschien ook een keer naar het noorden, Zweden en Noorwegen lijken mij prachtig. We hebben een hond en hij is onderdeel van ons gezin. Dus wij zullen altijd rekening houden met zijn wens tegen bomen te plassen en lekker door het gras te rennen met soortgenoten. Maar dat is helemaal prima.

Sloepje met lange, hoge stok

Een goede vriendin uit Amerika is overgekomen met haar twee kids van 8 en 11 jaar. We plannen een dagje varen naar Haarlem Centrum en de kids genieten op het dek. Twirre is eventjes een sloepje met lange hoge stok. Middenin Haarlem na de Melkbrug leggen wij aan en vullen wij onze buiken met allerlei lekkers en koude drankjes.

Discussie via de marifoon

Op de terugweg willen we door de laatste brug maar is deze dicht voor de spits. Op de marifoon volgt een discussie. In onze altijd betrouwbare app wordt vermeld dat de sper van 17:00 tot 19:00 uur is. Maar de strenge brugwachtster is overtuigd dat het van 16:00 tot 18:00 uur is. “De hond is alleen thuis en nog eens twee uur extra wachten is zielig, we moeten echt naar huis!,” en zij antwoordt terug: “Oh nee, voor de hond open ik nu de brug, hup snel erdoor!”. Wie nou gelijk heeft, is nog onduidelijk. Maar deze brugwachtster is een echte dierenvriend. Wij en George zijn haar dankbaar. We eindigen de dag aan het strand, onze voortuin zoals we dat noemen. En wij voelen ons rijk. Ook al hebben wij een klein tamelijk goedkoop zeilbootje vergeleken met al die prachtige jaloersmakende zeilschepen, ze is haar gewicht in geluk dubbel en dwars waard. Ja, lieve mensen. Ik ben om. Ik ben een zeiler!

In de volgende blog vertel ik over onze allereerste lange weekendje weg zeilen met Twirre en het verbreken van ons snelheidsrecord.

Elle en haar vriend Gertjan zijn net begonnen met zeilen op Twirre, een Jaguar 27. Wat ze ontbreken aan kennis en ervaring maken ze goed met enthousiasme en leergierigheid. Lees hier de eerdere blogs.

Tags: Last modified: 9 augustus 2022
Sluiten