Flessenpost Black Moon: geblunder op zee

“Wat denken jullie van een Thais biertje medio januari?” appen onze zeilvrienden vanuit Nederland. Sinds ruim twee jaar tijd krijgen we bezoek. En nu we eindelijk in rustiger vaarwater verkeren, maken we er maar meteen een zeilweek van. Thailand biedt een goede mix aan fijne ankerplekken, goede faciliteiten en alles is stukken goedkoper. We plannen een week om ons op het bezoek voor te bereiden, een week om met onze vrienden vakantie te vieren en vervolgens nog een week om ons voor te bereiden op de Indische Oceaan en Rode Zee. Voorlopig blijven we bij ons plan om via de Malediven naar Djibouti te gaan en dan via de Rode Zee naar de Middellandse Zee. De eerste boten zijn er zonder problemen doorheen. Dat geeft moed, maar het blijft spannend. Het bezoek en de bootklusjes zorgen voor de nodige afleiding. En er wordt ook het nodige geblunderd.

Blunder 1: rolkoffers

Twee deftige reiskoffertjes rollen over de kajuitvloer, alsof ze een eigen leven leiden. Eigenlijk behoort een rolkoffer tot een ongeschreven nautisch verbod, maar wat zijn we des te meer blij met de inhoud ervan. De koffers bevatten namelijk allerlei reserveonderdelen voor ons: dieselfilters, oliefilters, ankerplaatjes, vlaggen en wat post en cadeautjes van dierbaren. Oh, wacht, en een slaapapneu apparaat, of die de hele nacht op de omvormer kan…? Uhh. Gelukkig is onze nieuwe accu wat groter, dus moet vast lukken. We ontkurken een flesje wijn om onze eerste gasten officieel aan boord te verwelkomen. Mathijs en Dennis zijn twee van onze beste zeilvrienden, waar we vele weekenden op het Grevelingenmeer mee hebben doorgebracht. Na 3,5 jaar weerzien raken we niet uitgepraat. Hindert niks, we hebben nog een hele week.

Blunder 2: vastlopen

Na een gezellige avond besluiten we ´s ochtends meteen anker op te gaan. We verlaten de volle baai van Chalong, waar we een week eerder ingeklaard zijn, om wat rond te varen en op rustige plekjes te ankeren. Iedereen wil zich nuttig maken, we bewegen ons dus allemaal lekker druk heen en weer. Dit lijntje vastmaken daar, het anker ophalen zo, en wie let er eigenlijk op de koers?! BOEM! Snel gas eraf en rustig naar achteren varen. “Gelukkig was het maar modder” grijns ik. Voor een aantal uur hebben we een lekkere zeilkoers te pakken en dan is het tijd om een ankerplekje voor de nacht te zoeken. 

Blunder 3: diesel op

In totaal bezoeken we vijf eilandjes, sommige met grotten, één die bekend staat vanwege een James Bond film en nog een paar waar we de naam niet van kunnen onthouden. De economie van Thailand draait grotendeels op toerisme, dus we zijn er helaas niet de enige. Van ´s ochtends vroeg tot laat in de middag krioelt en bromt het van de motorboten om de horden toeristen op het eiland te droppen of in de kajak te duwen. Als vee worden ze heen en weer gedreven. Bij zonsondergang is iedereen weg en hebben wij het rijk voor ons alleen. Totdat de zon weer opkomt en het tijd is om richting de Marina van Krabi te motoren, want er is helaas geen wind. In Krabi laten we de boot voor een paar dagen achter. Halverwege stopt de motor er ineens mee. Niels schiet direct in de controlemodus om het systeem te controleren, terwijl ik het al vrijwel zeker weet: “Volgens mij is dit keer de dieseltank gewoon leeg!”

Blunder 4: verkeerd adres 

Dankzij een reserve kannetje diesel geraken we veilig in de Marina. Hier installeren we nog nieuwe navigatieverlichtingen en een nieuwe marifoonantenne, zodat we beter zichtbaar en bereikbaar zijn op zee. Tussendoor krijgen we nog een bliksembezoek van wederom twee bekenden uit ons oude zeilclubje. Gerard en Karin zijn toevallig in de buurt en willen ons graag trakteren op een ontbijtje om even bij te kletsen. Doordat we niet onze exacte locatie door hadden gegeven, waren ze in eerste instantie naar de Marina 30 minuten verderop gegaan. Het bliksembezoek werd daardoor nog korter, maar des te krachtiger. Trots vertellen ze dat vele bekende Heusdenaren onze reis op de mijl volgen. 

Blunder 5: accu leeg

Als slot van onze minivakantie nemen we een taxi naar het Nationaal Park Khao Sok. Het wagenpark is spiksplinternieuw in Thailand. De elektrische taxi waar we nu in zitten is zelfs zó nieuw dat wij de allereerste klanten zijn. Het is zo´n twee uur rijden naar Khao Sok en zien dat de accu al onder de 80% is. Ik vraag de dame achter het stuur “Hoelang doe je ermee? Waar kun je straks laden dan?” In gebrekkig Engels zegt ze dat het goed komt. Later biecht ze op dat ze super bang was op de terugweg, ze kwam met slechts 2% bij het tankstation aan. Dan doen we het toch zo slecht nog niet met onze zonnepanelen en reserve kannetje diesel aan boord. 

Blunder 6: kuddegedrag

Het originele idee was om te hiken, maar het water lonkt harder. We boeken namelijk een trip en overnachting op het meer midden in het Nationaal Park. Het is eigenlijk een soort van zoete versie van wat we de dagen ervoor aanschouwd hebben op het zout, volledig gearrangeerd, maar gelukkig wel iets minder druk. De herrie van de motorbootjes overdag daargelaten is de omgeving erg sereen en rustgevend. Het ruimt onze volle, vertroebelde hoofden wat op. Om de zorgen en klusjes even aan boord te laten, en het allemaal van een afstandje bekijken, doet ons goed. 

Na het uitzoeken van uiteenlopende scenario´s voor onze vervolgreis, waarbij elke scenario velen voor- als nadelen kent, volgen we vooral ons onderbuikgevoel. Dat heeft ons in 3,5 jaar tijd al helemaal naar Thailand gebracht – natuurlijk met een blunder hier en daar – maar die omarmen we uiteindelijk ook. We willen niet nu alsnog de kudde volgen, maar onze eigen koers blijven varen. Hopelijk laten we het geblunder nu wel achter ons. 

Lees hier meer Flessenpost avonturen.

Tekst en beeld Greetje Tops