Twee twintigers met tussenpensioen: carnaval, afwas en botsen met boten

Niels en Rosan zijn in 2023 vertrokken voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD zeilboot. De twintigers zijn, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal. 

Alvast een beetje sop op de borstel, dan een klein beetje water over de snijplank en boenen maar. Het is de beste manier om met zo min mogelijk water de snijplank schoon te maken. Even naspoelen. Terwijl ik dat doe, houd ik de snijplank boven een nog vies bakje. Het spoelwater komt netjes in het bakje terecht, een drupje sop erbij en ook het bakje kan schoongemaakt worden.

Het is twee dagen na carnaval op Martinique en ik sta ‘s ochtends in alle vroegte de afwas te doen. We hebben de volledige carnaval doorgebracht in Fort de France, de hoofdstad van dit Franse eiland.

Het bakje is schoon, maar ik droog het nog niet af. Ik vul het opnieuw met een klein scheutje water, weer een klein drupje sop en nu kan ik in dat bakje met minimaal water het bestek afwassen.

Stempels

Het idee om carnaval hier door de brengen kwam op Grenada, toen we datzelfde plan daar van Deense zeilers hoorden. Zeilers die we op Tobago al hadden leren kennen. De afgelopen tijd hebben we dus met het carnaval in ons achterhoofd ons tempo door de vele eilanden hier bepaald. We zijn inmiddels heel wat stempels in ons paspoort rijker.

Het scherpe mesje is aan de beurt. Vorken en lepels laat ik altijd gewoon op de bodem van het bakje rusten tijdens het wassen, maar dit mesje laat ik het bakje niet raken. Ik dompel de borstel en paar keer onder en met het sopwater wat er in de borstel blijft hangen was ik het mesje, wat ik ruim boven de bodem van het bakje houd. Zo voorkom ik dat er krassen komen.

Zwemmen tussen schildpadden en roggen

Voordat we op Martinique aankwamen zijn we al op Tobago, Grenada, St. Vincent en St. Lucia geweest. Maar vooral Grenada en St. Vincent, hebben naast het hoofdeiland nog een heleboel kleinere eilandjes onder hun vlag en ook daar hebben we uitgebreid de omgeving verkend. Van het toeristische maar prachtige Tobago Cays – waar we zwommen tussen de schildpadden en roggen – via het veel minder bezochte en ogenschijnlijk uitgestorven Mayreau, tot het prachtige Bequia. Waar we na een warme wandeling een van de mooiste uitzichten van de reis hadden.

Overigens hebben we de afgelopen dagen ook prachtige uitzichten gehad, maar dan op parades van mensen in plaats van op pittoreske ankerbaaien. Wat was het een goed idee om carnaval hier door te brengen. Vier dagen lang hebben we onze ogen uitgekeken.

Het bestek is schoon. Het ligt op een hoopje naast de wasbak uit te druipen. Ik besluit het maar meteen af te drogen, want de golven die de veerboot die hier langs vaart veroorzaakt, laten onze boot eens in de zoveel tijd dusdanig rollen dat alles wat los ligt zich gegarandeerd gaat verplaatsen.

Zo, het bestekafwasbakje is ook weer droog, even een doekje over het aanrecht. En met iets meer dan een halve liter water hebben we de volledige afwas weer gedaan!

Carnaval

Je ogen uitkijken was makkelijk tijdens de carnaval, want er was elke dag gigantisch veel te zien. We wilden niet uit de toon vallen en deden dus elke dag ons best om met de beperkte spullen die we aan boord hadden toch feestelijke kostuums te maken. Rosan kleurde een hemdje in vrolijke kleuren. Ik pakte mezelf in met onze gastenvlaggen. We maakten bretels van een spanband en zo verzonnen we elke dag wel wat om aan de dresscode te voldoen.

De reden dat ik vanochtend trouwens zo vroeg wakker ben, is dat er sinds we hier liggen al twee keer een cruiseschip aan is gekomen terwijl we nog in bed lagen. En die veroorzaakten met hun boegschroeven allebei zoveel stroming, dat de ankerbaai een grote chaos werd. We moesten met stootwillen aan de slag, omdat boten vanaf alle kanten ineens tegen elkaar aandreven. De eerste dag botsten we zelfs zachtjes tegen een catamaran die vlak bij ons lag, maar het ging allemaal rustig en zonder schade. Sindsdien staat onze wekker alleen wel elke ochtend om 7 uur, de tijd dat de cruiseschepen meestal arriveren…

Wildere kleuren dan we ons voor hadden kunnen stellen. Swingende drumbands die onze trommelvliezen kietelden. Dans zoals we die nog nooit gezien hadden en de meest prachtige kostuums kwamen er voorbij. Het moge duidelijk zijn, carnaval zit in het bloed van de eilanders. Vier dagen lang werd alles uit de kast gehaald om een zo mooi mogelijk spektakel neer te zetten. Het resultaat van maandenlange voorbereidingen mag er wezen. Verbaasd en verwonderd over wat we allemaal gezien hebben, overspoeld met nieuwe indrukken, gaan we binnenkort weer verder richting het noorden. Maar eerst nog even inkopen doen, want dat is hier op Martinique al snel de helft goedkoper dan op de andere eilanden.

Tekst en beeld: Niels en Rosan