Naar Kaapverdië!

Annabelle en haar vader Herman zijn vertrokken om een rondje Carieb te zeilen met Garfield, een Compromis 36. Herman doet voor Zeilen iedere maand verslag van de reis.

De woorden die ik in een reflex uitschreeuw, zouden de censuur van dit blog niet overleven, maar de maaltijdsoep druipt van de kastjes in de kombuis af. Het is dag drie van onze overtocht van El Hierro naar Kaapverdië. We hebben honger, maar het waait redelijk hard en de oceaan is erg onrustig. Eindelijk heb ik ondanks het geschommel en gerol van de boot de soep warm en doe die in de kommetjes, die eigenlijk altijd braaf blijven staan. Maar dan komt natuurlijk die éne golf, die wel drie keer hoger is dan al die andere en katapulteert mijn bijna volle kom met hete soep over de rand van de aanrecht tegen het luik van de motorkamer. Met moeite kan ik deze aanslag op mijn benen ontkomen door juist op tijd weg te springen. In ieder geval druipt mijn lunch nu van de wanden af en moeten we ons wat anders laten invallen. Annabelle slaagt er gelukkig in mij wat te kalmeren en maakt dan maar een paar lekkere boterhammen als veilig alternatief en troost.

In de voorafgaande weken hebben we de Canarische Eilanden verkend en hebben gezellig mijn 60^e verjaardag in het bijzijn van een deel van de familie op Tenerife gevierd. Lekker een weekje in een huis met eigen zwembad, onbeperkt water om lekker lang te douchen en een heerlijk grote keuken. En wat geweldig, dat mijn familie hiervoor helemaal naar Tenerife is gekomen! Een fijn weerzien na bijna een half jaar op reis.

Indrukwekkende natuur en landschappen

Ons bezoek aan de onbekendere eilanden La Gomera en El Hierro laat veel indruk achter. Het bijzondere landschap met steile hellingen, mistige bossen en fraaie dorpjes geeft een veel interessanter en oorspronkelijker beeld van de Canaries dan de grote toeristische trekpleisters Gran Canaria en Tenerife. We rijden met onze huurauto van het ene mirador naar het andere en zijn telkens weer verbaasd over de veelzijdigheid van het landschap. Hier gaan we zeker nog eens terugkomen. De tijd op La Gomera gebruiken we ook om Garfield nog even te kranen en met hulp van Peter van SY Gecko een lekkende afsluiter van het toilet te vervangen. We willen geen oceaan oversteken met een toilet dat elke dag een beetje voller wordt. Daarnaast hebben we gelijk maar even de olie van de saildrive vervangen. We hebben er inmiddels al weer 250 motoruren op zitten sinds ons vertrek begin mei.

Wanhoop op El Hierro

Op onze rondrit over El Hierro landen we bij de zuidelijkste havenplaats van de Canaries La Restinga. Van de voormalige jachthaven is na een storm niet veel meer over. De kade ligt hier nu vol met een tiental kleurrijke vissersboten uit Senegal. Duizenden wanhopige jonge vissers wagen in deze tijd met hun eigen vissersboten de 700 mijl lange overtocht vanuit Senegal naar het land van de hoop. Aan de wal staat een grote tent van het Rode Kruis, waar de vermoeide en deels gewonde en zieke vluchtelingen worden opgevangen en verzorgd. Vandaar uit gaan ze met busladingen tegelijk naar de veerhaven of vliegveld om dan naar opvangcentra op de grotere eilanden gebracht te worden. Wat een ellende en wij beseffen hoe gelukkig wij mogen zijn, dat we in het juiste land en met het juiste paspoort zijn geboren.

Je wilt niet weten hoeveel vluchtelingen het vanwege motorpech, te weinig brandstof, eten of water niet tot El Hierro hebben gehaald.

Ondanks alles klinkt de muziek op de terrassen met groot volume uit de luidsprekers, alsof met probeert deze ellende gewoon te negeren. We hebben geen oplossing voor deze problematiek, maar het is een uitstapje dat we niet gauw zullen vergeten……

Oja, de 750 mijlen lange reis van El Hierro naar Palmeira op het Kaapverdische eiland Sal is verder goed verlopen. Er kwamen nog veel meer en nog hogere golven want het weer hield zich opnieuw niet aan de afspraken, maar ik heb geen soep meer gemaakt…