Twee twintigers met tussenpensioen: zeilen is therapeutisch

Niels en Rosan vertrekken deze zomer, na de Sneekweek om precies te zijn, voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD. De twintigers gaan, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze straks een vlog bij op hun YouTube-kanaal.

Vorige keer hebben we het al even gehad over de vragen die we veel krijgen. Er is een vraag die we toen niet behandeld hebben, namelijk ‘wanneer?’ Voor ons is het vertrek sinds begin dit jaar super dichtbij. Maar er was de laatste maanden slechts één reactie die we kregen (en nog steeds krijgen) als we zeiden: het tweede weekend van augustus. ‘Ow, dan hebben jullie nog even dus.’ Hebben we nog even? Nee helemaal niet! We moeten nog het onderwaterschip doen, een bimini bouwen, zonnepanelen installeren, allerlei officiële dingen regelen, meer kleine klusjes doen dan te tellen is. Het is uiteraard goed bedoeld, maar het lijkt alsof mensen denken dat je even op vakantie gaat. Het is echter veel meer dan dat. Ruim twee jaar voorbereiding, dat doe je niet voor de gemiddelde vakantie.

Terug naar wat er echt toe doet: eten, drinken en slapen

Het voelt op het moment dan ook heel anders dan de aanloop naar de gemiddelde vakantie. We verlangen echt naar het moment van vertrek. De afgelopen maanden zijn we drukker geweest dan ooit, en hoewel ik altijd energie heb en klussen aan de boot super leuk vind, merk ik dat ik er klaar mee ben. We kijken uit naar vertrek omdat we hopen dat er dan eindelijk een soort rust komt. Niet dat er dan niets meer te doen is, op een boot blijf je altijd bezig, maar omdat er dan eindelijk een goed excuus is om weer eens te zeilen!

Zeilen is therapeutisch. Het ontspant, leegt je hoofd, laat al je zorgen los en brengt je terug naar wat er echt toe doet: eten, drinken, slapen en genieten. Die simpelheid van het leven hebben we de afgelopen tijd echt gemist. We hebben ons dan ook voorgenomen om deze laatste vier weken voor vertrek verplicht elke middag na 15:00 pauze te nemen van het geregel en geklus. Gewoon nog even genieten van de mensen om ons heen, alvast proeven van de vrijheid, en even bewust de tijd nemen om ons te beseffen dat het nu echt bijna gaat gebeuren!

Onze droom najagen

Met dat besef komt ook steeds meer de realisatie van wat we allemaal achter gaan laten. Pakketjes zullen niet langer ‘voor 22:00 besteld, morgen in huis’ zijn, bij de meeste feestjes die gepland worden, zullen we niet meer aanwezig zijn. Even bij je ouders op de koffie kan pas over een aantal jaar weer, even bij je opa en oma op de koffie kan misschien wel nooit meer…

Toch maakt dat besef ons niet minder vastbesloten om onze droom na te jagen. Het is niet langer iets wat we willen doen. Het is iets wat we moeten doen. Door diverse tegenslagen in de voorbereiding riepen mensen om ons heen soms ‘dan ga je toch volgend jaar?’. Dat is voor ons geen optie. We kunnen niet eens nadenken over hoe dat dan zou moeten. Het vertrek is dit jaar, in het tweede weekend van augustus en geen dag later. Niets of niemand zal ons daarin nog tegenhouden.

Wat vertrekkers meenemen verschilt

Nog vier weken, dan is het zover. Dan vertrekken we met alles waar we de afgelopen jaren aan gewerkt hebben. We zagen laatst van een medevertrekker de vraag voorbij komen of er een lijst beschikbaar is met wat een vertrekker mee zou moeten nemen. Het antwoord? Nee. Het verschilt voor iedereen enorm wat er aan boord is. Sommige jachten vertrekken met een wasmachine, vaatwasser, watermaker, 40″ televisie en volautomatische lieren, andere bootjes varen weg met enkel een sextant.

De leukste dingen die wij aan boord hebben? Bekers met op elke beker andere soorten fruit, zodat we weten welke beker van wie is, net zoals al mijn hele leven bij opa en oma op de boot. Een douchezak, om zo af en toe toch warm te kunnen douchen (we kregen onze boiler niet aan de praat en hebben die er vervolgens in het kader van less is more eruit gesloopt). De verrekijker die mijn vader vroeger mee had toen hij als stuurman de wereld rond voer. En als klap op de vuurpijl onze deelbare zeilende bijboot. Waar veel mensen die zelf bouwen hadden wij daar niet voldoende ruimte, tijd, geld en ervaring voor. Daarom besloot ik een bestaand zeilbootje door de midden te zagen en om te toveren tot deelbare bijboot. Dan kan ik mijn energie kwijt door even een rondje te gaan zeilen met de kleine boot en kan Rosan lekker even relaxen op de grote boot. Elkaar af te toe de ruimte geven, schijnt bovendien goed te zijn voor je relatie als de dag en nacht met vier voeten op 38 voet leeft.

Even tussendoor getrouwd

Maar dat straks, eerst nog de laatste voorbereidingen, een tochtje langs de Europese kust en een oversteek van de Atlantische Oceaan voordat we in het warme water van de Cariben aankomen. Gelukkig hebben we op onze bruiloft vorige maand (Oh ja, we zijn tussendoor ook nog even getrouwd!) een heuze pool thermometer gekregen om te checken of het water inderdaad lekker warm is.