Blog Anna Noord: Terschelling?

Al jarenlang groeit de groep zeilers die naar Terschelling zeilt in de kerstvakantie. Wietze en Janneke gaan ook naar het noorden met hun Anna Caroline. Maar toch komen ze nooit aan op Terschelling.

Koud, maar opgetogen zeilen

Het is miezerig weer, van die hele kleine druppeltjes die je amper voelt maar die je wel doorweken in een paar uur tijd. Als we onze thuishaven Lelystad Haven uit varen, appt havenmeester Leontine: “fijne feestdagen en goede vaart.” We grijnzen naar elkaar, helemaal happy dat we weer aan het varen zijn. Dit jaar gaan we onze oude traditie weer nieuw leven in blazen: we gaan de feestdagen doorbrengen op Terschelling. Voor ons vertrek op wereldreis waren we daar elk jaar te vinden. Dierbare herinneringen, waar we er dit jaar weer eentje aan toe hopen te voegen. ‘Hopen’, want er knaagt wat. De windverwachting voor de Waddeneilanden is nu nog prachtig. Maar over een week komt er toch wel een heleboel wind te staan. Een bomvolle haven en tussen 40 en 50 knopen zuidwestenwind? Jaren geleden maakten we dat daar mee tijdens de feestdagen; een ervaring die we liever niet herhalen.

Dove vingers en klittenband

Als ik m’n telefoon pak om voor de honderdste keer naar het weer te kijken, lacht Wietze. “Joh, een weersverwachting voor meer dan drie dagen vooruit in dit wisselvallige weer? Daar kun je niet 100% van op aan. Kom op, we gaan zeilen.” Tuurlijk heeft hij gelijk. We trekken de zeilbandjes van het grootzeil en Wietze hijst het soepeltjes. Als Anna Caroline door het water snort, bindt hij de zeilbandjes in een bosje. “Die hebben we niet meer nodig voorlopig” glimlacht hij. Ik trek de verpakking open van een nieuwe set zeilbandjes waar ik hoge verwachtingen van heb omdat ze klittenband hebben. Mijn handen hebben de vervelende neiging om totaal gevoelloos te worden als ze nat en koud zijn. Laatst dacht ik dat ik met m’n tanden een zeilbandje aantrok, maar het bleek dat ik bijna m’n vinder eraf aan het bijten was. Wietze lag plat van het lachen om mijn verbaasde gezicht, maar we moesten wel een oplossing vinden. Deze nieuwe moeten het probleem van ‘bandje door onvindbaar oog halen’ helemaal oplossen.

Het is een heerlijke zeildag. In de Facebookgroep Kerst op Terschelling tintelde het al weken van de voorpret. Ik zit op m’n telefoon de laatste berichtjes te bekijken. De toon wordt wat zorgelijker; vooral omdat de ene depressie na de andere voor harde wind en veel regen gaat zorgen. Dagenlang. Hmmm. We blijven hopen dat het toch nog goed komt en zeilen in een paar dagen heerlijk naar het noorden. In Makkum knopen we vast aan de steiger van de gemeentehaven, helemaal rozig van het mooie weer en de lekkere bries. Een stel kersverse vertrekkers liggen er ook met hun EB. Die bikkels zijn na een jarenlange renovatie van hun boot nu, in de winter, de ´shakedown cruise´ aan het doen. De theepot staat in een mum van tijd op tafel en de verhalen vliegen over en weer.

Schitterend zeilen

Ja of nee?

Op zaterdagmiddag komt het er echt op aan. Gaan we morgen, op eerste Kerstdag, door of niet? “Het tij is morgen erg gunstig, niks bij dag en dauw op pad” praat ik over de twijfel heen. Wietzes gezicht staat ernstig. “Het varen vind ik niet zo spannend, we hebben wel voor hetere vuren gestaan” zegt hij. “Maar kijk eens op de webcam van de haven. Er zijn nauwelijks plekken vrij aan de hoge kant van de steigers. Dus ofwel we komen in 40 tot 50 knopen wind aan lagerwal te liggen, of we moeten bij iemand langszij. Wie zit er in die dikke wind te wachten op 17 ton gewicht aan z’n zij? Wij zouden daar zelf ook niet gelukkig mee zijn”. We leggen contact met Mabel, de beheerder van de groep Kerst op Terschelling. Ze is heel enthousiast en vertelt over de vouchers die je bij de havenmeester op moet halen: Hotel Skylge organiseert voor de zeilers op de 27^e een borrel. Auw. Ik bel de havenmeester, die zonnig meldt dat de telefoon bij hem roodgloeiend staat. “En niet de kleinste boten die hierheen willen komen” meldt hij er vriendelijk bij. Auw. De Kerstavond is al bijna voorbij als de laatste update met windinformatie komt. Nóg meer! We hakken de knoop door: geen Kerst op Terschelling voor ons dit jaar. Mokkend loop ik door de boot; zoals altijd wint m’n teleurstelling het van het gezonde verstand na zo’n beslissing.

Wereldzeilers langszij

Kerstochtend. Twee boten die ook in Makkum liggen, gooien los en vertrekken. “Die gaan wél!” mok ik. “Weet jij waar ze naar toe gaan?” zegt Wietze geïrriteerd. Dan komt er een appje binnen. “Zeg, jullie gaan zeker ook niet naar Terschelling?” Vrienden Wouter en Brigitte hebben dezelfde conclusie getrokken, maar hebben wel spontaan zin in een potje zeilen. “We komen naar jullie toe.” Wietze schiet in de lach, want mijn brein begint in zo’n situatie meteen over eten te denken. “Gaat lukken” lach ik terug. Net na zonsondergang knoopt Langa naast ons vast. De oven heeft de hele middag overuren gedraaid en het oorspronkelijke Kerstdiner voor twee is nu uitgegroeid tot een diner voor vier. Het januari-nummer van Zeilen ligt op tafel, waar een mooi artikel over de bouw van Langa in staat.

Langa en Anna Caroline in Makkum

Tweede Kerstdag begint met een fel front. Als dat voorbij is, gooien we los voor de terugtocht naar het zuiden. Het is zo’n dag om in te lijsten: zonnig, fris, prachtige wolken en we tellen zo’n acht boten om ons heen. Sommigen noordwaarts, anderen sturen zuidwaarts. Allemaal goed. Onderweg komt de Gandalf ons tegemoet, de zeilen schitterend beschenen door de laagstaande zon. Over en weer schieten we mooie foto’s van elkaar die we later, als de handschoenen uit kunnen en de vingers weer ontdooid zijn, naar elkaar mailen.

Prachtig zeilen in het late licht.
Credit Annelinde Mulder

Nieuw plan

“Zeg, ik heb een idee” zeg ik tegen Wietze als we goed en wel vastliggen in Enkhuizen. “Waarom zetten we niet in de Facebookgroep Kerst op Terschelling dat iedereen die besloten heeft om niet te gaan, als alternatief naar Enkhuizen komt? Vieren we het hier met een ploegje zeilers.” Wietze grinnikt “Waarom niet?” en gaat verder met het nu eindelijk ophangen van de kerstlampjes. De eerste reacties op m’n berichtje laten niet lang op zich wachten. Boten melden zich dat ze ook komen; tips worden aangereikt over optredens van bands deze week of over een bijzonder evenement in het Zuiderzeemuseum. Het gonst en bubbelt al snel. De eerste zes jachten druppelen een dag later binnen. Ik ben benieuwd hoe onze jaarwisseling er uit gaat zien. Nog een paar nachtjes slapen.

We zijn benieuwd hoe vol de haven uiteindelijk wordt

Enkhuizen, laatste week van december 2022

Meer vertrekkersverhalen? Lees alles van Black Moon, Sailors for Sustainability en bekijk de vlog van Yndeleau.