Twirre blog III: Voor de eerste keer zeilen met onze boot

Een dag voor onze geplande zeilles, varen wij Twirre naar de Mooie Nel. Een meer aan het Spaarne in Haarlem. George, onze Welsh Springer, gaat mee. Kan hij gelijk nog even wennen aan de boot. Ik bel de Haarlemsche Jachtclub met de vraag waar wij Twirre voor twee nachtjes mogen aanleggen en wij krijgen een box toegewezen.

Wij komen aan bij de box die veel te groot is. De havenmeester dacht vast dat wij met een 40 voeter aankwamen. Twirre is maar 27 foot. George moet heel nodig uit. Een hond die nodig moet in een kleine kajuit zeilboot is net zo zorgelijk als een scheet in een ruimtepak. Dus geen tijd voor overleg voor een andere box, hup, aanleggen en George rent naar een stuk gras. Opluchting voor George, maar ook voor ons.

Voor het eerst zeilen

Vol spanning zetten wij ’s avonds voor vroeg de wekker. Ik ben ruim een uur voor de wekker wakker. Vandaag is DE dag! Kriebels in de buik. Eindelijk na zes maanden gaan wij de zeilen hijsen van onze zeilboot. Voor het eerst! Ooit!

Brend, onze instructeur had ons al laten voorbereiden met wat theorie en YouTube-filmpjes. Bij aankomst checkt hij onze boot en krijgen wij complimenten dat we alles zo goed hebben voorbereid. Dat doet ons enorm goed.

We varen tegen de wind in en Gertjan hijst eerst het grootzeil en daarna de fok. Ik krijg de instructie om wat af te vallen. En dan mag de motor uit.

….Stilte…

“We zeilen!” “We zeilen gewoon!” “Dit is zo raar!” “We zeilen!”

De mast ligt bijna horizontaal

Hoe het theoretisch werkt, weet ik allemaal door mijn vlieg-achtergrond. Maar het in de praktijk ook echt meemaken is pure magie. Geen herrie en getril van de diesel… in pure stilte varen op de wind. Machtig mooi.

We oefenen overstag, eten een bammetje tussendoor, en genieten intens. Brend legt alles super goed uit, heeft handige tips en is ook nog eens enorm gezellig.

Er was voor de middag onweer voorspeld en wij hielden de radar en de lucht in de gaten. “Kijk, daar op het water zie je een donker stukje, daar is een windvlaag,” zegt Brend. “Oja, ik ziet het.” En bam, de mast ligt bijna horizontaal plat op het water en er ontstaat hectiek (bij mij dan). Brend blijft supercool maar ik word compleet overvallen door de enorme helling en snelheid.

Zinken of kapseizen is mijn grootste angst

“Dit vind ik niet cool jongens,” zeg ik. Ik probeer niet hysterisch over te komen. Dat mislukt, net zoals je vroeger te laat thuis kwam als tiener en je best deed niet te laten merken dat je dronken was, werd het alleen maar overduidelijker. “Oploeven!,” roept Brend. Mijn hoofd geeft een error, ik moet echt bewust nadenken waar de wind ook alweer vandaan kwam maar ik trek aan de helmstok en Twirre komt wat meer overeind. Gertjan was op dat moment op het dek en lag inmiddels plat. Met de grootste glimlach op zijn gezicht. Onze reacties op dit evenement is totaal tegenovergesteld. Maar ik slik mijn angst weg. Ik wil leren zeilen dus ik zal echt over wat angsten heen moeten stappen.

Ik hou niet van boten. Ik ben Engels en heb sinds mijn geboorte heel vaak de oversteek gedaan naar Nederland. Vroeger via Dover naar Calais op de Hovercraft, wat echt geweldig leuk was, later met de gewone ferry. De golven vind ik prima. Het is het feit dat je op open water vaart. Zinken of kapseizen is mijn grootste angst. Een zeilboot vind ik eigenlijk ook echt een drama. Maar iets in mij wil het zo graag leren, dat ik mijzelf dwing over die angsten heen te stappen.

Woei… weer pakt Twirre een grote windvlaag. Nu laat Brend zien dat je de grootschoot los kan maken. Weer komt Twirre overeind. Ah kijk, zo los je dat op. Dat stelt meer gerust. Gertjan vindt het allemaal fantastisch. Ik vertel mijzelf dat ik het ook ooit echt leuk ga vinden.

Boot-borrels

We besluiten vanwege de dreigende donderwolken terug naar de haven te gaan. Het is mooi geweest. Na afloop praten we na en krijgen we nog wat extra theorie van Brend. We hebben het goed gedaan. En we kunnen nu samen alleen gaan oefenen. Als de basis natuurlijk aanvoelt, volgen er nog wat meer gevorderde lessen en dan op het Markeer- of IJsselmeer. Inmiddels hebben we al bij verschillende zeilers boot-borrels afgesproken, dus wij kijken er enorm naar uit om naar Marina Muiderzand te gaan.

Thuis krijgen we een appje van Brend met een screenshot van de wind grafiek. 
“Van 8 naar 30 knopen 👍🏻 Fijn dat jullie niet van boord sprongen uit paniek 😉 Haha.”

Dat was een fikse windvlaag. Hij vertelt ons dat dit echt zeer uitzonderlijk was. We verwachtte wel meer wind vanwege de voorspelling en onrust in de lucht, maar zo zie je dat zelfs als je het verwacht, je overvallen kunt worden. Achteraf gezien zijn we wel blij dit te hebben meegemaakt met een instructeur aan boord. Een volgende keer weet je wat je moet doen en weten we dat Twirre echt niet zomaar omslaat.

Nu gaan we samen alleen oefenen. Met maximaal windkracht 3. Stapje voor stapje. En die angst… die trotseer ik met de breedste glimlach die mijn wangen toelaten.

Elle en haar vriend Gertjan zijn net begonnen met zeilen op Twirre, een Jaguar 27. Wat ze ontbreken aan kennis en ervaring maken ze goed met enthousiasme en leergierigheid. Lees hier de eerdere blogs.