Rondje Kaag en Braassem: langs bij sociëteit KWV de Kaag

In het juninummer kun je lezen over de eenvoud en het geluk van zeilen in een Valk, en inspiratie opdoen voor een rondje Kaag-Braassem. Onderweg in de eerste week vap april, kwamen we van alles tegen, waaronder de iconische Kaagsociëteit. We legden de boten aan…

*

Op deze zonovergoten doordeweekse dag, zo vroeg in het seizoen, is er niemand op het water, niemand op het terras, en niemand aan de steiger waar wij de Valken hebben aangelegd. Ik probeer de deur van het witgeschilderde gebouw. Vanaf de zijkant van het gebouw komt een dame naar ons toegelopen. Ze draagt blotevoetenschoenen, waarin elke teen een eigen vakje heeft. Achter haar aan loopt een kleine golden retriever – of iets dat erop lijkt. “Goedemiddag!” Ik vraag of ze mij kan vertellen of we hier wat kunnen drinken. “Nee,” zegt ze opgewekt. “Alles is dicht. Staat wel op de website dat het open is ja. Maar dat is dus niet zo. Komend weekend, als er meer volk is, waarschijnlijk wel.”

Ik stel me aan haar voor en druk een energieke hand. “Kiek,” zegt ze. “Van der Poel.” Ik leg uit wat we aan het doen zijn en of ik wat mag vragen. “Natuurlijk. Welkom op het buitenverblijf van Koninklijke Watersportvereniging de Kaag. Een prachtig plekje; het is cultureel erfgoed.”

De zomeravondwedstrijden worden vanaf hier gevaren. Gestart vanuit de iconische starttoren die een groot deel van de Kagerplassen overziet. “Ook de jeugd zeilt vanaf hier. Er liggen Optimisten, Ynglings en Lasers voor ze klaar, maar er is ook gewoon een jeugdhonk, zodat ze zich kunnen vermaken zonder zeilen. Terwijl de jeugdleden zeilen kunnen hun ouders zelf lekker op het terras zitten.”

“Hoe ik hier terechtkom?” Ze wijst. “Ik ben hierachter geboren op het Vennemeer en woon daar op een woonboot. Hier zag ik altijd het mondaine gebeuren en het leek me leuk om hier te werken. Ik ben nu drie jaar havenmeester.” Het restaurant in het sociëteitsgebouw wordt gerund door een uitbater. “Veel mensen denken dat het een besloten club is, maar je kunt er ook als niet-lid terecht.” Twintig meter verder ligt een vijftal Ynglings hoog en droog op de botenlift. “Dat zijn wel vaste liggers, maar je kunt als niet-lid, passant ook terecht. Ook om te overnachten. Als je boot er goed uitziet natuurlijk.” Ze lacht. “Naast gastvrouw, klusjesvrouw ben ik ook politieagent. Wat is er zo mooi aan deze locatie? Kijk om je heen, het is prachtig. Daar wordt ik blij van.”

*

Meer lezen? Het juninummer van Zeilen koop je hier los – of haal je bij de lokale (kantoor)boekhandel.