Zeven doden, tientallen schipbreuken en een black-out over grote delen van het Franse eiland had de plotse storm op 18 augustus ten gevolge. Monique Klompé (60) en Jan Speur (64) vallen onder de gedupeerden. Met hun Contest 46 Witte Walvis werden ze door wind en golven op het strand gesmeten. Monique en Jan: “We waren op het verkeerde moment op de verkeerde plek.”
Wat is er gebeurd?
“Er was noordoostenwind voorspeld. We waren onderweg van Ajaccio (de hoofdstad van Corsica) naar Calvi in het noorden. Daar zouden we rustig kunnen ankeren. Maar de wind begon al flink toe te nemen, dus we kwamen het hoekje naar Calvi niet om. Zo belandden we in de baai van Crovani.”
“Het was inmiddels vier uur ‘s nachts toen we ankerden. De afgelopen vier maanden hebben we alleen maar aan het anker gelegen; we zijn er gewend aan en hebben vertrouwen in ons anker en schip. In de baai was het volkomen rustig. En was genoeg ruimte tussen ons en de andere schepen. Rond vijf uur gingen we naar bed en om acht uur ‘s ochtends begon het te regenen. Steeds wat harder. Terwijl Jan de luiken en ramen sloot, zag hij ineens een regengordijn op ons afkomen.”
De storm…
“Precies, met de regen kwam de wind. 102 knopen wind is er gemeten… De Witte Walvis zwiepte aan ons anker heen en weer. We lagen schuiner dan we ooit hadden gelegen in onze dertig jaar zeilen. En met iedere golf en vlaag zwiepten we weer over de andere boeg. Dit duurde ongeveer 25 minuten.”
“Er is in onze baai ruim honderd knopen wind gemeten.”
Jan Speur
“We schoven stukje bij beetje dichter naar het strand. Het anker groef zich op tien meter diepte opnieuw goed in. Jan stond buiten en hield een losgeslagen zonnepaneel en de lier vast. Monique stond binnen tussen twee schotten met handvatten. Eerst ben je nog bezig met afstand houden van de andere schepen. Maar dan besef je: er valt niets aan te doen. Plots merkten we dat er iets brak. Het was de ankerlijn die aan de ankerketting vastzat. En toen ging het heel snel.”
Uitgespuwd door de golven
Jullie kwamen op het strand terecht?
“In no time. Ons geluk is geweest dat dit een baai met een kiezelstrand is. We hebben een betrekkelijk zachte landing gemaakt. De kiel wees naar het water, en de kuip richting het land. Hierdoor waren we redelijk beschut. Met iedere golf werden we verder het strand op gesmeten. Later konden we via de ‘anker track’ aflezen dat de snelheid waarmee we het strand op gegooid werden, vijf knopen betrof.”
“Het voelde alsof de storm in vijf minuten voorbij was. Maar in werkelijkheid duurde het een half uur.”
Monique Klompé
Wat doe je dan?
“Ga je van boord, ga je niet van boord? Dat is dan de vraag. We besloten aan boord te blijven omdat we geen water maakten. Achteraf was dat verstandig: hierdoor wachtten we tot de boot opgeschoven was en rustig lag. Toen het kalmeerde, maakten we het koordje van de zeereling open en stapten we zo het strand op. Een bizarre gewaarwording.”
Hoe stond het ervoor met de andere schepen in de baai?
“Er lag een boot voor en een boot achter ons. Toen kwam er een grote huur-catamaran op ons af, met een vrij jonge schipper. De stuurboord drijver sloeg kapot tegen een andere boot en ze maakten water. De gasten aan boord waren totaal in paniek. Ze bleven schreeuwen. Met de mensen van de andere schepen hebben we ze van boord gehaald, wat nog best gevaarlijk was wegens de hoge golven. Een persoon viel, in de golven, maar Jan wist hem weer omhoog te trekken. Totaal liggen er nu veertien schepen op het strand in deze baai.”
“Na een uur of vijf ging er aan het einde van de baai een restaurant open. Daar konden we bijkomen en kregen we een bord pasta. Er was geen elektriciteit, en het mobiele netwerk deed het niet. Toen kwam er een aantal helikopters, met onder meer de EHBO en de gendarmerie.”
De nietige mens
Wat ging er door jullie heen toen de ankerlijn knapte?
“Er ging niet zo veel door ons heen: gelukkig bleven we kalm. Want je kunt niets doen. Je kunt niet naar het voordek, je kunt het niet meer tegenhouden. Je hebt het gevoel dat het natuurgeweld zo groot is, dat je als mens daar niets tegen in te brengen hebt. Het enige wat je kunt doen is hopen dat alle voorbereidingen die je hebt getroffen voldoende zijn en dat je schip groot en sterk genoeg is.”
En jullie hadden geen idee dat er storm op komst was?
“Nee. Niemand, zelfs de meteorologen niet. De windrichting wisten we, maar de kracht was niet voorspeld. De Corsicanen zeggen allemaal: zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. De bui is ontstaan in Barcelona. Omdat de Middellandse Zee momenteel zo warm is, zijn de wolken gaan vermenigvuldigen en met een enorme snelheid op Corsica afgekomen. Daarna is de storm naar Italië en Oostenrijk afgebogen. En sindsdien is het ook weer prachtig weer. Blauwe lucht, rustige zee, weinig wind. In de baai liggen de schepen er nu haast vredig bij op het strand.”
Zijn jullie hiervoor verzekerd?
“Ja. Een dezer dagen wordt ons schip uit de kiezels gegraven en gesleept naar een haven. Daar gaat ze de kant op. De Franse overheid heeft de storm als natuurramp bestempeld.”
Nooit meer bij rotsen ankeren
Zijn jullie zeilplannen hierdoor veranderd?
“Ja en nee. Ja, omdat we nu nog kieskeuriger zijn wat betreft onze ankerplaats. Vanaf nu kiezen we alleen nog maar baaien met strand. In andere baaien zijn schepen op de rotsen geklapt en gezonken, wat allemaal veel en veel erger is. Er doen horrorverhalen de rondte – bij ons in de baai is het allemaal relatief meegevallen.”
“Maar aan de andere kant: nee, er is niets veranderd, want zodra het kan zeilen we door. We hebben geen doodsangst ervaren, ondanks dat het zo’n heftige ervaring was. Nu blijven we nog op de Middellandse Zee, daarna willen via het Carieb verder op wereldreis. Ruim een jaar geleden vertrokken we uit Nederland. Voorlopig is dit ons leven.”
Beeld: (c) Monique Klompé en Jan Speur.
Tags: Corsica, schipbreuk, storm Last modified: 29 augustus 2022
Een vraag die bij me opkomt is deze: waarom hebben jullie geen volledige ankerketting maar een ketting met een lijn? Vooral voor een schip van deze omvang lijkt een volledige ketting veel beter.
Dan sla je wellicht ook los maar veel ijzer op de grond zorgt voor meer houvast.
Koop een goede ketting nu je in de haven komt te liggen.
Je hebt altijd een stuk ankerlijn, heb zelf 50m en 10mm ketting plus nog een stuk ankerlijn, ga ervan uit dat de Witte Walvis nog een langere ketting heeft. Uiteindelijk is de ketting altijd sterker dan de lier en het schot waar de constructie op vast zit. Dus is het maar goed dat in dit geval de lijn uiteindelijk het zwakste punt is van de hele constructie, anders wordt de boot compleet uit elkaar getrokken. Neem aan dat bij de Witte Walvis alles goed voor elkaar was en het lijkt me een volkomen logisch verhaal.
Ik heb een 10 Bf alleen in de haven in Griekenland meegemaakt, dus ook op het anker met de kont naar de kade. Wij hebben op de motor de boot van de kade kunnen houden. Zou de motor in deze omstandigheden ook geholpen hebben?
Ben ook van mening dat één anker of de lijn het sowieso niet zou halen in zoveel wind
Misschien was het dan beter het anker op te halen of te droppen en onder stormzeil de zee op te gaan tot na de storm?
Ik zou denk ik ook vaart richting anker gemaakt hebben op motor
De beste stuurlui , staan aan……????.!!!!
volkomen terechte opmerking. Wegvaren uit een beschutte ankerbaai en dan volle zee opgaan waarschijnlijk aan lager wal met een stormzeiltje, kansloos. Je weet vooraf ook niet hoe lang het gaat duren. De motoroptie is nog wel een interessante om de druk van de ketting af te halen.
Ik was op Corsica, ben net (de dag voor) het noodweer vertrokken richting Menton.
Mijn weerberichten vertelden me dat er een erg actief front aankwam. Dat het tot meer dan 100kn wind zou komen voorspelde de app niet, maar gezien de idioot hoge watertemperatuur van de Med dit seizoen zit er natuurlijk erg veel ‘energie’ in het bassin opgeslagen wat eruit moet, dit gaat niet het laatste zware onweer zijn dit jaar en een tweede Medicane zou me niet verbazen binnen nu en een maand. Dus let goed op en onderschat het weer niet, iedereen die nog onderweg is.
Ben zelf nu in de Languedoc, ook hier nu instabiel weer, met onweersfronten, dat blijft nog wel even.
Wat betreft de opmerking over de motor, een aantal van mijn buren aan de steiger waren ook op Corsica, de verschillen per plek zijn groot, maar de motor aansmijten om te weerhouden van je anker afgesmeten te worden, heeft vele gered, dus dat is sowieso nuttig.
In bijvoorbeeld Girolata scheen 4 tot 5 meter golf te staan, tussen twee boeien met zijwind wordt ook dat wat lastig…
Zoals gezegd, de verschillen per locatie zijn enorm, een beetje geluk heb je ook nodig, en gezien de steeds extremere weersomstandigheden, extra voorzichtigheid, ik hoorde een verhaal van iemand die een App had die het precies zo voorspelde, maar een aantal andere niet, hij heeft dus gegokt op ‘de andere’
Bleek achteraf niet de juiste keuze, maar met alle apps en (gedachte) kennis die we denken te hebben daardoor over het weer blijft het ook allemaal uiteindelijk interpretatie van voorspellingen….
liefs en goede vaart pa g en ron