Van Oordt: Met de ARC de Atlantische Oceaan over dl.2

‘Boek maar een ticket terug. Ik wil naar huis.’
‘Wacht nou eerst maar even. Je bent overstuur. Niet meteen beslissingen nemen.’
‘Straks zit ik weken op zee! En dan kan ik niet horen hoe het met haar gaat en…’ ik maak mijn zin niet af.
‘We bellen later weer.’

Groente

Ik hang op en ga mee groente en fruit kopen. Drie weken op de oceaan, eerst een naar Kaapverdië en dan twee naar St. Lucia. We hebben een mix van vers en houdbaar waar nodig. De marktkoopman geeft me een vel papier.
‘Schrijf maar op wat je nodig hebt. We brengen het naar je boot.’
Ik sta in een markthal groente uit te zoeken terwijl mijn moeder in Nederland net bij haar oncoloog vandaan komt.
‘Courgettes dus en kool. Hoeveel?’
‘Weet ik veel, doe maar drie. Vier.’

Zoemt

‘Are you excited?’
De Engelse bootbuurvrouw stuitert bijna van dek. Ik knik.
‘I’m nervous,’ zeg ik en stap op de loopplank. Wat nu? Klusjes, rondlopen, praatjes maken. De hele haven zoemt. We gaan oversteken! We gaan oversteken! Ik vertel mijn schipper en de rest van de bemanning dat ik misschien naar huis vlieg. Misschien morgen al, misschien in Kaapverdië.
‘O dear,’ zegt de schipper. ‘What can I say?’

Brui

Bij de Sailors Bar hangen nog altijd de hippiekinderen rond, hopend op een lift. Eentje geeft er de brui aan.
‘Ik hoorde van iemand die meemocht, maar wel honderden euro’s moest betalen. Nou, ik ga naar Tenerife.’
Naast me vertelt een ARC-medewerker dat hij er na deze editie mee stopt. ‘Ik wil alleen nog maar voor mezelf zeilen. I’m fed up.’

Feest

WCC / Clare Pengelly

‘s Avonds is er het afscheidsfeest. ‘Let’s hear it for your eventmanager!’ Na het applaus start de band.
‘We don’t need no education.’
De gepensioneerde menigte stormt de dansvloer op.
‘I want to break free.’

Laatste dag

Morgen gaan we. Ik bel naar Nederland.
‘Niet voor mij teruggaan,’ zegt mijn moeder. ‘Gewoon meevaren, hoor je?’
Ik drentel op de pier. Heen en weer, heen weer. Daar ligt het water. Ik kijk niet.
‘Hee Wieke!’
Een bevriende zeiler uit Nederland. Laatste keer dat ik hem zag, was in een haven op Corfu. Je gaat oversteken? Wat stoer.’

Etappe

Ik plak mijn antizeeziektepleister aan en druk hem stevig aan. Vorige keer zat het zo los. Dan zie ik wat er op de verpakking staat: ‘Als de pleister eenmaal zit, vooral niet meer op drukken’. Ik vloek en gooi de verpakking weg. Nog een keer bellen.
‘Ze wil dat ik ga.’
‘Waarom ga je niet eerst naar Kaapverdië? En dan vanuit daar bellen en kijken hoe het met haar is.’
‘Ja… dat kan misschien dan wel.’ Ik hang op en vertel de schipper dat ik de eerste etappe meevaar. En dan beslis over de rest.

Lees ook:

• Van Oordt: Met de ARC de Atlantische Oceaan over dl.1
• Impressie van de start van de 32 ARC oceaanoversteek

Omslagfoto: WCC / Clare Pengelly