We volgen Eli van den Broek en Sander Vogelenzang die al dagen in een matchrace de meeste punten proberen te halen in de 40e Singlehanded. Eli met zijn Beneteau First Class 8 Fearless en Sander met een geleende J/24, A Je To. De Singlehanded is de oudste solo prestatietocht van Nederland en is uniek door de verschillende opdrachten die alle deelnemers bij de start uitgereikt krijgen en gedurende de race moeten uitvoeren. Degene met de meeste punten is de winnaar.
Updates via de WhatsApp
Rond 22.00 gaat via de whatsapp de vraag naar Eli: happy and satisfied? Het antwoord volgt snel: almost. Om 22.40 komt een gedeelde locatie binnen. Het is Eli die onder zeil binnenkomt in Flevomarina, Lelystad. 18 minuten nadat Sander hetzelfde heeft gedaan. En dan, om 00.34, krijgen we een vrolijk bericht vol emoticons die laat blijken dat de race er nu echt op zit. Het logboek en journaal zijn ingeleverd en de benen gaan omhoog.
Eli: “Bij Pampus voeren Sander en ik vol getuigd met ruime wind een nek-aan-nek race. Sander stuurde daarna voor de wind met de hand op spi en vloog op een gegeven moment met 12 knopen over het water. Ik ging eerst ook lekker, maar had toch teveel druk in m’n spinnaker. Teveel loevend koppel. Opsturen hielp al niet meer. Dat resulteerde dus in een broach. Al mijn snelheid eruit! Ik heb uiteindelijk m’n spi los gegooid, maar ja, die lag vervolgens in het water en ik ging alweer met 6 knopen vooruit. Die spi moest ik hand-over-hand binnenhalen. Wat een geklooi. Maar al met al echt goed en mooi gevaren. Nu moe maar voldaan. Het is met al die wind en water over het voordek wel behoorlijk nat hier”.
In slingerende geulen zonder plotter
Sander: “Dit is de tweede keer dat ik de Singlehanded vaar, maar dit keer niet met mijn eigen boot. Mijn Mini 650 was nog niet klaar. Ik mocht daarom A Je To, de J/24 van Frits Brattinga en Elly Sonnega (red. de organisatoren van de Singlehanded) lenen. Dat was wel wennen hoor. Ik had nog geen meter met die boot gevaren en had nog op stel en sprong een stuurautomaat erop gezet. Die bleek verkeerd om ingesteld. (Sander lacht)”. Over de matchrace met Eli vertelt hij hoorbaar met plezier: “Al in het eerste rak bleken onze boten aan elkaar gewaagd dus Eli en ik hebben de gehele race met elkaar op gevaren. Net als Eli had ik nog nooit het Zuid-Oost rak gekozen, die we uiteindelijk met 6 boten hebben gevaren. Samen op de terugweg 18 klappen maken op de Boontjes, terwijl de rest wel de Zuid-Oost vaart zonder klappen. En wij maar denken dat je die niet kon bezeilen. Maar het scheelde nog geen half uur. En het was zo’n mooie route. Trouwens, iedereen heeft een mooie kaartplotter aan boord, maar ik heb alleen papieren kaarten. Op een Mini 650 zijn de plotters namelijk verboden, dus ja, in die slingerende geulen is het een kwestie van heel goed kijken”.
Zeilen met het oog
En dat heeft Sander gedaan. Vol enthousiasme vertelt hij over de Wadden. Het licht, de getijden en de vele zeehonden die hun kop opsteken in het laatste restje zon. Maar ook over het Paard van Marken dat altijd een bijzonder baken blijft. “Het is hier zo mooi, je hoeft echt niet naar de Middellandse Zee”, zegt hij door de telefoon terwijl hij alweer op het water zit, onderweg naar Lemmer. De minuten die hij op Eli inhaalde met zijn spinnaker waren wel even spannend. “Wanneer je 12 knopen aantikt op een boot die niet van jezelf is en ook nog eens een type boot die je doorgaans op foto’s bij wijze van spreken eerder op z’n kop ziet liggen dan varend dan krap je wel even achter je oren. Ik ben twee keer uit het roer gelopen, maar het ging zo mooi plat voor het lapje. En toen kon Eli natuurlijk niet achterblijven.”
Niet denken maar zeilen!
“Dit is precies waar deze race om gaat”, zegt Frits Brattinga die de Singlehanded sinds twee jaar nieuw leven heeft ingeblazen. Hij voer zelf ook mee met een Waarschip 900 Plus . “Het is een wedstrijd tegen jezelf. Je moet je boot goed kennen en zeker zijn van wat je doet. Risico’s durven nemen en er niet te lang over nadenken.” Er klinkt wat gerommel. “Wacht even, ik moet overstag. Ik leg je even neer”. Dan is het heel kort stil en vervolgt Frits zijn betoog: “Niet denken, maar zeilen.” Ook als er tijdens de race een trog in beeld komt die 35 knopen wind meeneemt? Een reden voor Eli en Sander en ook andere deelnemers die nog op het water waren om richting Volendam te koersen. “Kijk, een trog is gaan”, aldus Frits, “Niet wachten. Dan kom je nooit rond, want er kan net zo goed geen wind meer achter zitten”. Eli en Sander twijfelden inderdaad geen moment en zetten snel koers richting Pampus. Op de vraag of Frits nog foto’s heeft gemaakt, reageert hij lachend “Wel een paar, maar ik weet niet waar ik de tijd vandaan moest halen. Alleen al de WhatsAppgroepen (red. Singlehanded 2016 en Kwebbelclub Singlehanded) waar de deelnemers op zaten namen alle tijd al in beslag. ‘De Kwebbelclub’. Prachtig!”.
Hieronder een visueel bewijs van deze appgroep en meteen ook van een zeer succesvolle Singlehanded. Er is duidelijk met plezier en overgave gevaren. En dat is toch de wens van iedere zeiler?
De feestelijke prijsuitreiking van de Singlehanded 2016 is op zondag 5 februari 2017
Tags: Singlehanded, Uitgelicht, wedstrijdzeilen Last modified: 20 oktober 2016
Echt een leuk verslag en je kunt het invoelen hoe het voor die twee was .