Een ode aan de winterwedstrijd

Winterzeilen: de een moet er niet aan denken, de ander zweert er bij. Een grote groep fanatieke fans gaat ‘s winters elke twee weken trouw de Noordzee op voor een lekker potje zeilen. Een van deze doorgewinterde IJspegel-zeilers is Sanne. Ze neemt ons een koude decemberdag mee het water op – behaaglijk vanaf de bank.

Mijn wekker gaat zondagochtend vroeg af, op een tijdstip dat de meeste zeilers zich zelfs op een werkdag nog even omdraaien. Het is altijd even lastig om je heerlijk warme bed uit te stappen, om daarna nog voor de zon op is met al je thermokleding aan in de auto te stappen naar Scheveningen. Ik heb veel laagjes aan; het is zoeken naar de ideale balans tussen een behaaglijk warm, maar te dik aangekleed Michelin mannetje en een te koude outfit waar je wél in kunt bewegen. Om negen uur verzamelt mijn team bij de boot in Scheveningen, een prachtige Dehler 36. Het team vaart al vele jaren samen en zeilt in alle omstandigheden.

Voorafgaand aan vandaag werd er veel gespeculeerd of de wedstrijd wel door zou gaan. Bij de laatste voorspelling hing het erom: 17 tot 24 knopen wind, met vlagen tot maximaal 35… Daarbij was er wel zon voorspeld en dát maakt menig winterzeiler gelukkig. De wedstrijd gaat door. Alleen niet de korte up-down baan zoals we gewend zijn, maar een lange coastal van ongeveer 15 mijl. We tuigen de boot rustig op en alle dunne en precieze trimlijntjes gaan eraf, want vandaag gaan we voor het grove geschut.

Scherpst van de snede

Samen met zo’n twintig andere boten varen we even later Scheveningen uit. Het is nog koud en bewolkt, maar de eerste kleine stukjes blauwe lucht komen langzaam tevoorschijn. We scheuren naar buiten en zijn klaar voor de wedstrijd. Het niveau in Scheveningen ligt hoog; iedereen vaart op het scherpst van de snede en is erop gebrand de wedstrijd te winnen. Na een goede start varen we hard weg. Samen met vier andere boten uit onze klasse racen we naar de bovenboei. Flink wat golven komen over ons heen, maar tijdens de wedstrijd maakt dat niet uit. Want de zeilkleding houdt ons zo goed als droog, en opwarmen doen we later wel weer.

Het echte feestje

Na de bovenboei begint het echte feestje. Met de spinnaker omhoog vliegen we naar beneden. De zon schijnt, de lucht is blauw en het koude zeewater spuit ons om de oren. Dit is wat winterzeilen zo ontzettend mooi maakt. We battlen onszelf naar de finish en worden omringd door fanatieke kite- en windsurfers, die net zo genieten van het winterse weer. Na een heerlijke wedstrijd genieten we even later na met een biertje in het clubhuis. Met rode wangen van de kou, haren door de war door de wind, maar een heerlijk voldaan gevoel. Wij hebben weer een dag mogen zeilen en het was fantastisch.

Tekst en foto’s: Sanne van Rijn