We zijn naar Suriname gevaren!

Annabelle en haar vader Herman zijn vertrokken om een rondje Carieb te zeilen met Garfield, een Compromis 36. Herman doet voor Zeilen iedere maand verslag van de reis.

De zoveelste breker komt van achteren naar ons toe. De windmeter geeft al meerdere uren 40+ knopen aan en de golven zijn intussen huizenhoog geworden. We zitten midden op de Atlantische Oceaan, ongeveer 400 NM ten Noordoosten van Suriname. Wat als een kortdurende donkere onweerswolk leek te beginnen, is intussen uitgegroeid tot een echte storm.

Op de top klokt onze windmeter ruim 46 knopen, een dikke windkracht negen! Het is een gevecht om bij het afsurfen van de golven controle over de boot te behouden en een klapgijp te voorkomen.

Natuurlijk hebben we een bulletalie staan, maar bij zoveel krachten weet je maar nooit. Onze stuurautomaat redt het niet meer, dus ik sta al twee uur met het roer in handen te vechten tegen de kolkende zeeën. Ons extra crewlid Reimer en ik kijken elkaar aan en durven geen emotie te tonen. Wat een wind en wat een gigagolven!

Eindelijk neemt de wind langzaam af en gaat terug naar waardes onder de 40 en later onder de 35 knopen. We hebben de storm doorstaan, alles is nog heel en iedereen heeft het zonder verwondingen overleefd. Dit had ook anders kunnen aflopen, maar daarover willen we liever niet nadenken.

Kaap Verden

Twee weken eerder zijn we vanaf Mindelo vertrokken, waar we de (her)start van de ARC+ hebben bijgewoond. Een bijzonder spectakel en de hele haven is een druk wespennest van deelnemers, technici die de laatste klusjes moeten oplossen en leveranciers die de levensmiddelen voor drie weken bij de schepen aan boord brengen. Een prachtig natuurschouwspel heeft ons bezoek aan het ernaast gelegen eiland Santo Antao opgeleverd.

Gedurende een tweedaagse excursie bezoeken we het prachtige groene landschap met talloze adembenemende vergezichten op kraters, bossen, plantages en nog veel meer.

Een absoluut hoogtepunt van onze reis tot dusver en heel levensecht uitgelegd door onze lokale gids, die zelf ook boer is en ons alles haarfijn kan uitleggen.

Eerder bezochten we het eiland Sal en leren we in het havensplaatsje Palmeira het echte Kaap Verdische leven kennen. Vissersbootjes die elke ochtend vroeg op pad gaan en later de vangst aan wal brengen, waar deze direct wordt verwerkt en verkocht. Een karig eiland en geen vergelijk met het groene Santo Antao. De mensen hier zijn vriendelijk en behulpzaam en maken een tevreden indruk, al moeten ze het met weinig doen. Massatoerisme is hier met uitzondering van de toeristencatamaran die twee maal per dag vertrekt (gelukkig) nog ver te zoeken. Dit in tegenstelling tot het in het zuiden van het eiland gelegen Santa Maria, waar TUI de macht lijkt te hebben overgenomen en alles in TUI-blauw omtovert. Maar te hopen dat dit Palmeira bespaard blijft.

We zijn aangekomen in Suriname!

Na 17 dagen op zee komen we eindelijk bij Suriname aan. Ook in de laatste dagen na de storm blijft het erg wisselvallig weer met regelmatig winden boven de dertig knopen. Niet wat je je bij een rustige oceaanoversteek voorstelt, zoals deze in de meeste verslagen wordt beschreven. Hoewel er statistisch gezien redelijk wat boten onderweg zijn, zien en horen we dagenlang geen enkele boot. Af en toe was dat best wel eenzaam en beangstigend. We hebben het allemaal goed doorstaan, hoewel ik zelf bij een onverwachte bootbeweging mijn knie heb verdraaid en nu nog moeite met lopen heb. Annabelle en Reimer hebben er twee dagen alleen voor gestaan wat ook voor hen een bijzondere ervaring was. Een comfortabele overtocht was het in ieder geval niet.

Na een kort nachtje ankeren bij de monding van de Surinamerivier tussen de roze dolfijnen, varen we de rivier op naar Marina Waterland, waar we hartelijk worden ontvangen door eigenaar Noel en medezeilers. Plotseling liggen we midden in de jungle en worden we de volgende ochtend gewekt door de brulapen. Tijd om bij te komen van een vermoeiende overtocht, maar wat zijn we trots! Yes, we did it!!! We zijn aan de overkant van die verdomd grote plas water en gaan de kerstdagen in de jungle doorbrengen.

Yes, we did it!!! We zijn aan de overkant van die gigantische grote plas water en gaan de kerstdagen in de jungle doorbrengen.