Op noodroer door het paradijs

De romp was nét droog toen Niels en Greetje drie jaar geleden losgooiden met hun Black Moon: een vreemde schade was keurig gerepareerd en de romp kreeg een nieuwe laklaag. Eenmaal aan de andere kant van de wereld ontdekt het stel delaminatie aan de roerscheg. En, nadat ze die verholpen hebben, dient de volgende verrassing zich aan: een gebroken roerkwadrant. Waar komen al die verborgen schades toch vandaan? Je vindt het artikel hierover in Zeilen editie 10/2023.

Ik ga het toch proberen”, zegt Niels vastberaden. “Ga jij maar op de boeg uitkijken naar ondieptes.” Tergend langzaam kruipen we tegen 6 knopen stroom in, onze maximale bootsnelheid. Met beide handen om de preekstoel geklemd bid ik dat Black Moon ommekeer maakt, dat zij dat voor ons besluit – liever 50 knopen wind op zee dan hier op de klippen lopen. Ik voel Black Moon trillen en kantelen, en ik tril en kantel mee. Met de zon achter me is het alsnog moeilijk in te schatten hoe ondiep het werkelijk is. De dieptemeter flippert tussen 10 en 3 meter. “Ik probeer hier links af te buigen, wellicht stroomt het daar minder hard,” roept Niels boven het kolkende water uit. Roffelend stomen we door de pas. Door een onzichtbare kracht worden we terug naar het midden van de entree gezet. Tientallen meters lang heeft Niels geen controle over het roer. Maar we gaan wel de goede kant op en ineens zijn we veilig, in ons eerste koraalatol.

“Ik check het anker, maak jij snel de stootwillen gereed.” Niels plonst in het water, terwijl ik de lussen voorzie van karabijnhaken. De wind trekt aan en ik zie een onheil­ spellende lucht op ons afkomen. De ankerketting staat snaarstrak en schraapt langs het koraal onder de boot. De stootwillen liggen al een half jaar nutteloos in het ruim – ik had niet verwacht dat we ze als drijvers zouden gebruiken. Ik werp de eerste in het water, Niels duikt onder om het haakje halverwege de ketting te klikken. Dan begint het te regenen en neemt de voorspelde wind alsmaar toe. De boeg beukt op en neer, de ketting knarst. Ik zet de motor een beetje in z ́n vooruit om de boel te ontspannen.
“Het zit helemaal verstrikt; het gaat niet meer lukken zo,” proest Niels. Onze eerste kennismaking met de Tuamotu­ archipel is minder positief dan verwacht. En dan volgt nog een grotere onaangename verrassing.

250 mijl op noodroer

“Het stuurt raar,” merk ik op wanneer we in rustige omstandigheden van ankerplek wisselen. “Het roer reageert laat en gaat niet helemaal naar stuurboord.” Niels duikt de achterkajuit in en volgt een loszittende stuurka­ bel. “Er zit een barst in ons stuurkwadrant.”
Met een spiegeltje controleert hij de onderkant ervan
om te zien of de scheuren helemaal door zijn of alleen oppervlakkig op de bovenkant. “Nou ja, ik zie gewoon oude lasreparaties!” Uitgerekend hier. Op een van de meest afgelegen plekken ter wereld. Het interne doe­het­ zelfzaakje wordt weer uitgestald om een noodreparatie te doen. We maken een soort hechting met metalen plaatjes, zetten alles weer in elkaar, nog even alle bouten een voor een goed aandraaien en dan… KRAK!

Zeilen 10/2023

Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Kiest het stel ervoor om door te varen met veel of géén wind? Wanneer vallen de puzzelstukjes ineen? Waarvan denken Greetje en Niels dat ooit met Black Moon is gebeurd? Wordt het vervangen of repareren? Kunnen ze nog verder rond de wereld zeilen? En welke nieuwsgierigheid blijft? Je leest het allemaal in Zeilen 10/2023. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 25 oktober verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.

Lees hier nog veel meer mooie verhalen van Greetje en Niels met hun Black Moon!

Omslagfoto en foto: Greetje Tops en Niels Eikelboom
Tekst: Greetje Tops en Niels Eikelboom