Reisverhalen

Blog Anna Noord: Helpende handen

Oversteek naar Marstrand in Zweden

08:00

Blog Anna Noord
Prachtig varen tussen de scheren naar Marstrand

“Heerlijk hè?” zeg ik op de tweede dag van onze oversteek naar Marstrand in Zweden. “We pakken de draad zó weer op”. Wietze gaapt: “Klopt, maar toch vind ik het een stuk vermoeiender dan een oceaanoversteek”. Ik slik een flauw grapje in over zijn aanstaande zestigste verjaardag en knik. Hij heeft wel gelijk: scheepvaartroutes die uitpuilen van de vrachtschepen, vissers daar tussen door, windmolenparken en ook nog een hele rij wachtschepen die een kabelproject aan het bewaken zijn; we zijn er flink druk mee geweest. Moeder Natuur deed er nog een schepje bij: mist, regen, harde wind of windstilte en soms ook stralend zonnig weer.

Het hele palet hebben we in korte afgewerkt. Ondanks alles zingt mijn hart om de vrijheid van het zoute water en de heerlijke lange reis die weer voor ons ligt.

Blog Anna Noord

Even rust tijdens de oversteek naar Marstrand

Na iets meer dan drie dagen doemt de Zweedse kust voor ons op. We hebben Marstrand als aanloophaven gekozen. Vroeger waren we hier ook wel eens en het is een makkelijke plek om ‘te landen’. In Zweden heb je overal Gasthamn: havens die alleen voor passanten zijn. Marstrand wordt toch een beetje gezien als de zeilhoofdstad van Zweden en dus is er een Gasthamn met 275 plaatsen.

Wietze cirkelt wat rond bij de steigers terwijl ik via de havenwebsite een ligplaats boek. Op de steigers zitten lampjes: op de groene plekken mag je liggen. Ik typ het boxnummer in, betaal online en het lampje floept op rood. “Wat een supergoed systeem” jubel ik terwijl ik snel de stootwillen en meerlijnen ophang. Na wat geworstel met dwarswind liggen we even later als een vorst.

Knud

Marstrand is een schattig stadje dat smeekt om een nadere verkenning. Als we de steiger af lopen, wappert een Nederlandse vlag op een buurboot. Al snel maken we een praatje met het jonge stel dat net hun nieuwe boot in Zweden opgehaald heeft. “Knud is een Norlin 37” wijst Folkert. “We varen in alle rust terug naar onze thuishaven in Heeg. Het is heerlijk om de boot hier goed te leren kennen. We zijn er erg blij mee” zegt Evelien. Enthousiast wisselen we informatie uit over dit fantastische zeilgebied.

Blog Anna Noord

Folkert en Evelien in de scheren met Knud

Een steiger verder is het een drukte van jewelste: op en rond zo’n dertig wedstrijdboten zwermen massa’s mensen die de boel klaar aan het maken zijn voor de races van het komende weekend. We moeten erg lachen om het standaarduniform dat ze aanhebben: een soort legging, laarzen en een korte broek. Het donkere stukje been tussen laars en broek ziet er koddig uit. Maar kennelijk is het heel efficiënt, want ze hebben het vrijwel allemaal aan. Noorse, Deense, Duitse en Zweedse vlaggen wapperen in de straffe bries.

Blog Anna Noord

Pittoresk Marstrand

We slaan linksaf en slenteren door de knusse straatjes van Marstrand. Grote houten huizen die in pastelkleuren geschilderd zijn. De meeste huizen staan aan de oostkant van het eiland; als we naar het westen wandelen trekt de zeewind aan onze jassen. Bovenop het eiland torent een groot fort: we zagen het al van ver toen we aan kwamen varen.

Het wandelpad slingert westwaarts tussen kale rotsen met kleine plantjes ertussen. We zien veel steigertjes met laddertjes: de voorliefde van Zweden voor een dagelijks zeebad kenden we al. Ik grinnik als ik de haken voor de badjassen zie.

Als we op een rots een beetje uit de wind zitten om van het uitzicht te genieten, komt een Zweeds stel naast ons zitten. We kletsen over Zweedse tradities. De oude man wijst met zijn stok naar kleine bloemen die tussen de rotsen bloeien. “Je moet zeven verschillende bloemen plukken en die onder je kussen leggen op midzomernacht. De man waar je die nacht van droomt wordt je echtgenoot”.

Onderzoekend kijkt hij naar Wietze en doet er dan het zwijgen toe. Zijn vrouw wijst naar Wietze: “en jij moet de kikkerdans leren”. We vallen van onze rots van het lachen. “Ook op midzomernacht” vult ze nog aan. Het blijkt dat er om een soort meiboom gedanst wordt als kikkers. Enigszins ongerust denk ik aan de uitnodiging van Zweedse zeilvrienden om midzomernacht dit jaar bij hen te komen vieren.

Brede steun

Blog Anna Noord

Marcus Blomberg

De volgende ochtend drinken we een kopje koffie met Marcus Blomberg, de voorzitter van de Marstrands Segel Sällskap. “Ja, het is lekker druk in de haven” grinnikt hij. “We hebben dit weekend de ‘big boat races’. Ongeveer elke twee weken is hier een wedstrijdserie. Dat doen we van half mei tot eind september, alleen in juli wordt er niet geraced”. Onze monden vallen open. “Organiseren jullie dat allemaal met vrijwilligers? Hoeveel leden heeft jullie club dan wel niet?” vraagt Wietze. “Achthonderd leden” zegt Marcus trots. “Lang niet alle leden zeilen actief; hun lidmaatschap is meer bedoeld als steun voor wat we hier doen. Heb je gezien dat bij veel huizen de MSS-vlag wappert? Dat doen mensen spontaan als er een raceweekend is”. Het was ons inderdaad al opgevallen. Marcus vertelt over de ideale omstandigheden in Marstrand: er kan ‘buiten’ op zee gevaren worden, maar als het te hard waait, kan er ook tussen de eilanden van de archipel een baan uitgezet worden. “We krijgen enorm veel aanvragen van verschillende eenheidsklassen om hier een weekend te organiseren. Helaas moeten we daar vrij veel van afzeggen: we zitten vol. Voor zo’n weekend zijn we met 15 vrijwilligers in touw: we regelen de wedstrijden op het water, de arbiters, alle logistiek, de registratie, de hotelovernachtingen en het regatta diner na de wedstrijden”. Hij vertelt enthousiast over de Dragon Gold Cup die ze georganiseerd hebben: teams uit 16 verschillende landen deden mee. “We werken veel samen met GKSS, de koninklijke zeilvereniging uit Göteborg. Zij hebben een groot programma van jeugdopleidingen en wij hebben de ideale wedstrijdbanen, dus er zijn veel uitwisselingsmogelijkheden”.

Blog Anna Noord

De voorbereidingen voor de wedstrijden zijn in volle gang

“Het leuke is dat het bedrijfsleven goed in de gaten heeft hoeveel mensen naar Marstrand komen voor de wedstrijden. Hotelboekingen, restaurantbezoek, shoppen: het brengt behoorlijk wat geld in het laatje. Wij krijgen dus veel hulp van de bedrijven hier”. Hij zit er ontspannen bij, dus kennelijk hebben ze een perfect werkend systeem ontwikkeld. “Heb je nog een boodschap voor de lezers van Zeilen?” vraagt Wietze. Marcus gaat rechtop zitten en knikt. “Ja, de Midsummer Solo Challenge. Dat is een heel uitdagend evenement: de deelnemers zeilen solo 120 mijl tussen de scheren hier. Vaak combineren mensen het met een vakantie. Voor één nachtje wordt de rest van de bemanning in een hotel hier ondergebracht, zodat er 24 uur solo geraced kan worden. Een prachtig evenement. Ik stuur je wel een filmpje. Nederlanders zijn van harte welkom hier!”.

Blog Anna Noord

Racen met het fort op de achtergrond. Credit Batagent

Een medebestuurslid van Marcus stapt naar binnen en maakt snel een praatje. Ze vertelt dat ze vandaag gaat meevaren op een Deense boot. Ondertussen kijk ik peinzend naar haar laars/legging/korte broek tenue en trek de stoute schoenen aan. “Waarom draag je die outfit?” Ze schaterlacht: “het ziet er raar uit hè? Ik doe er straks m’n zeilbroek overheen. De korte broek is om te voorkomen dat ik een koude kont krijg”. Ah. Weer wat geleerd.

Marstrand, Zweden. Mei 2022

Handige websites en apps:

www.marstrandsgasthamn.se
www.mss.se (voor de wedstrijdkalender en de Midsummer Solo Challenge)
Gästhamnguiden (app)

Kijk hier voor kort filmpje over de Midsummer Solo Challenge
Kijk hier voor lang filmpje over de Midsummer Solo Challenge

Meer vertrekkersverhalen? Lees alles van Black Moon, Sailors for Sustainability en bekijk de vlog van Yndeleau.

Tags: Last modified: 24 juni 2022
Sluiten