Zeilen in Polen? Zeker! Op nog geen 1400 kilometer van Nederland ligt een prachtig merengebied dat zich qua grootte kan meten met Friesland. Mazurië is nog onontdekt door het grote publiek en relatief goedkoop. Het land van duizend meren!
“Nou, dat halen we nooit hoor.” Hedda wijst naar het routeschema dat ik heb gemaakt voor een tiendaagse zeilvakantie. “Je wilt vandaag naar Karwica, maar we zijn nog lang niet halverwege en het wordt al donker.” Ik heb mij inderdaad een beetje vergist in de afstanden. Thuis zag het er compact uit, maar na een halve dag zeilen ervaar ik pas de werkelijke omvang van dit gebied. “Oké, laten we hier dan vannacht maar blijven.” Zoon Quirijn (8) knikt instemmend; hij vindt het ook wel genoeg geweest.
Vanochtend haalden we onze huurboot op in Giżycko, midden in van een watersportgebied met tweeduizend meren in Noordoost-Polen. Tientallen meren zijn onderling verbonden via achttiende-eeuwse kanalen, als onderdeel van toenmalige handelsroutes naar de Oostzee. De kanalen raakten in verval maar werden vorige eeuw deels hersteld voor de watersport. Zoals rond de stad Ostróda, waar je zelfs met eigen boot een trein kunt nemen. Hoewel we dat graag eens zouden beleven, kozen wij voor het grootste aaneengesloten vaargebied: Mazurië.
(c) Walewijn de Vaal
Herkenbaar concept
Dankzij de tien knopen wind kunnen we vandaag rustig wennen aan onze Twister 7.80, die qua concept vergelijkbaar is met andere Poolse boten zoals de Clever 23: een ophaalbare kiel, aangehangen en opklapbaar roer en strijkbare mast. Dat laatste is wel noodzakelijk omdat je in de regio voornamelijk vaste bruggen treft. Ook de ophaalbare kiel en roeren zijn geen overbodige luxe, zo leren we al snel. De Twister heeft bovendien lazy jacks, net als eigenlijk alle zeilboten hier. We schatten dat meer dan negentig procent van de boten gehuurd is. Het lijkt voor veel mensen een hele uitgave; een huurboot van acht meter wordt vaak gedeeld met zes volwassenen.
Vast
“Dat is een mooi overnachtingsplekje.” Hedda wijst op krakkemikkige plankjes op ielige boomstammetjes die bij de geringste aanraking ongetwijfeld instorten. Maar ze liggen in een prachtig decor met groene bomen die weerspiegelen in glashelder water. Het witgele strandje gaat over in een frisgroen grasveld met twee caravans uit de tijd dat de Russen hier nog de hoofdrol speelden. Een verweerde parasol prijst een vergeten biermerk aan. We rollen het voorzeiltje weg, starten de buitenboordmotor en strijken het grootzeil.
Twintig meter voor de steiger loopt de Twister vast. Oh ja, dat zwaard. Ik trek aan een lijn die over het kajuitdak naar de kuip loopt, wat onze diepgang reduceert van 1,20 naar 0,30 meter. Even varen we, dan zitten we weer vast. “Hoe doen die Polen dat?” vraagt Hedda beteuterd op het voordek. Het steigertje is nog zeker tien meter weg. Ik snap het ook niet. “Je moet achter je kijken,” horen we Quirijn zeggen. Hij wijst naar het roer dat triomfantelijk vastgrijpt in de zandbodem. Met ook het roer omhoog bereiken we zwalkend de steiger.
Zeilen 05/2020
Ben je benieuwd naar de rest van de ontdekkingstocht van Walewijn, Hedda en Quirijn? Langs welke plaatsjes zeilt het drietal? Wat houden de Poolse zeilers liever geheim? En wil je ook meer informatie over bijzondere jachthavens en waar je een boot kunt huren? Je leest het allemaal in Zeilen 05/2020! Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 27 mei verkrijgbaar in de winkel.
Omslagfoto: M. Achtel
Tekst: Walewijn de Vaal
fantastisch gebied, rustig, niet druk veel natuur bos etc.
en super helder water. echt een aanrader om een keer heen te gaan.
heel wat anders als de drukte in friesland.