De Duitse zeiler Melwin Fink (20), die afgelopen herfst bij de Mini-Transat EuroChef als derde eindigde, kreeg in de nacht van 1 op 2 april te kampen met een gebroken mast. Samen met zijn co-schipper Marc Menzebach werd hij door de kustwacht van Mallorca per helikopter gered.
Wat is er gebeurd?
“Met Marc (44, chirurg uit de Duitse stad Soest, red) wilden we de Vector Mini van Barcelona naar Palma de Mallorca zeilen. Vanuit Palma zou ik haar binnenkort terugzeilen in de eerste wedstrijd op de Middellandse Zee van het jaar. De boot was pas twee maanden oud en ik had haar net afgebouwd. Dit zou de eerst langere tocht worden – zo’n 160 mijl. Om vijf uur ‘s middags vertrokken we uit Barcelona en na 70 mijl, rond elf uur ‘s avonds, brak opeens de mast.”
“De wind was vijfentwintig tot dertig knopen, met sommige vlagen tot tweeëndertig, maar dat was allemaal zoals voorspeld. We hadden op zowel het grootzeil als het fok een dubbel rif. Vorig jaar heb ik in vlagen van vijftig knopen gezeild, dus het was erg schrikken dat nu de mast plots brak.”
Wat deed je?
“Ik zat aan het roer en Marc lag te slapen. Nadat ik hem wakker maakte probeerden we de VHF uit – helaas werkte die niet meer omdat de antenne op de mast zat. Gelukkig hadden we LTE op onze telefoon en konden we de Duitse reddingsdienst bellen, welke de Maritime Rescue Coordination Center in Palma inlichtte. We hadden geen nummer van de kustwacht van Mallorca.”
“Ze wilden ons direct ophalen per helikopter. Maar wij wilden nog even wachten om te kijken of we de boot zelf naar de wal zouden kunnen krijgen. Ook was de mast de romp aan het beschadigen, deze wilde we eerst afzagen. Dat was zwaar werk: het was donker, de golven waren twee tot tweeënhalve meter en overal lagen stagen. Weer belde de reddingsdienst met het offer van een helikopter – deze keer zeiden we dat we gingen proberen een noodtuigage op te zetten. Ze zouden ons niet per boot kunnen ophalen omdat de golven te hoog waren. Het ging op dat moment best prima; alleen de mast was weg. Na een half uur kregen we een belletje: jullie moeten over twintig minuten klaarstaan want de helikopter komt eraan. Het was geen vraag meer.”
Hoe verliep de redding?
“Lastig. We moesten om de beurt de boot verlaten en gaan zwemmen. Ook hadden we maar een lifesuit. Deze gaf ik aan Marc omdat hij er slechter aan toe was wegens lichte zeeziekte. Eerst ging mijn co-schipper van boord. Hij moest een stukje zwemmen naar een reddingswerker en kon op die manier de helikopter inkomen. En vijf minuten later was ik aan de beurt. Ik vond het heel moeilijk om mijn boot te verlaten, omdat ik niet wist of ik deze terug zou zien. En het zwemmen was verschrikkelijk; niemand wil in deze condities in zee liggen.”
Hoe voel je je?
“Direct na het ongeluk zeiden Marc en ik allebei: we gaan nooit meer zeilen. We verkopen onze boot en zoeken een andere sport. Maar nu ben ik wat gekalmeerd en voel ik me prima. Ik ben vooral opgelucht dat wij er heelhuids vanaf zijn gekomen – het materiaal is een ander verhaal. Ik denk dat ik binnenkort wel weer ga zeilen, maar het begin wordt rustig aan. Het is denk ik wel handig om even het water op te gaan om weer een andere associatie bij zeilen te hebben.”
Kijk je nu anders aan tegen zeilen en de zee?
“Ik zie nu het risico wat meer. Ik ga wat beter over dingen nadenken en het niet te gemakkelijk nemen, zoals ik eerder deed. Maar het aparte is dat het helemaal geen zwaar weer was. Vorig jaar tijdens de Mini-Transat zeilde ik in vijftig knopen upwind, en nu was het dertig knopen downwind. Dat maakt het lastiger om het vertrouwen in de boot terug te krijgen. Vermoedelijk was het een productiefout in de mast, maar zeker zullen we het niet weten omdat de mast ergens op zee drijft.”
Is de boot wel weer teruggevonden?
“Ja, op 6 april. Ze lag op de rotsen bij een privéstrand van een Spaanse villa. Zonder kiel, zonder roeren en met veel gaten in de boot. Ik was erg geschrokken van de foto’s. Ik heb zoveel tijd aan die boot besteed om haar zo in te richten dat ze perfect voor me was. Nu heb ik contact met een dienst die de boot naar een haven gaat slepen. Dan kijken we welke onderdelen er nog bruikbaar zijn.”
Wat zijn nu je plannen? Je hebt met je twintig jaar al een studie rechten afgerond en al een Mini-Transat voltooid…
“Eigenlijk wil ik in 2023 weer de Mini-Transat zeilen. Maar of ik daarvoor kan kwalificeren is nog maar de vraag omdat ik nu geen boot heb. Bij de werf zeiden ze wel dat ik de volgende boot krijg en de wachtrij mag overslaan. Dus waarschijnlijk blijf ik gewoon zeilen in de nabije toekomst.”
Beeld: (c) Team Melwin Fink
Tags: Fink, mast, Mini-Transat Last modified: 7 april 2022
