Wereldzeilen

Vertrekkers Sietske en Robin steken gewoon over in de lente

Met de combinatie van perfectionisme en de coronapandemie duurt alles net wat langer

11:15

Voor anker in de Ria de Camarinas.

Sietske Hendriks (30) en Robin de Koning (36) pakken het net even anders aan. Zoals ze zelf meermaals toegeven: ze zijn traag. Maar nu is het moment van de oceaan oversteken met hun stalen Van de Stadt 34 Puffin toch echt bijna daar.

Waar zijn jullie nu?

Op El Hierro, een van de Canarische Eilanden. Het is een leuk eiland – stukken kleiner. Iedereen zegt hallo tegen elkaar op straat. Het doet ons denken aan Saba, een Caribisch eiland waar we in 2020-2021 woonden voor Robins werk. Saba had een oppervlakte van dertien vierkante kilometer en er was maar een weg, genaamd Road.

Sietske en Robin, al veertien jaar een stel en inmiddels drie jaar getrouwd. “Dat leek ons wel handig, met zo’n onderneming voor de boeg.”

Dus vorig jaar nog in het Carib, en nu alweer die kant uit?

Ja. We zijn nu zeven maanden weg uit Nederland. In 2017 kochten we onze Van de Stadt 34 Puffin, met het plan om redelijk snel te vertrekken. De boot stond geadverteerd als redelijk vertrekkersklaar, maar toch hebben we hem gestript. Blijkbaar zijn we best perfectionistisch als het gaat om onze boot. 

Sietske zei haar baan op bij de marine en ging fulltime klussen aan Puffin. Alle elektra werd vernieuwd, de motor en de tanks zijn eruit geweest, al het beslag ging eraf. Maar toen kwam corona. We verkochten ons huis en dachten: we gaan gewoon weg, we zitten het even uit. Maar de werf sloot en Sietske mocht niet meer bij de boot komen. Dat was lastig. Gelukkig kwam er voor Robin een vacature langs als eilandarts op Saba, dus konden we die winter alsnog een half jaar op pad, al was het niet per schip. 

De meeste vertrekkers zijn al aan de overkant van de Atlantische Oceaan. Waarom gaan jullie nu pas?

Het is inderdaad niet zo gewoon maar het kan wel. Tot en met mei is het veilig, zeggen ze. Het grootste nadeel ervan is dat je niet echt het Carib in kunt omdat het orkaanseizoen start in juni. Wij willen daar nog een seizoen rondvaren dus we hebben geen haast.

We blijken gewoon redelijk traag te zijn. Ergens in noord-Portugal zeiden we tegen elkaar: we gaan niet haasten. We kunnen aan de overkant lang in Suriname blijven en het orkaanseizoen uitzitten. Maar het zou ook kunnen dat we de boot daar achterlaten en weer een paar maanden te gaan sparen en familie en vrienden opzoeken in Nederland.

Hoe bevalt het om op reis te zijn? 

Het is een mooi avontuur. Het is bijzonder om zo’n ander ritme te hebben. Je leeft met het ritme van het weer in plaats van die van de klok. Er is geen einddatum, we varen waar we heen willen. En natuurlijk de prachtige natuur met de schildpadden, grienden en dolfijnen… Volgende week gaan we ook nog duiken hier bij El Hierro. Voor we weggingen maakten we allebei een lijstje met dingen die we graag zouden doen op reis. Dit is er een van.

“Dolfijnen langs de boot, dat is echt vet.”

Maar de keerzijde van de reis is dat de boot een constante zorg is. Je bent altijd bezig met of er niets stukgaat. Ook moet je overal waar je komt alles opnieuw ontdekken. Waar is de supermarkt? Is er openbaar vervoer? Dat kost veel tijd. Ook missen we het contact met vrienden en familie in Nederland. Thuis in Delft hadden we beiden een druk, sociaal leven. Natuurlijk kan dat digitaal ook wel maar het is toch anders. 

Komen jullie veel andere vertrekkers tegen?

Zeker. Onderweg leer je veel leuke mensen kennen. Op reis zijn het andere dingen die je binden. Alle mensen met een stalen boot, bijvoorbeeld, hebben een instant band want iedereen heeft hetzelfde probleem namelijk eeuwige roest. In Nederland is het heel belangrijk wat voor baan je hebt. Op reis doet dat er niet meer toe. 

Wel gaat iedereen altijd weer een andere kant op. Maar wellicht komt dat ook omdat wij op zo’n atypisch moment hier varen. Als we eerder waren geweest waren we wellicht onderdeel van het drijvende dorp. 

De grootste tegenvaller was de kapotte schroef. “Elektrolyse…”

Hoe is de taakverdeling aan boord?

Sietske is kapitein en de techneut. Ze studeerde scheepsbouwkunde maar daar heb je niet veel aan als je zelf een boot hebt, behalve dan het technisch inzicht. Robin zet koffie en doet de afwas (ze lachen). En is natuurlijk de dokter aan boord.

Wanneer gaan jullie nou echt oversteken?

Die vraag krijgen we vaker te horen. Waarschijnlijk begin april. Eerst nog klussen en duiken. 

Voor meer verhalen van Sietske en Robin, kijk op hun website of volg ze op Instagram.

Tags: Last modified: 17 maart 2022
Sluiten